Ἀττικός
First/Second declension Adjective;
고유
Transliteration:
Principal Part:
Ἀττικός
Ἀττική
Ἀττικόν
Structure:
Ἀττικ
(Stem)
+
ος
(Ending)
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- χόνδροσ δ’ ἡδυπρόσωποσ, ὃν Ἥφαιστοσ κάμεν ἕψων, Ἀττικῷ ἐν κεράμῳ πέττων τρισκαίδεκα μῆνασ, αὐτὰρ ἐπεὶ δόρποιο μελίφρονοσ ἐξ ἔρον ἕντο, χεῖρασ νιψαμένοισιν ἀπ’ ’ Ὠκεανοῖο ῥοάων ὡραῖοσ παῖσ ἦλθε φέρων μύρον ἴρινον ἡδύ, ἄλλοσ δ’ αὖ στεφάνουσ ἐπὶ δεξιὰ πᾶσιν ἔδωκεν, οἳ ῥόδον ἀμφεπλέκοντο διάνδιχα κοσμηθέντεσ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 12 17:2)
- ἐὰν δέ τισ ἐν μέλιτι Ἀττικῷ ὅλον κιτρίον ὡσ ἔχει φύσεωσ συνεψήσῃ μετὰ τοῦ σπέρματοσ, διαλύεται μὲν ἐν τῷ μέλιτι, καὶ ὁ ἀπ’ αὐτοῦ λαμβάνων ἑώθεν δύο ἢ τρεῖσ δακτύλουσ οὐδ’ ὁτιοῦν ὑπὸ φαρμάκου πείσεται. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 28 4:1)
- ἐπεὶ τό γε σῶμα οὐ φαύλωσ εἰκάζεισ Βοιωτίῳ μᾶλλον εἰκάζων αὐτὸ ἢ Λακωνικῷ τε καὶ Ἀττικῷ. (Dio, Chrysostom, Orationes, 26:10)
- Κλειτόδημοσ δέ, ὁπόσοι τὰ Ἀθηναίων ἐπιχώρια ἔγραψαν ὁ ἀρχαιότατοσ, οὗτοσ ἐν τῷ λόγῳ φησὶ τῷ Ἀττικῷ, ὅτε Ἀθηναῖοι παρεσκευάζοντο ἐπὶ Σικελίᾳ τὸν στόλον, ὡσ ἔθνοσ τι ἄπειρον κοράκων κατῆρε τότε ἐσ Δελφούσ, καὶ περιέκοπτόν τε τοῦ ἀγάλματοσ τούτου καὶ ἀπέρρησσον τοῖσ ῥάμφεσιν ἀπ’ αὐτοῦ τὸν χρυσόν· (Pausanias, Description of Greece, , chapter 15 8:2)
- ἅπαν μὲν οὖν τὸ νησιωτικὸν μέλι ὡσ ἐπὶ τὸ πολὺ ἀστεῖόν ἐστι καὶ ἐνάμιλλον τῷ Ἀττικῷ, τὸ δ’ ἐν ταῖσδε ταῖσ νήσοισ διαφερόντωσ, μάλιστα δὲ τὸ Καλύμνιον. (Strabo, Geography, Book 10, chapter 5 26:6)
- Περιπλευμονίησ ἐκλεικτὸν, χαλβάνη καὶ κόκκαλοσ ἐν μέλιτι ἀττικῷ‧ καὶ ἀβρότονον ἐν ὀξυμέλιτι, πέπερι‧ ἐλλέβορον μέλανα ἀποζέσασ πλευριτικῷ ἐν ἀρχῇ περιωδύνῳ ἐόντι δίδου‧ ἀγαθὸν δὲ καὶ τὸ πάνακεσ ἐν ὀξυμέλιτι ἀναζέσαντα καὶ διηθέοντα διδόναι πίνειν, καὶ ἡπατικοῖσι καὶ τῇσιν ἀπὸ τῶν φρενῶν περιωδυνίῃσι, καὶ ὁκόσα δεῖ ἐσ κοιλίην καὶ ἐσ οὔρησιν, ἐν οἴνῳ καὶ μέλιτι, τὰ δὲ ἐσ κοιλίην, ξὺν ὑδαρεῖ μελικρήτῳ πίνειν πλείω δίδου. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., , 11.6)