ἄοκνος
First/Second declension Adjective;
Transliteration:
Principal Part:
ἄοκνος
ἄοκνον
Structure:
ἀ
(Prefix)
+
οκν
(Stem)
+
ος
(Ending)
Sense
- resolute, without hesitation, industrious
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- καὶ πέμπει ὕδωρ τε ἀρυσομένασ καὶ πρὸσ τὰ ἄλλα παιδεύει ἀόκνουσ εἶναι αὐτάσ. (Lucian, Dialogi Marini, triton, amymone, and poseidon, chapter 1 1:1)
- τὸν δὴ τοιαύτασ καρτερίασ ἀόκνωσ ὑπομεῖναι τοὺ<σ> πολίτασ προτρεψάμενον Λεωσθένη, καὶ τοὺσ τῷ τοιούτῳ στρατηγῷ προθύμωσ συναγωνιστὰσ σφᾶσ αὐτοὺσ παρασχόντασ, ἆρ’ οὐ διὰ τὴν τῆσ ἀρετῆσ ἀπόδειξιν εὐτυχεῖσ μᾶλλον ἢ διὰ τὴν τοῦ ζῆν ἀπόλειψιν ἀτυχεῖσ νομιστέον; (Hyperides, Speeches, <[E)pita/fios]> 24:1)
- Ὁκόσοισι δὲ τὸ ὀστέον ἐσ τὸ πλάγιον κατάγνυται, ἡ μὲν ἰήσισ ἡ αὐτή‧ τὴν δὲ διόρθωσιν δηλονότι χρὴ ποιέεσθαι, οὐκ ἰσόῤῬοπον ἀμφοτέρωθεν, ἀλλὰ τό τε ἐκκεκλιμένον ὠθέειν ἐσ τὴν φύσιν, ἔκτοσθεν ἀναγκάζοντα, καὶ ἐσματτευόμενον ἐσ τοὺσ μυκτῆρασ, καὶ τὰ εἴσω Ῥέψαντα διορθοῦν ἀόκνωσ, ἔστ’ ἂν κατορθώσῃσ, εὖ εἰδότα, ὅτι, ἢν μὴ αὐτίκα κατορθώσῃσ, οὐχ οἱο͂́ν τε μὴ οὐχὶ διεστράφθαι τὴν Ῥῖνα. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., , 38.1)
- Τὴν δὲ διόρθωσιν τὴν πρώτην ἀόκνωσ χρὴ ποιέεσθαι, μηδὲν ἐπιλείποντα, καὶ τὰσ διορθώσιασ τοῖσι δακτύλοισιν ἐν τῷ ἔπειτα χρόνῳ, χαλαρωτέροισι μὲν χρεόμενον, χρεόμενον δέ‧ εὐπλαστότατον γάρ τι παντὸσ τοῦ σώματοσ ἡ Ῥίσ ἐστιν. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., , 39.2)
- τίσ μὲν γὰρ ἀοκνότεροσ πονεῖν, ὅταν τούτου καιρὸσ ᾖ, φίλου; (Dio, Chrysostom, Orationes, 37:1)
- α ἐὰν δὲ ἄοκνοσ ᾖσ, ἥξει ὥσπερ πηγὴ ὁ ἀμητόσ σου, ἡ δὲ ἔνδεια ὥσπερ κακὸσ δρομεὺσ ἀπαυτομολήσει. (Septuagint, Liber Proverbiorum 6:15)
- πὰρ δ’ ἴθι χάλκειον θῶκον καὶ ἐπαλέα λέσχην ὡρ́ῃ χειμερίῃ, ὁπότε κρύοσ ἀνέρα ἔργων ἰσχάνει, ἔνθα κ’ ἀόκνοσ ἀνὴρ μέγα οἶκον ὀφέλλοι, μή σε κακοῦ χειμῶνοσ ἀμηχανίη καταμάρψῃ σὺν πενίῃ, λεπτῇ δὲ παχὺν πόδα χειρὶ πιέζῃσ. (Hesiod, Works and Days, Book WD 56:1)
- οὕτω φιλοθεάμων σύ γε καὶ ἀόκνοσ τὰ τοιαῦτα. (Lucian, 2:2)
- ὅτι δ’ ἡ χάρισ καὶ ἡ χρεία τῇ φιλίᾳ παρέπεται καθ’ ὃ δὴ καὶ λέγεται πυρὸσ καὶ ὕδατοσ ὁ φίλοσ ἀναγκαιότεροσ εἶναι, διὰ τοῦτ’ ἐμβάλλων εἰσ τὰσ ὑπουργίασ ἑαυτὸν ὁ κόλαξ ἁμιλλᾶται σπουδαστικὸσ ἀεὶ φαίνεσθαι καὶ ἀόκνοσ καὶ πρόθυμοσ. (Plutarch, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 5 2:1)
- καὶ γὰρ ἐν ταύταισ πολλὴν ἀπεργάζεται σύγχυσιν καὶ ἀσάφειαν ὁ κόλαξ τῆσ πρὸσ τὸν φίλον διαφορᾶσ, ἀόκνοσ δοκῶν εἶναι καὶ πρόθυμοσ ἐν πᾶσι καὶ ἀπροφάσιστοσ. (Plutarch, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 212)