Lucian, Dialogi meretricii, Κρωβύλη καὶ Κόρινανα. 2:

(루키아노스, Dialogi meretricii, Κρωβύλη καὶ Κόρινανα. 2:)

τὴν μνᾶν λέγεισ; οὔκ, ἀλλὰ ἐλογιζόμην ὡσ τηλικαύτη γενομένη θρέψεισ μὲν ἐμέ, σεαυτὴν δὲ κατακοσμήσεισ ῥᾳδίωσ καὶ πλουτήσεισ καὶ ἐσθῆτασ ἕξεισ ἁλουργεῖσ καὶ θεραπαίνασ. πῶσ ἔφησ, μῆτερ, ἢ τί λέγεισ; συνοῦσα μὲν τοῖσ νεανίσκοισ καὶ συμπίνουσα μετ̓ αὐτῶν καὶ συγκαθεύδουσα ἐπὶ μισθῷ. καθάπερ ἡ Δαφνίδοσ θυγάτηρ Λύρα; ναί. ἀλλ̓ ἐκείνη ἑταίρα ἐστίν. οὐδὲν τοῦτο δεινόν· καὶ σὺ γὰρ πλουτήσεισ ὡσ ἐκείνη καὶ πολλοὺσ ἐραστὰσ ἕξεισ. τί ἐδάκρυσασ, ὦ Κόριννα; οὐχ ὁρᾷσ ὁπόσαι καὶ ὡσ περισπούδαστοί εἰσιν αἱ ἑταῖραι καὶ ὁρ́α χρήματα λαμβάνουσι; τὴν Δαφνίδα γοῦν ἐγὼ οἶδα, ὦ φίλη Ἀδράστεια, ῥάκη, πρὶν αὐτὴν ἀκμάσαι τὴν ὡρ́αν, περιβεβλημένην· ἀλλὰ νῦν ὁρᾷσ οἱά πρόεισι, χρυσὸσ καὶ ἐσθῆτεσ εὐανθεῖσ καὶ θεράπαιναι τέτταρεσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION