Ἰταλός
Second declension Noun; Masculine
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
Ἰταλός
Ἰταλοῦ
Structure:
Ἰταλ
(Stem)
+
ος
(Ending)
Sense
- an inhabitant of Italy; an Italic person; an Italian
Declension
Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- πάντων δὲ ἡγείσθω Πούλχερ, ὅσπερ ἄρχει τοῖσ Ἰταλοῖσ. (Arrian, Acies Contra Alanos 5:2)
- τῶν δὲ Πελιγνῶν οὐ γάρ ἐστιν Ἰταλοῖσ θεμιτὸν οὐδ’ ὅσιον ἐγκαταλιπεῖν σημεῖον ἐπιδραμόντων πρὸσ ἐκεῖνον τὸν τόπον ἔργα δεινὰ καὶ πάθη παρ’ ἀμφοτέρων ἀπήντα συμπεσόντων. (Plutarch, Aemilius Paulus, chapter 20 1:2)
- ἐν δὲ τῷ αὐτῷ καιρῷ παρεγένοντο ἀπό τ’ Ἀθηνῶν καὶ τῶν ἐν Ἰταλοῖσ Ἑλληνίδων πόλεων οἱ πρέσβεισ φέροντεσ τοὺσ νόμουσ. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 10, chapter 54 4:1)
- ἐν δὲ ταῖσ πέλταισ, ἃσ οἵ τε σάλιοι φοροῦσι καὶ ἃσ ὑπηρέται τινὲσ αὐτῶν ἠρτημένασ ἀπὸ κανόνων κομίζουσι, πολλαῖσ πάνυ οὔσαισ μίαν εἶναι λέγουσι διοπετῆ, εὑρεθῆναι δ’ αὐτήν φασιν ἐν τοῖσ βασιλείοισ τοῖσ Νόμα, μηδενὸσ ἀνθρώπων εἰσενέγκαντοσ μηδ’ ἐγνωσμένου πρότερον ἐν Ἰταλοῖσ τοιούτου σχήματοσ, ἐξ ὧν ἀμφοτέρων ὑπολαβεῖν Ῥωμαίουσ θεόπεμπτον εἶναι τὸ ὅπλον. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 2, chapter 71 1:1)
- ὁ δ’ Ἀννίβασ τῶν τε ἐν Ἰταλίᾳ γεγονότων ἔργων ὑπεμίμνησκεν αὐτούσ, ὡσ λαμπρὰ καὶ μεγάλα πράξειαν, οὐκ ἐπὶ Νομάσιν ἀλλ’ ἐπὶ πᾶσιν Ἰταλοῖσ κατὰ τὴν Ἰταλίαν, καὶ τὴν ὀλιγότητα τῶν ἐχθρῶν αὐτόθεν ἑστὼσ ἐπεδείκνυε, καὶ παρεκάλει μὴ χείρουσ ὀλιγωτέρων ἐν οἰκείᾳ γῇ πλέονασ ὄντασ ὀφθῆναι. (Appian, The Foreign Wars, chapter 7 5:4)
