Sense

1. unlucky, unfortunate
2. ill-starred, harbinger of ill

Examples

• εἰκότωσ γὰρ ἠγανάκτει δυστυχῶν ἐπεὶ καὶ ὅμοια ποιήσομεν τοῖσ καταράτοισ κόλαξιν ἐκείνοισ ἐπιλελησμένοι ἀνδρὸσ τοσαῦτα μηρία ταύρων τε καὶ αἰγῶν πιότατα καύσαντοσ ἡμῖν ἐπὶ τῶν βωμῶν· (Lucian, Timon, (no name) 9:2)
• ἄπορον χρῆμα δυστυχῶν δόμοσ. (Euripides, episode 4:9)
• "οὗτοσ, ὡσ ἐοίκεν, πρωὶ μὲν ἐκάθευδεν, ὀψὲ δ’ ἠγείρετο, κατ’ ἀμφότερα δυστυχῶν. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 10415)
• ἀλλὰ φύσει παρὰ τὰσ κακοπραγίασ ἐγίνετο βέλτιστοσ ἑαυτοῦ καὶ δυστυχῶν ὁμοιότατοσ ἦν ἀγαθῷ, κοινοῦ μὲν ὄντοσ τοῦ αἰσθάνεσθαι τῆσ ἀρετῆσ τοῖσ δἰ ἀπορίαν τινὰ σφαλλομένοισ, οὐ μὴν ἁπάντων ἃ ζηλοῦσι μιμεῖσθαι καὶ φεύγειν ἃ δυσχεραίνουσιν ἐρρωμένων ἐν ταῖσ μεταβολαῖσ, ἀλλὰ καὶ μᾶλλον ἐνίων τοῖσ ἔθεσιν ἐνδιδόντων ὑπὸ ἀσθενείασ καὶ θραυομένων τὸν λογισμόν. (Plutarch, Antony, chapter 17 2:2)
• κείνοισ ὁ τύμβοσ δυστυχῶν ὁ σὸσ βαρύσ. (Sophocles, Oedipus at Colonus, episode 3:16)

Similar forms

• δυστυχεῖς (42)
• δυστυχίαν (33)
• δυστυχίας (32)
• δυστυχῆ (23)
• δυστυχεῖν (22)
• δυστυχὴς (17)
• δυστυχία (16)
• δυστυχής (14)
• δυστυχῶν (12)
• δυστυχίᾳ (12)
• δυστυχίαις (8)
• δυστυχοῦς (8)
• δυστυχοῦσιν (7)
• δυστυχεῖ (7)
• δυστυχῶ (6)
• δυστυχὲς (5)
• δυστυχήσας (5)
• δυστυχοῦντι (5)
• δυστυχῆσαι (5)
• δυστυχές (5)
• δυστυχήματα (5)
• δυστυχῶς (5)
• δυστύχημα (4)
• δυστυχοῦσι (4)
• δυστυχίαι (3)
• δυστυχήσεις (3)
• δυστυχοῦντα (3)
• δυστυχήμασι (2)
• δυστυχοῦμεν (2)
• δυστυχῶνται (2)
• δυστυχήματι (2)
• δυστυχείτω (2)
• δυστυχοῦσαν (2)
• δυστυχοῦντί (2)
• δυστυχῇς (2)
• δυστυχιῶν (2)
• δυστυχίαιν (1)
• δυστυχούσῃ (1)
• δυστυχῇ (1)
• δυστυχίης (1)
• δυστυχέσι (1)
• δυστυχήσει (1)
• δυστυχοῦντ (1)
• δυστυχοῖ (1)
• δυστύχησεν (1)
• δυστυχίην (1)
• δυστυχήσασι (1)
• δυστυχοῦν (1)
• δυστύχημά (1)
• δυστυχέες (1)
• δυστυχέσιν (1)
• δυστυχηθῇ (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.