Ancient Greek-English Dictionary Language

ᾄδω

Non-contract Verb; 이형 Transliteration:

Principal Part: ᾄδω ᾄσω ᾖσα ᾖσμαι ᾔσθην

Structure: ᾴ̓δ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. Alternative form of ἀείδω ‎(aeídō, “I sing”)

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ᾴ̓δω ᾴ̓δεις ᾴ̓δει
Dual ᾴ̓δετον ᾴ̓δετον
Plural ᾴ̓δομεν ᾴ̓δετε ᾴ̓δουσιν*
SubjunctiveSingular ᾴ̓δω ᾴ̓δῃς ᾴ̓δῃ
Dual ᾴ̓δητον ᾴ̓δητον
Plural ᾴ̓δωμεν ᾴ̓δητε ᾴ̓δωσιν*
OptativeSingular ᾴ̓δοιμι ᾴ̓δοις ᾴ̓δοι
Dual ᾴ̓δοιτον ᾀδοίτην
Plural ᾴ̓δοιμεν ᾴ̓δοιτε ᾴ̓δοιεν
ImperativeSingular ᾴ̓δε ᾀδέτω
Dual ᾴ̓δετον ᾀδέτων
Plural ᾴ̓δετε ᾀδόντων, ᾀδέτωσαν
Infinitive ᾴ̓δειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ᾀδων ᾀδοντος ᾀδουσα ᾀδουσης ᾀδον ᾀδοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ᾴ̓δομαι ᾴ̓δει, ᾴ̓δῃ ᾴ̓δεται
Dual ᾴ̓δεσθον ᾴ̓δεσθον
Plural ᾀδόμεθα ᾴ̓δεσθε ᾴ̓δονται
SubjunctiveSingular ᾴ̓δωμαι ᾴ̓δῃ ᾴ̓δηται
Dual ᾴ̓δησθον ᾴ̓δησθον
Plural ᾀδώμεθα ᾴ̓δησθε ᾴ̓δωνται
OptativeSingular ᾀδοίμην ᾴ̓δοιο ᾴ̓δοιτο
Dual ᾴ̓δοισθον ᾀδοίσθην
Plural ᾀδοίμεθα ᾴ̓δοισθε ᾴ̓δοιντο
ImperativeSingular ᾴ̓δου ᾀδέσθω
Dual ᾴ̓δεσθον ᾀδέσθων
Plural ᾴ̓δεσθε ᾀδέσθων, ᾀδέσθωσαν
Infinitive ᾴ̓δεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ᾀδομενος ᾀδομενου ᾀδομενη ᾀδομενης ᾀδομενον ᾀδομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ᾴ̓σω ᾴ̓σεις ᾴ̓σει
Dual ᾴ̓σετον ᾴ̓σετον
Plural ᾴ̓σομεν ᾴ̓σετε ᾴ̓σουσιν*
OptativeSingular ᾴ̓σοιμι ᾴ̓σοις ᾴ̓σοι
Dual ᾴ̓σοιτον ᾀσοίτην
Plural ᾴ̓σοιμεν ᾴ̓σοιτε ᾴ̓σοιεν
Infinitive ᾴ̓σειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ᾀσων ᾀσοντος ᾀσουσα ᾀσουσης ᾀσον ᾀσοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ᾴ̓σομαι ᾴ̓σει, ᾴ̓σῃ ᾴ̓σεται
Dual ᾴ̓σεσθον ᾴ̓σεσθον
Plural ᾀσόμεθα ᾴ̓σεσθε ᾴ̓σονται
OptativeSingular ᾀσοίμην ᾴ̓σοιο ᾴ̓σοιτο
Dual ᾴ̓σοισθον ᾀσοίσθην
Plural ᾀσοίμεθα ᾴ̓σοισθε ᾴ̓σοιντο
Infinitive ᾴ̓σεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ᾀσομενος ᾀσομενου ᾀσομενη ᾀσομενης ᾀσομενον ᾀσομενου
Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ᾀσθήσομαι ᾀσθήσῃ ᾀσθήσεται
Dual ᾀσθήσεσθον ᾀσθήσεσθον
Plural ᾀσθησόμεθα ᾀσθήσεσθε ᾀσθήσονται
OptativeSingular ᾀσθησοίμην ᾀσθήσοιο ᾀσθήσοιτο
Dual ᾀσθήσοισθον ᾀσθησοίσθην
Plural ᾀσθησοίμεθα ᾀσθήσοισθε ᾀσθήσοιντο
Infinitive ᾀσθήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ᾀσθησομενος ᾀσθησομενου ᾀσθησομενη ᾀσθησομενης ᾀσθησομενον ᾀσθησομενου

Imperfect tense

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ῇ̓σα ῇ̓σας ῇ̓σεν*
Dual ῄ̓σατον ᾐσάτην
Plural ῄ̓σαμεν ῄ̓σατε ῇ̓σαν
SubjunctiveSingular ᾴ̓σω ᾴ̓σῃς ᾴ̓σῃ
Dual ᾴ̓σητον ᾴ̓σητον
Plural ᾴ̓σωμεν ᾴ̓σητε ᾴ̓σωσιν*
OptativeSingular ᾴ̓σαιμι ᾴ̓σαις ᾴ̓σαι
Dual ᾴ̓σαιτον ᾀσαίτην
Plural ᾴ̓σαιμεν ᾴ̓σαιτε ᾴ̓σαιεν
ImperativeSingular ᾴ̓σον ᾀσάτω
Dual ᾴ̓σατον ᾀσάτων
Plural ᾴ̓σατε ᾀσάντων
Infinitive ᾴ̓σαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ᾀσᾱς ᾀσαντος ᾀσᾱσα ᾀσᾱσης ᾀσαν ᾀσαντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ᾐσάμην ῄ̓σω ῄ̓σατο
Dual ῄ̓σασθον ᾐσάσθην
Plural ᾐσάμεθα ῄ̓σασθε ῄ̓σαντο
SubjunctiveSingular ᾴ̓σωμαι ᾴ̓σῃ ᾴ̓σηται
Dual ᾴ̓σησθον ᾴ̓σησθον
Plural ᾀσώμεθα ᾴ̓σησθε ᾴ̓σωνται
OptativeSingular ᾀσαίμην ᾴ̓σαιο ᾴ̓σαιτο
Dual ᾴ̓σαισθον ᾀσαίσθην
Plural ᾀσαίμεθα ᾴ̓σαισθε ᾴ̓σαιντο
ImperativeSingular ᾴ̓σαι ᾀσάσθω
Dual ᾴ̓σασθον ᾀσάσθων
Plural ᾴ̓σασθε ᾀσάσθων
Infinitive ᾴ̓σεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ᾀσαμενος ᾀσαμενου ᾀσαμενη ᾀσαμενης ᾀσαμενον ᾀσαμενου
Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ῄ̓σθην ῄ̓σθης ῄ̓σθη
Dual ῄ̓σθητον ᾐσθήτην
Plural ῄ̓σθημεν ῄ̓σθητε ῄ̓σθησαν
SubjunctiveSingular ᾀσθῶ ᾀσθῇς ᾀσθῇ
Dual ᾀσθῆτον ᾀσθῆτον
Plural ᾀσθῶμεν ᾀσθῆτε ᾀσθῶσιν*
OptativeSingular ᾀσθείην ᾀσθείης ᾀσθείη
Dual ᾀσθείητον ᾀσθειήτην
Plural ᾀσθείημεν ᾀσθείητε ᾀσθείησαν
ImperativeSingular ᾴ̓σθητι ᾀσθήτω
Dual ᾴ̓σθητον ᾀσθήτων
Plural ᾴ̓σθητε ᾀσθέντων
Infinitive ᾀσθῆναι
Participle MasculineFeminineNeuter
ᾀσθεις ᾀσθεντος ᾀσθεισα ᾀσθεισης ᾀσθεν ᾀσθεντος

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ὦ νυμφίου τ’ ἐλεινότεροσ ἄρτι καομένου καὶ στεφάνοισ μᾶλλον πρέπων ἢ θρήνοισ, οἱάν ἐν ὡρ́ᾳ τὴν ἀωρίαν ἐκίνησασ, ὡσ πρὶν ὑμέναιον ᾀσθῆναί σοι καιρὸν εἶναι τοὺσ θρήνουσ ᾄδειν κατέλαβεν. (Aristides, Aelius, Orationes, 4:5)

Related

Derived

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION