뜻

2. 피하다, 빠져나가다, 제쳐놓다, 회피하다, 없애다, 탈출하다, 제거하다, 쫓다

1. to prove by knocking or ringing
2. to drive from oneself, get rid of, elude, to evade, by delays, to practise evasions, to escape from

예문

• ὡσ δὲ καθίσασ διεκρούετο τὰσ δεήσεισ καὶ προσκειμένων βιαιότερον ἠγανάκτει πρὸσ ἕκαστον, ὁ μὲν Τίλλιοσ τὴν τήβεννον αὐτοῦ ταῖσ χερσὶν ἀμφοτέραισ συλλαβὼν ἀπὸ τοῦ τραχήλου κατῆγεν ὅπερ ἦν σύνθημα τῆσ ἐπιχειρήσεωσ, πρῶτοσ δὲ Κάσκασ ξίφει παίει παρὰ τὸν αὐχένα πληγὴν οὐ θανατηφόρον οὐδὲ βαθεῖαν, ἀλλ’, ὡσ εἰκὸσ, ἐν ἀρχῇ τολμήματοσ μεγάλου ταραχθείσ, ὥστε καὶ τὸν Καίσαρα μεταστραφέντα τοῦ ἐγχειριδίου λαβέσθαι καὶ κατασχεῖν. (Plutarch, Caesar, chapter 66 4:1)

  (플루타르코스, Caesar, chapter 66 4:1)

• πολλῶν δὲ καὶ δυνατῶν δεομένων καὶ λιπαρούντων ὥσπερ ἐκβιασθεὶσ ἀντικαθίστατο τῷ Τιβερίῳ καὶ διεκρούετο τὸν νόμον. (Plutarch, Tiberius Gracchus, chapter 10 2:1)

  (플루타르코스, Tiberius Gracchus, chapter 10 2:1)

• ὑπαγόντων οὖν ἐπὶ τοῖσδε τὸν Βάρκαν τῶν ἐχθρῶν ἐσ κρίσιν ὡσ αἴτιον τῇ πατρίδι τοσῶνδε συμφορῶν γενόμενον, θεραπεύσασ ὁ Βάρκασ τοὺσ πολιτευομένουσ, ὧν ἦν δημοκοπικώτατοσ Ἀσδρούβασ ὁ τὴν αὐτοῦ Βάρκα θυγατέρα ἔχων, τάσ τε δίκασ διεκρούετο, καὶ Νομάδων τινὸσ κινήματοσ γενομένου στρατηγὸσ ἔπραξεν ἐπ’ αὐτοὺσ αἱρεθῆναι μετ’ Ἄννωνοσ τοῦ μεγάλου λεγομένου, ἔτι τὰσ εὐθύνασ τῆσ προτέρασ στρατηγίασ ὀφείλων. (Appian, The Foreign Wars, chapter 1 4:5)

  (아피아노스, The Foreign Wars, chapter 1 4:5)

• πολλῶν δὲ καὶ πυκνῶν φερομένων βελῶν, τὰ μὲν ἐξένευε, τὰ δὲ διεκρούετο, τινὰ δὲ ἐκ τοῦ σώματοσ ἐξαιρῶν τούτοισ ἠμύνετο τοὺσ ἐπιφερομένουσ. (Diodorus Siculus, Library, book xv, chapter 87 1:2)

  (디오도로스 시켈로스, Library, book xv, chapter 87 1:2)

유사 형태

• διακρούσεται (3)
• διακρούσηται (3)
• διακρούσεις (2)
• διακρούονται (2)
• διάκρουσις (2)
• διακρούσεως (2)
• διακροτῆσαι (1)
• διάκρουσιν (1)
• διακρούεται (1)
• διακρούσει (1)
• διακρούοντα (1)
• διακρούεσθαι (1)
• διακρούσεσι (1)
• διακρούου (1)
• διακρουόμενα (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.