Sense

1. to make to start from, to go forth, start, depart
2. to break forth, to begin

Examples

• ἡνίχ’ ἡμεῖσ δεῦρ’ ἀφορμᾶσθαι παρεσκευάσμεθα, ἡ σελήνη συντυχοῦσ’ ἡμῖν ἐπέστειλεν φράσαι, πρῶτα μὲν χαίρειν Ἀθηναίοισι καὶ τοῖσ ξυμμάχοισ· (Aristophanes, Clouds, Parabasis, antepirrheme1)
• τί τήνδ’ ἄκλητοσ οὔθ’ ὑπ’ ἀγγέλων κληθεὶσ ἀφορμᾷσ πεῖραν οὔτε τοῦ κλύων σάλπιγγοσ; (Sophocles, Ajax, episode 1:5)
• οὐ γὰρ ἅλιον ἀφορμᾷ ποτ’, οὐκ ἄνευ ξυμφορᾶσ. (Sophocles, Oedipus at Colonus, choral, antistrophe 17)
• ἀφορμώντων δ’ ἡμῶν οἴκαδε ἐκ τῆσ πρεσβείασ, ἐξαίφνησ κατὰ τὴν ὁδὸν παραδόξωσ ὡσ φιλανθρώπωσ πρὸσ ἕκαστον διελέγετο. (Aeschines, Speeches, , section 401)
• ὁ δ’ ἔφη τὴν ἐπάνοδον δεδιέναι, κούφων μὲν τότε τῶν πολεμίων ὄντων, καὶ ἐκ πόλεωσ ὁρμωμένων καὶ ἐσ πόλιν ἀφορμώντων· (Appian, The Foreign Wars, chapter 14 4:7)

Similar forms

• ἀφορμὰς (163)
• ἀφορμὴν (134)
• ἀφορμῆς (56)
• ἀφορμάς (29)
• ἀφορμαῖς (27)
• ἀφορμὴ (26)
• ἀφορμήν (24)
• ἀφορμῇ (15)
• ἀφορμῶν (10)
• ἀφορμαὶ (10)
• ἀφορμήσας (5)
• ἀφορμᾶν (4)
• ἀφορμή (3)
• ἀφορμαί (3)
• ἀφορμᾷς (2)
• ἀφορμώντων (2)
• ἀφορμάν (1)
• ἀφορμήσειν (1)
• ἀφορμᾶσθαι (1)
• ἀφορμίσῃ (1)
• ἀφορμᾷ (1)
• ἀφορμήθητε (1)
• ἀφορμῶμεν (1)
• ἀφορμίοντι (1)
• ἀφορμῆσαι (1)
• ἀφορμηθεὶς (1)
• ἄφορμος (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.