Hellas Alive Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어

ἀδικέω

ε-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: ἀδικέω ἀδικήσω

Structure: ἀδικέ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: a)/dikos

Sense

to do wrong, to sin, break the law
(transitive with accusative of person) to do one wrong, to wrong one, to injure

Conjugation

Present tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἀδίκω	ἀδίκεις	ἀδίκει
	Dual		ἀδίκειτον	ἀδίκειτον
	Plural	ἀδίκουμεν	ἀδίκειτε	ἀδίκουσιν*
Subjunctive	Singular	ἀδίκω	ἀδίκῃς	ἀδίκῃ
	Dual		ἀδίκητον	ἀδίκητον
	Plural	ἀδίκωμεν	ἀδίκητε	ἀδίκωσιν*
Optative	Singular	ἀδίκοιμι	ἀδίκοις	ἀδίκοι
	Dual		ἀδίκοιτον	ἀδικοίτην
	Plural	ἀδίκοιμεν	ἀδίκοιτε	ἀδίκοιεν
Imperative	Singular		ἀδῖκει	ἀδικεῖτω
	Dual		ἀδίκειτον	ἀδικεῖτων
	Plural		ἀδίκειτε	ἀδικοῦντων, ἀδικεῖτωσαν
Infinitive		ἀδίκειν
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		ἀδικων ἀδικουντος	ἀδικουσα ἀδικουσης	ἀδικουν ἀδικουντος
Middle/Passive
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἀδίκουμαι	ἀδίκει, ἀδίκῃ	ἀδίκειται
	Dual		ἀδίκεισθον	ἀδίκεισθον
	Plural	ἀδικοῦμεθα	ἀδίκεισθε	ἀδίκουνται
Subjunctive	Singular	ἀδίκωμαι	ἀδίκῃ	ἀδίκηται
	Dual		ἀδίκησθον	ἀδίκησθον
	Plural	ἀδικώμεθα	ἀδίκησθε	ἀδίκωνται
Optative	Singular	ἀδικοίμην	ἀδίκοιο	ἀδίκοιτο
	Dual		ἀδίκοισθον	ἀδικοίσθην
	Plural	ἀδικοίμεθα	ἀδίκοισθε	ἀδίκοιντο
Imperative	Singular		ἀδίκου	ἀδικεῖσθω
	Dual		ἀδίκεισθον	ἀδικεῖσθων
	Plural		ἀδίκεισθε	ἀδικεῖσθων, ἀδικεῖσθωσαν
Infinitive		ἀδίκεισθαι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		ἀδικουμενος ἀδικουμενου	ἀδικουμενη ἀδικουμενης	ἀδικουμενον ἀδικουμενου

Future tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἀδικήσω	ἀδικήσεις	ἀδικήσει
	Dual		ἀδικήσετον	ἀδικήσετον
	Plural	ἀδικήσομεν	ἀδικήσετε	ἀδικήσουσιν*
Optative	Singular	ἀδικήσοιμι	ἀδικήσοις	ἀδικήσοι
	Dual		ἀδικήσοιτον	ἀδικησοίτην
	Plural	ἀδικήσοιμεν	ἀδικήσοιτε	ἀδικήσοιεν
Infinitive		ἀδικήσειν
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		ἀδικησων ἀδικησοντος	ἀδικησουσα ἀδικησουσης	ἀδικησον ἀδικησοντος
Middle
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἀδικήσομαι	ἀδικήσει, ἀδικήσῃ	ἀδικήσεται
	Dual		ἀδικήσεσθον	ἀδικήσεσθον
	Plural	ἀδικησόμεθα	ἀδικήσεσθε	ἀδικήσονται
Optative	Singular	ἀδικησοίμην	ἀδικήσοιο	ἀδικήσοιτο
	Dual		ἀδικήσοισθον	ἀδικησοίσθην
	Plural	ἀδικησοίμεθα	ἀδικήσοισθε	ἀδικήσοιντο
Infinitive		ἀδικήσεσθαι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		ἀδικησομενος ἀδικησομενου	ἀδικησομενη ἀδικησομενης	ἀδικησομενον ἀδικησομενου

Imperfect tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἠδῖκουν	ἠδῖκεις	ἠδῖκειν*
	Dual		ἠδίκειτον	ἠδικεῖτην
	Plural	ἠδίκουμεν	ἠδίκειτε	ἠδῖκουν
Middle/Passive
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἠδικοῦμην	ἠδίκου	ἠδίκειτο
	Dual		ἠδίκεισθον	ἠδικεῖσθην
	Plural	ἠδικοῦμεθα	ἠδίκεισθε	ἠδίκουντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

Φεἰδευ τᾶν ἐρίφων, φείδευ λύκε τᾶν τοκάδων μευ, μηδ’ ἀδίκει μ’, ὅτι μικκὸσ ἐὼν πολλαῖσιν ὁμαρτέω. (Theocritus, Idylls, 50)
Ὦ παῖ, μή μ’ ἀδίκει ‐‐ ἔτι σοι καταθύμιοσ εἶναι βούλομ’ ‐‐ ἐπιφροσύνῃ τοῦτο συνεὶσ ἀγαθῇ· (Unknown, Elegy and Iambus, Volume I, , 1386-1389763)
μὴ ἀδίκει ἐν τῷ ἐρωτᾶν. (Plato, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, 157:1)
καὶ νῦν ἐγὼ μόνοσ εἰμὶ τῷ πατρὶ καὶ φοβοῦμαι μὴ εἰσελθὼν ἀποθάνω καθὼσ καὶ οἱ πρότεροι, ὅτι δαιμόνιον φιλεῖ αὐτήν, ὃ οὐκ ἀδικεῖ οὐδένα πλὴν τῶν προσαγόντων αὐτῇ. καὶ νῦν ἐγὼ φοβοῦμαι μὴ ἀποθάνω καὶ κατάξω τὴν ζωὴν τοῦ πατρόσ μου καὶ τῆσ μητρόσ μου μετ̓ ὀδύνησ ἐπ̓ ἐμοὶ εἰσ τὸν τάφον αὐτῶν. καὶ υἱὸσ ἕτεροσ οὐχ ὑπάρχει αὐτοῖσ, ὃσ θάψει αὐτούσ. (Septuagint, Liber Thobis 6:15)
παρασκευάζουσιν, εἰσ ὄνειδοσ ἀγαγόντεσ ἑτέρουσ, ὅθεν Εὐήνοσ περὶ αὐτῆσ λέγει ἥτισ κερδαίνουσ’ οὐδὲν ὅμωσ ἀδικεῖ. (Aristotle, Virtues and Vices 37:1)
ἀλλ’, οἴμοι τῆσ συμφορᾶσ, προσέτι καὶ μισεῖ φιλοῦντα καὶ ἀγαπῶντα ἐλαύνει καὶ εὐεργετοῦντα ἀδικεῖ καὶ ἀσπαζόμενον ἀποκηρύττει, καὶ τοὺσ φιλόπαιδασ νόμοισ ὡσ μισόπαιδασ κατ’ ἐμοῦ μεταχειρίζεται. (Lucian, Abdicatus, (no name) 18:11)
τὸ δὲ ἄρα οὐ τὸ ὁμόφυλον τῶν στοιχείων μόνον ἀδικεῖ γένοσ, ἀλλ’ ἤδη καὶ πρὸσ τὸ ἀνθρώπειον μεταβέβηκε τουτονὶ τὸν τρόπον τὸν γὰρ ἐπιτρέπει γε αὐτοὺσ κατ’ εὐθὺ φέρεσθαι ταῖσ γλώσσαισ· (Lucian, Judicium vocalium, (no name) 11:1)
καὶ οὐ μόνον γε τοὺσ τυχόντασ ἀδικεῖ, ἀλλ’ ἤδη καὶ τῷ μεγάλῳ βασιλεῖ, ᾧ καὶ γῆν καὶ θάλασσαν εἶξαί φασι καὶ τῆσ αὑτῶν φύσεωσ ἐκστῆναι, τὸ δὲ καὶ τούτῳ ἐπιβουλεύει καὶ Κῦρον αὐτὸν ὄντα Τῦρόν τινα ἀπέφηνεν. (Lucian, Judicium vocalium, (no name) 11:7)

Derived

προαδικέω (to be the first in wronging, to be wronged before or first)
συναδικέω (to join in wrong or injury, with, to be wronged alike)

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

이 저작물은 크리에이티브 커먼즈 저작자표시-비영리 4.0 국제 라이선스에 따라 이용할 수 있습니다.

bab2min@gmail.com

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어

ἀδικέω

Sense

Conjugation

Present tense

Future tense

Imperfect tense

Examples

Derived

Similar forms

SEARCH

MENU NAVIGATION

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language English 한국어

ἀδικέω

Sense

Conjugation

Present tense

Future tense

Imperfect tense

Examples

Derived

Similar forms

SEARCH

MENU NAVIGATION

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어