- ἱστορεῖται δ’ ὑπ’ αὐτὸν ἐκεῖνον τὸν χρόνον τῶν Καρῶν δεισιδαιμονίᾳ περισχεθέντων ἐπὶ τὸ μαντεῖον τοῦ θεοῦ παραγενομένων εἰσ Ὕβλαν καὶ πυνθανομένων περὶ τῶν ἀπηντημένων, θεσπίσαι τὸν Ἀπόλλωνα ποινὴν αὐτοὺσ ἀποδοῦναι τῇ θεῷ δι’ ἑαυτῶν ἑκούσιον καὶ χωρὶσ δυσχεροῦσ συμφορᾶσ· (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 131)
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 131)
- ἐκ δὲ τούτου δεισιδαιμονία προσέπεσε τῷ βασιλεῖ καὶ φόβοσ, ἄλλων καθαρμῶν ταῖσ γυναιξὶν ἀρχὴν παρασχών, ὡσ ἀνδρὸσ ἀνῃρημένου θεοφιλοῦσ καὶ κρείττονοσ τὴν φύσιν. (Plutarch, Cleomenes, chapter 39 2:1)
(플루타르코스, Cleomenes, chapter 39 2:1)
- ὅθεν ἡ μὲν ἀθεότησ λόγοσ ἐστὶ διεψευσμένοσ, ἡ δὲ δεισιδαιμονία πάθοσ ἐκ λόγου ψευδοῦσ ἐγγεγενημένον. (Plutarch, De superstitione, section 2 4:1)
(플루타르코스, De superstitione, section 2 4:1)
- ὦ βάρβαρ’ ἐξευρόντεσ Ἕλληνεσ κακά τῇ δεισιδαιμονίᾳ, πηλώσεισ καταβορβορώσεισ βαπτισμούσ, ῥίψεισ ἐπὶ πρόσωπον, αἰσχρὰσ; (Plutarch, De superstitione, section 3 12:1)
(플루타르코스, De superstitione, section 3 12:1)
- ἡ δὲ δεισιδαιμονία θεῶν ἀλλαγὴν οὐ δίδωσιν, οὐδ’ ἔστιν εὑρεῖν ὃν οὐ φοβήσεται θεὸν ὁ φοβούμενοσ τοὺσ πατρῴουσ καὶ γενεθλίουσ, ὁ φρίττων τοὺσ σωτῆρασ; (Plutarch, De superstitione, section 4 4:1)
(플루타르코스, De superstitione, section 4 4:1)
