Sense

1. unlucky, unfortunate
2. ill-starred, harbinger of ill

Examples

• ἢ οὐκ ἂν εἰή παράσιτοσ, ἀλλὰ δυστυχήσ τισ καὶ ^ πτωχὸσ ἄνθρωποσ καὶ φιλοσόφῳ ὅμοιοσ. (Lucian, De parasito sive artem esse parasiticam, (no name) 38:3)
• λῃστεύομαι ὁ δυστυχήσ. (Lucian, Gallus, (no name) 30:6)
• τίσ οὕτω δυστυχὴσ ἔφυ γυνή; (Euripides, Hecuba, episode, iambics 1:23)
• ὦ φίλταθ’, ὥσ σοι θάνατοσ ἦλθε δυστυχήσ. (Euripides, The Trojan Women, episode, anapests 3:1)
• βαρυδαίμων μὲν οὖν νὴ τὸν Δία τὸν σωτῆρ’ ἀνὴρ καὶ δυστυχήσ, ὅστισ τοιούτοισ θηρίοισ συνείρξομαι. (Aristophanes, Ecclesiazusae, Lyric-Scene, antistrophe 2 4:28)

Similar forms

• δυστυχεῖς (42)
• δυστυχίαν (33)
• δυστυχίας (32)
• δυστυχῆ (23)
• δυστυχεῖν (22)
• δυστυχὴς (17)
• δυστυχία (16)
• δυστυχής (14)
• δυστυχῶν (12)
• δυστυχίᾳ (12)
• δυστυχίαις (8)
• δυστυχοῦς (8)
• δυστυχεῖ (7)
• δυστυχοῦσιν (7)
• δυστυχῶ (6)
• δυστυχές (5)
• δυστυχήματα (5)
• δυστυχῶς (5)
• δυστυχὲς (5)
• δυστυχήσας (5)
• δυστυχοῦντι (5)
• δυστυχῆσαι (5)
• δυστυχοῦσι (4)
• δυστύχημα (4)
• δυστυχήσεις (3)
• δυστυχοῦντα (3)
• δυστυχίαι (3)
• δυστυχοῦντί (2)
• δυστυχῇς (2)
• δυστυχιῶν (2)
• δυστυχήμασι (2)
• δυστυχοῦμεν (2)
• δυστυχῶνται (2)
• δυστυχήματι (2)
• δυστυχείτω (2)
• δυστυχοῦσαν (2)
• δυστύχησεν (1)
• δυστυχίην (1)
• δυστυχήσασι (1)
• δυστυχοῦν (1)
• δυστύχημά (1)
• δυστυχέες (1)
• δυστυχέσιν (1)
• δυστυχηθῇ (1)
• δυστυχίαιν (1)
• δυστυχούσῃ (1)
• δυστυχῇ (1)
• δυστυχίης (1)
• δυστυχέσι (1)
• δυστυχήσει (1)
• δυστυχοῦντ (1)
• δυστυχοῖ (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.