Sense

1. to manage a house, to manage, control, govern, administer, to manage after one's own will and pleasure
2. to provide, furnish
3. to inhabit distinct places, to live apart

Examples

• ἐλέχθη τε ὑπὸ πολλῶν, ὡσ οὐδὲν ἔτι δεήσοι δήμου προστατῶν οὐδὲ τῶν ἄλλων ἀρχείων τῇ πόλει μιᾶσ διοικούσησ ἅπαντα ἡγεμονίασ σώφρονοσ, ἧσ ἀρχηγὸσ Ἄππιοσ εἶναι ἐδόκει. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 10, chapter 57 5:2)
• ‐ Τίνοσ οὔσησ καὶ πῶσ διοικούσησ τὰ ὅλα καὶ πότερον οὔσησ ἢ μή, ταῦτα οὐκέτι ἀναγκαῖον πολυπραγμονεῖν; (Epictetus, Works, book 0, 1:15)

Similar forms

• διοικεῖν (99)
• διοίκησιν (50)
• διοικεῖται (37)
• διοικήσεως (33)
• διοικῶν (30)
• διοικήσει (24)
• Διοικήσας (20)
• διοικεῖ (13)
• διοικητὴν (9)
• διοικήσεις (9)
• διοίκησις (8)
• διοικῆσαι (8)
• διοικοῦντι (6)
• διοικηταὶ (6)
• διοικοῦσι (6)
• διοικοῦσα (5)
• διοικήσειν (5)
• διοικηταῖς (4)
• διοικοῦσιν (4)
• διοικήσεων (4)
• διοικοῦντα (4)
• διοικητὴς (3)
• διοικισμοῦ (3)
• διοικητῶν (3)
• διοικητάς (3)
• διοικῇ (2)
• διοικῶ (2)
• διοικήσειε (2)
• διοικήσω (2)
• διοικούσης (2)
• διοικήσεσι (2)
• διοικητὰς (2)
• διοικήσαντα (2)
• διοικήσηται (2)
• διοικήσοντα (2)
• διοικητήν (2)
• διοικοῖ (2)
• διοικοῦσαν (2)
• διοικεῖτε (2)
• διοικίσει (2)
• διοικητοῦ (2)
• διοικοῦμεν (2)
• διοικήσεται (1)
• διοικίζειν (1)
• διοικήσαντι (1)
• διοικιεῖν (1)
• διοικοῦντ (1)
• διοικηθῇ (1)
• διοικοῖεν (1)
• διοικεῖτο (1)
• διοικήσασα (1)
• διοίκησίν (1)
• διοικῶσιν (1)
• διοικεῖς (1)
• διοικῆται (1)
• διοικοῦν (1)
• διοικηθέντα (1)
• διοικήσειαν (1)
• διοίκησεν (1)
• δι[οίκησιν (1)
• διοικήσειεν (1)
• διοικήσῃ (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.