Ancient Greek-English Dictionary Language

διωθέω

ε-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: διωθέω διωθήσω

Structure: δι (Prefix) + ὠθέ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to push asunder, tear away
  2. to thrust through
  3. to push asunder for oneself, force one's way through, break through
  4. to push from oneself, push one another away, to drive back, repel, repulse, to get rid of danger
  5. to reject, to refuse

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διώθω διώθεις διώθει
Dual διώθειτον διώθειτον
Plural διώθουμεν διώθειτε διώθουσιν*
SubjunctiveSingular διώθω διώθῃς διώθῃ
Dual διώθητον διώθητον
Plural διώθωμεν διώθητε διώθωσιν*
OptativeSingular διώθοιμι διώθοις διώθοι
Dual διώθοιτον διωθοίτην
Plural διώθοιμεν διώθοιτε διώθοιεν
ImperativeSingular διῶθει διωθεῖτω
Dual διώθειτον διωθεῖτων
Plural διώθειτε διωθοῦντων, διωθεῖτωσαν
Infinitive διώθειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διωθων διωθουντος διωθουσα διωθουσης διωθουν διωθουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διώθουμαι διώθει, διώθῃ διώθειται
Dual διώθεισθον διώθεισθον
Plural διωθοῦμεθα διώθεισθε διώθουνται
SubjunctiveSingular διώθωμαι διώθῃ διώθηται
Dual διώθησθον διώθησθον
Plural διωθώμεθα διώθησθε διώθωνται
OptativeSingular διωθοίμην διώθοιο διώθοιτο
Dual διώθοισθον διωθοίσθην
Plural διωθοίμεθα διώθοισθε διώθοιντο
ImperativeSingular διώθου διωθεῖσθω
Dual διώθεισθον διωθεῖσθων
Plural διώθεισθε διωθεῖσθων, διωθεῖσθωσαν
Infinitive διώθεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διωθουμενος διωθουμενου διωθουμενη διωθουμενης διωθουμενον διωθουμενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • κἀκεῖνοσ ὁ λέγων δὸσ χλαῖναν Ἱππώνακτι, κάρτα γὰρ ῥιγῶ ,’ πλειόνων ἐπιφερομένων δυσανασχετεῖ καὶ διωθεῖται· (Plutarch, De cupiditate divitiarum, section 23)
  • "ἄτοπον, εἰ μὴ λόγῳ τισ αὐτὸν ἀλλὰ σχηματιζόμενοσ ἢ δι’ ἀπειροκαλίαν ἢ τῦφόν τινα διωθεῖται. (Plutarch, De genio Socratis, section 15 1:1)
  • ἕκαστον γὰρ τῶν μορίων ἔχει τινὰ τόνον σύμφυτον, ᾧ διωθεῖται τὸ περιττόν. (Galen, On the Natural Faculties., G, section 1324)
  • τὴν δ’ ἐκ τοῦ κακοῦ φεύγει καὶ διωθεῖται μοῖραν, ἀμφοῖν μὲν οὖσα χώρα καὶ ὕλη, ῥέπουσα δ’ ἀεὶ πρὸσ τὸ βέλτιον ἐξ ἑαυτῆσ καὶ παρέχουσα γεννᾶν ἐκείνῳ καὶ κατασπείρειν εἰσ ἑαυτὴν ἀπορροὰσ καὶ ὁμοιότητασ, αἷσ χαίρει καὶ γέγηθε κυισκομένη καὶ ὑποπιμπλαμένη τῶν γενέσεων. (Plutarch, De Iside et Osiride, section 53 2:1)
  • οὕτω γὰρ τά τε βλάπτοντα διωθεῖται καὶ τὰ οἰκεῖα προσίεται. (Diogenes Laertius, Lives of Eminent Philosophers, ISTORIWN Z, Kef. a'. ZHNWN 85:4)

Synonyms

  1. to push asunder

  2. to thrust through

  3. to push from oneself

  4. to reject

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION