Sense

1. custom, manner, fashion
2. order, law, right
3. judgment, justice
4. lawsuit, trial
5. punishment, penalty, vengeance, satisfaction

Examples

• ἐὰν δέ τις πατάξῃ τὸν παῖδα αὐτοῦ ἢ τὴν παιδίσκην αὐτοῦ ἐν ράβδῳ καὶ ἀποθάνῃ ὑπὸ τὰς χεῖρας αὐτοῦ, δίκῃ ἐκδικηθήσεται. (Septuagint, Liber Exodus 21:20)
• διὰ τοῦτο φθεγγόμενος ἄδικα οὐδεὶς μὴ λάθῃ, οὐδὲ μὴ παροδεύσῃ αὐτὸν ἐλέγχουσα ἡ δίκη. (Septuagint, Liber Sapientiae 1:8)
• οὐ γὰρ ἡ τῶν ὀμνυομένων δύναμις, ἀλλ᾿ ἡ τῶν ἁμαρτανόντων δίκη ἐπεξέρχεται ἀεὶ τὴν τῶν ἀδίκων παράβασιν. (Septuagint, Liber Sapientiae 14:31)
• ὁμοίᾳ δὲ δίκῃ δοῦλος ἅμα δεσπότῃ κολασθεὶς καὶ δημότης βασιλεῖ τὰ αὐτὰ πάσχων, (Septuagint, Liber Sapientiae 18:11)
• ἐκ χειρὸς ᾅδου ρύσομαι καὶ ἐκ θανάτου λυτρώσομαι αὐτούς, ποῦ ἡ δίκη σου, θάνατε; ποῦ τὸ κέντρον σου, ᾅδη; παράκλησις κέκρυπται ἀπὸ ὀφθαλμῶν μου, (Septuagint, Prophetia Osee 13:14)

Similar forms

• δίκην (1814)
• δίκας (553)
• δίκης (364)
• δίκη (221)
• δίκῃ (204)
• δίκαι (138)
• δικῶν (78)
• Δίκαν (27)
• Δίκα (25)
• δίκᾳ (16)
• δικὼν (7)
• δίκῃσιν (5)
• Δίκτη (4)
• Δίκων (3)
• δικ (3)
• δίκῃς (2)
• δίκρα (2)
• <δίκας (1)
• δί[κα]ι (1)
• δικας (1)
• Δίκτῳ (1)
• δίκῃιν (1)
• δίκε (1)
• δίκῃσί (1)
• Δίκ]ας (1)
• δἰκην (1)
• δίκτυ (1)
• δίκαἰ (1)
• δίκον? (1)

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary