Lucian, Apologia 19:

(루키아노스, Apologia 19:)

ταῦτα μὲν καὶ τὰ τοιαῦτα πολλὰ ἕτερα εἴποι τισ ἂν οἱο͂σ σὺ κατηγορῶν ἐν οὕτωσ ἀμφιλαφεῖ τῇ ὑποθέσει καὶ μυρίασ τὰσ ἀφορμὰσ παρεχομένῃ· ἐγὼ δὲ ἤδη σκοπῶ ἥντινα καὶ τράπωμαι πρὸσ τὴν ἀπολογίαν. ἆρά μοι κράτιστον, ἐθελοκακήσαντα καὶ τὰ νῶτα ἐπιστρέψαντα καὶ ἀδικεῖν οὐκ ἀρνούμενον ἐπὶ τὴν κοινὴν ἐκείνην ἀπολογίαν καταφυγεῖν, ‐ λέγω δὲ τὴν Τύχην καὶ Μοῖραν καὶ Εἱμαρμένην ‐ καὶ παραιτεῖσθαι συγγνώμην ἔχειν μοι τοὺσ ἐπιτιμῶντασ εἰδότασ ὡσ οὐδενὸσ ἡμεῖσ κύριοι, ἀλλ̓ ὑπό τινοσ κρείττονοσ, μᾶλλον δὲ μιᾶσ τῶν προειρημένων ἀγόμεθα οὐχ ἑκόντεσ, ἀλλ̓ ἀναίτιοι παντάπασιν ἄντεσ ὧν λέγομεν ἢ ποιοῦμεν;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION