Θέτις
Third declension Noun;
Transliteration:
Principal Part:
Θέτις
Θέτιδος
Structure:
Θετιδ
(Stem)
+
ς
(Ending)
Etym.: Hom. uses Qe/ti_ for dat. and vocat.; Qe/tin for acc.
Declension
Third declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- δ’ ἶσοσ Θέτιδοσ παῖσ ἠϋκόμοιο πάντεσ δ’ εἰσὶν ὁμῶσ νεκύων ἀμενηνὰ κάρηνα, γυμνοί τε ξηροί τε κατ’ ἀσφοδελὸν λειμῶνα. (Lucian, Contemplantes, (no name) 22:13)
- Ἡ Θέτισ μὲν ἤδη καὶ ὁ Πηλεὺσ ἀπεληλύθεσαν ἐσ τὸν θάλαμον ὑπὸ τῆσ Ἀμφιτρίτησ καὶ τοῦ Ποσειδῶνοσ παραπεμφθέντεσ, ἡ Ἔρισ δὲ ἐν τοσούτῳ λαθοῦσα πάντασ ‐ ἐδυνήθη δὲ ῥᾳδίωσ, τῶν μὲν πινόντων, ἐνίων δὲ κροτούντων ἢ τῷ Ἀπόλλωνι κιθαρίζοντι ἢ ταῖσ Μούσαισ ᾀδούσαισ προσεχόντων τὸν νοῦν ‐ ἐνέβαλεν ἐσ τὸ ξυμπόσιον μῆλόν τι πάγκαλον, χρυσοῦν ὅλον, ὦ Γαλήνη· (Lucian, Dialogi Marini, panope and galene, chapter 15)
- διὰ τὸν ταύτησ υἱὸν τῆσ Θέτιδοσ· (Lucian, Dialogi Marini, xanthus and thalassa, chapter 1 1:1)
- ταύτην λέγεται Θέτισ ἀνεῖναι τῷ παιδί, καὶ ταύτην οἰκεῖν τὸν Ἀχιλλέα. (Arrian, Periplus Ponti Euxini, chapter 21 2:1)
- θρήνοισ δ’ ἀδελφαὶ πρῶτα μὲν σὲ ὑμνήσομεν, ἔπειτ’ Ἀχιλλέα Θέτιδοσ ἐν πένθει ποτέ. (Euripides, Rhesus, episode, antistrophe 1 4:17)
- Νηρῆοσ δ’ ἐγένοντο μεγήρατα τέκνα θεάων πόντῳ ἐν ἀτρυγέτῳ καὶ Δωρίδοσ ἠυκόμοιο, κούρησ Ὠκεανοῖο, τελήεντοσ ποταμοῖο, Πλωτώ τ’ Εὐκράντη τε Σαώ τ’ Ἀμφιτρίτη τε Εὐδώρη τε Θέτισ τε Γαλήνη τε Γλαύκη τε Κυμοθόη Σπειώ τε Θόη θ’ Ἀλίη τ’ ἐρόεσσα Πασιθέη τ’ Ἐρατώ τε καὶ Εὐνίκη ῥοδόπηχυσ καὶ Μελίτη χαρίεσσα καὶ Εὐλιμένη καὶ Ἀγαυὴ Δωτώ τε Πρωτώ τε Φέρουσά τε Δυναμένη τε Νησαίη τε καὶ Ἀκταίη καὶ Πρωτομέδεια Δωρὶσ καὶ Πανόπεια καὶ εὐειδὴσ Γαλάτεια Ἱπποθόη τ’ ἐρόεσσα καὶ Ἱππονόη ῥοδόπηχυσ Κυμοδόκη θ’, ἣ κύματ’ ἐν ἠεροειδέι πόντῳ πνοιάσ τε ζαέων ἀνέμων σὺν Κυματολήγῃ ῥεῖα πρηύ̈νει καὶ ἐυσφύρῳ Ἀμφιτρίτῃ, Κυμώ τ’ Ηιὄνη τε ἐυστέφανόσ θ’ Ἁλιμήδη Γλαυκονόμη τε φιλομμειδὴσ καὶ Ποντοπόρεια Ληαγόρη τε καὶ Εὐαγόρη καὶ Λαομέδεια Πουλυνόη τε καὶ Αὐτονόη καὶ Λυσιάνασσα Εὐάρνη τε φυήν τ’ ἐρατὴ καὶ εἶδοσ ἄμωμοσ καὶ Ψαμάθη χαρίεσσα δέμασ δίη τε Μενίππη Νησώ τ’ Εὐπόμπη τε Θεμιστώ τε Προνόη τε Νημερτήσ θ’, ἣ πατρὸσ ἔχει νόον ἀθανάτοιο. (Hesiod, Theogony, Book Th. 28:1)
- ἁλίοιο γέροντοσ, ἦ τοι μὲν Φῶκον Ψαμάθη τέκε δῖα θεάων Αἰακοῦ ἐν φιλότητι διὰ χρυσέην Ἀφροδίτην, Πηλέι δὲ δμηθεῖσα θεὰ Θέτισ ἀργυρόπεζα γείνατ’ Ἀχιλλῆα ῥηξήνορα θυμολέοντα. (Hesiod, Theogony, Book Th. 110:2)
- Χαιρέτω τοιγαροῦν ἡ Θέτισ· (Lucian, Dialogi deorum, 3:15)
