Hellas Alive Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어

ἀδικέω

ε-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: ἀδικέω ἀδικήσω

Structure: ἀδικέ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: a)/dikos

Sense

to do wrong, to sin, break the law
(transitive with accusative of person) to do one wrong, to wrong one, to injure

Conjugation

Present tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἀδίκω	ἀδίκεις	ἀδίκει
	Dual		ἀδίκειτον	ἀδίκειτον
	Plural	ἀδίκουμεν	ἀδίκειτε	ἀδίκουσιν*
Subjunctive	Singular	ἀδίκω	ἀδίκῃς	ἀδίκῃ
	Dual		ἀδίκητον	ἀδίκητον
	Plural	ἀδίκωμεν	ἀδίκητε	ἀδίκωσιν*
Optative	Singular	ἀδίκοιμι	ἀδίκοις	ἀδίκοι
	Dual		ἀδίκοιτον	ἀδικοίτην
	Plural	ἀδίκοιμεν	ἀδίκοιτε	ἀδίκοιεν
Imperative	Singular		ἀδῖκει	ἀδικεῖτω
	Dual		ἀδίκειτον	ἀδικεῖτων
	Plural		ἀδίκειτε	ἀδικοῦντων, ἀδικεῖτωσαν
Infinitive		ἀδίκειν
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		ἀδικων ἀδικουντος	ἀδικουσα ἀδικουσης	ἀδικουν ἀδικουντος
Middle/Passive
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἀδίκουμαι	ἀδίκει, ἀδίκῃ	ἀδίκειται
	Dual		ἀδίκεισθον	ἀδίκεισθον
	Plural	ἀδικοῦμεθα	ἀδίκεισθε	ἀδίκουνται
Subjunctive	Singular	ἀδίκωμαι	ἀδίκῃ	ἀδίκηται
	Dual		ἀδίκησθον	ἀδίκησθον
	Plural	ἀδικώμεθα	ἀδίκησθε	ἀδίκωνται
Optative	Singular	ἀδικοίμην	ἀδίκοιο	ἀδίκοιτο
	Dual		ἀδίκοισθον	ἀδικοίσθην
	Plural	ἀδικοίμεθα	ἀδίκοισθε	ἀδίκοιντο
Imperative	Singular		ἀδίκου	ἀδικεῖσθω
	Dual		ἀδίκεισθον	ἀδικεῖσθων
	Plural		ἀδίκεισθε	ἀδικεῖσθων, ἀδικεῖσθωσαν
Infinitive		ἀδίκεισθαι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		ἀδικουμενος ἀδικουμενου	ἀδικουμενη ἀδικουμενης	ἀδικουμενον ἀδικουμενου

Future tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἀδικήσω	ἀδικήσεις	ἀδικήσει
	Dual		ἀδικήσετον	ἀδικήσετον
	Plural	ἀδικήσομεν	ἀδικήσετε	ἀδικήσουσιν*
Optative	Singular	ἀδικήσοιμι	ἀδικήσοις	ἀδικήσοι
	Dual		ἀδικήσοιτον	ἀδικησοίτην
	Plural	ἀδικήσοιμεν	ἀδικήσοιτε	ἀδικήσοιεν
Infinitive		ἀδικήσειν
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		ἀδικησων ἀδικησοντος	ἀδικησουσα ἀδικησουσης	ἀδικησον ἀδικησοντος
Middle
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἀδικήσομαι	ἀδικήσει, ἀδικήσῃ	ἀδικήσεται
	Dual		ἀδικήσεσθον	ἀδικήσεσθον
	Plural	ἀδικησόμεθα	ἀδικήσεσθε	ἀδικήσονται
Optative	Singular	ἀδικησοίμην	ἀδικήσοιο	ἀδικήσοιτο
	Dual		ἀδικήσοισθον	ἀδικησοίσθην
	Plural	ἀδικησοίμεθα	ἀδικήσοισθε	ἀδικήσοιντο
Infinitive		ἀδικήσεσθαι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		ἀδικησομενος ἀδικησομενου	ἀδικησομενη ἀδικησομενης	ἀδικησομενον ἀδικησομενου

Imperfect tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἠδῖκουν	ἠδῖκεις	ἠδῖκειν*
	Dual		ἠδίκειτον	ἠδικεῖτην
	Plural	ἠδίκουμεν	ἠδίκειτε	ἠδῖκουν
Middle/Passive
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἠδικοῦμην	ἠδίκου	ἠδίκειτο
	Dual		ἠδίκεισθον	ἠδικεῖσθην
	Plural	ἠδικοῦμεθα	ἠδίκεισθε	ἠδίκουντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

ὁπόσαι δ’ ἐξαπατῶσιν παραβαίνουσί τε τοὺσ ὁρ́κουσ τοὺσ νενομισμένουσ κερδῶν οὕνεκ’ ἐπὶ βλάβῃ, ἢ ψηφίσματα καὶ νόμον ζητοῦσ’ ἀντιμεθιστάναι, τἀπόρρητά τε τοῖσιν ἐχθροῖσ τοῖσ ἡμετέροισ λέγουσ’, ἢ Μήδουσ ἐπάγουσι γῇ κερδῶν οὕνεκ’ ἐπὶ βλάβῃ, ἀσεβοῦσιν ἀδικοῦσίν τε τὴν πόλιν. (Aristophanes, Thesmophoriazusae, Parodos, lyric 2:2)
ἀδικοῦσιν οὗτοι νὴ Δί’ ὦ Λυσιστράτη. (Aristophanes, Lysistrata, Choral, anapests 1:16)
ἀλλ’ ὑμεῖσ μὲν ᾐσχύνεσθε ἐπὶησυ τοὺσ περιεστηκότασ [τῶ]ν Ἑλλήνων, ὅτε [τινῶ]ν κατεχειρο[τον]εῖτε, εἰ τοιούτο[υσ καὶ] δημαγωγοὺσ κα[ὶ στρ]ατηγοὺσ καὶ φύλα[κα]σ τῶν πραγμ[άτων] οὐ γάρ ἐστιν ὁμοίωσ [δεινό]ν, εἴ τισ ἔλα[βεν], ἀλλ’ εἰ ὅθεν μὴ [δεῖ, ο]ὐδέ γ’ ὁμοίωσ [ἀδι]κοῦσιν οἱ ἰδιῶται [οἱ λαβ]όντεσ τὸ χρυσίον [καὶ] οἱ ῥήτορεσ καὶ οἱ [στρατ]ηγοί. (Hyperides, Speeches, 5:11)
οἱ δὲ νό[μοι τ]οῖσ μὲν ἀδικοῦ[σιν ἁπλ]ᾶ, τοῖσ δὲ δω[ροδοκοῦσι]ν δεκαπλᾶ [τὰ ὀφλ]ήματα προστάτ[τουσιν] ἀποδιδόναι· (Hyperides, Speeches, 6:2)
ὁ δὲ Ζακύνθιοσ καὶ ὁ Λευκάδιοσ διὰ τὸ γύψον λαβεῖν καὶ κεφαλὴν ἀδικοῦσιν. (Athenaeus, The Deipnosophists, book 1, chapter 59 5:1)

Derived

προαδικέω (to be the first in wronging, to be wronged before or first)
συναδικέω (to join in wrong or injury, with, to be wronged alike)

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

이 저작물은 크리에이티브 커먼즈 저작자표시-비영리 4.0 국제 라이선스에 따라 이용할 수 있습니다.

bab2min@gmail.com

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어

ἀδικέω

Sense

Conjugation

Present tense

Future tense

Imperfect tense

Examples

Derived

Similar forms

SEARCH

MENU NAVIGATION

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language English 한국어

ἀδικέω

Sense

Conjugation

Present tense

Future tense

Imperfect tense

Examples

Derived

Similar forms

SEARCH

MENU NAVIGATION

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어