Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

"ἴσμεν, ὦ Πύρρανδρε, ὅτι οὐ δεῖ γελᾶν τούτων ἐναντίον·
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 844)
ἀλλ’ ἐν κακοῖσι τοῖσ ἐμοῖσ γελᾶν θέλεισ.
(아이스킬로스, Libation Bearers, episode 10:14)
οὔ τοι μὰ τὴν Δήμητρα δύναμαι μὴ γελᾶν·
(아리스토파네스, Frogs, Prologue 2:10)
οὐ γὰρ πρεπῶδέσ ἐστι τῷ διδασκάλῳ ἰσχάδια καὶ τρωγάλια τοῖσ θεωμένοισ προβαλόντ’ ἐπὶ τούτοισ εἶτ’ ἀναγκάζειν γελᾶν.
(아리스토파네스, Plutus, Episode16)
ὃσ τὸν ταπεινὸν μέγα φρονεῖν ποιεῖσ μόνοσ, τὸν τὰσ ὀφρῦσ αἴροντα συμπείθεισ γελᾶν τὸν τ’ ἀσθενῆ τολμᾶν τι, τὸν δειλὸν θρασύν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 2 1:1)
εὐφυεῖσ ὀδόντασ ἔσχεν ἐξ ἀνάγκησ δεῖ γελᾶν, ἵνα θεωρῶσ1’ οἱ παρόντεσ τὸ στόμ’ ὡσ κομψὸν φορεῖ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 23 2:8)
Παρμενίσκοσ δὲ ὁ Μεταποντῖνοσ, ὥσ φησιν Σῆμοσ ἐν ε’ Δηλιάδοσ, καὶ γένει καὶ πλούτῳ πρωτεύων εἰσ Τροφωνίου καταβὰσ καὶ ἀνελθὼν οὐκ ἔτι γελᾶν ἐδύνατο.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 2 2:4)
τὸν ἀλεκτρυόνα δὲ ὀρτάλιχα, τὸν δ’ ἰατρὸν αὖ σάκταν, βέφυραν τὴν γέφυραν, τῦκα δὲ τὰ σῦκα, κωτιλάδασ δὲ τὰσ χελιδόνασ, τὴν ἔνθεσιν δ’ ἄκολον, τὸ γελᾶν δὲ κριδδέμεν, ὁ νεασπάτωτον δ’, ἤν τι νεοκάττυτον ᾖ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 15 3:2)
ἐν δὲ Φιλοθηβαίῳ φησὶν οὐ δεινὸν ἐστι, προσφάτουσ μὲν ἂν τύχῃ πωλῶν τισ ἰχθῦσ, συναγαγόντα τὰσ ὀφρῦσ τοῦτον σκυθρωπάζοντὰ θ’ ἡμῖν προσλαλεῖν, ἐὰν σαπροὺσ κομιδῇ δέ, παίζειν καὶ γελᾶν;
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 7 2:1)
τὸν μὲν γελᾶν, τὸν δ’ ἕτερον οἰμώζειν μακρά.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 7 2:3)
ὅταν ἐν περιδείπνῳ τυγχάνω διακονῶν, ἐπὰν τάχιστ’ ἔλθωσιν ἐκ τῆσ ἐκφορᾶσ τὰ βάπτ’ ἔχοντεσ, τοὐπίθημα τῆσ χύτρασ ἀφελὼν ἐποίησα τοὺσ δακρύοντασ γελᾶν τοιοῦτοσ ἔνδοθέν τισ ἐν τῷ σώματι διέδραμε γαργαλισμὸσ ὡσ ὄντων γάμων.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 36 1:3)
"Λάκιον τὸν Ἀργεῖον ἕνα τῶν σὺν Μόψῳ ἀφικομένων, ὅν τινεσ μὲν Λίνδιον εἶναι λέγουσιν, ἀδελφὸν δὲ Ἀντιφήμου τοῦ Γέλαν οἰκίσαντοσ, εἰσ τὴν Φασήλιδα ὑπὸ Μόψου μετ’ ἀνδρῶν πεμφθέντα κατά τινα λόγον Μαντοῦσ τῆσ Μόψου μητρόσ, ὅτε αἱ πρύμναι τῶν ἰδίων νηῶν συνέβαλον καὶ συνεθραύσθησαν κατὰ Χελιδονίασ τῶν μετὰ τοῦ Λακίου διὰ τὸ ὑστερεῖν αὐτῶν νυκτὸσ προσβαλόντων ἀγοράσαι δ’ αὐτὸν τὴν γῆν λέγεται, οὗ ἡ πόλισ νῦν ἐστι, καθὰ ἡ Μαντὼ προεῖπε, παρὰ Κυλάβρα τινὸσ δόντα τάριχον τοῦτον γὰρ ἑλέσθαι λαβεῖν αὐτὸν ἀφ’ ὧν ἦγον.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 51 1:4)
ταῦτα μὲν οὖν ἔξεστι καὶ γελᾶν.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟΣ. 80:1)
Ἀγαθοκλῆσ δὲ τηλικαύτῃ συμφορᾷ περιπεσὼν τοὺσ ἐκ τῆσ τροπῆσ διασωθέντασ ἀνέλαβεν καὶ τὴν παρεμβολὴν ἐμπρήσασ εἰσ Γέλαν ἀπεχώρησε.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, Books XVIII-XX, book 19, chapter 110 1:1)
ὧν εἰπόντων ὡσ Ἀγαθοκλῆσ εἰσ Συρακούσσασ ἀποκεχώρηκεν, εἰσῆλθον εἰσ Γέλαν ὡσ φίλοι καὶ διαψευσθέντεσ τῆσ ἐλπίδοσ κατηκοντίσθησαν.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, Books XVIII-XX, book 19, chapter 110 1:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION