Lucian, Dialogi meretricii, Κλωνάριον καὶ Λέαινα. 4:

(루키아노스, Dialogi meretricii, Κλωνάριον καὶ Λέαινα. 4:)

ἤκουσα, ἔφην ἐγώ, τῆσ Βοιωτίασ αὐλητρίδοσ Ἰσμηνοδώρασ διηγουμένησ τὰ ἐφέστια παῤ αὐτοῖσ, ὡσ γένοιτό τισ ἐν Θήβαισ ἐκ γυναικὸσ ἀνήρ, ὁ δ̓ αὐτὸσ καὶ μάντισ ἄριστοσ, οἶμαι, Τειρεσίασ τοὔνομα. μὴ οὖν καὶ σὺ τοιοῦτόν τι πέπονθασ; οὔκουν, ὦ Λέαινα, ἔφη, ἀλλὰ ἐγεννήθην μὲν ὁμοία ταῖσ ἄλλαισ ὑμῖν, ἡ γνώμη δὲ καὶ ἡ ἐπιθυμία καὶ τἆλλα πάντα ἀνδρόσ ἐστί μοι. καὶ ἱκανὴ γοῦν σοι, ἔφην, ἐπιθυμία; πάρεχε γοῦν, ὦ Λέαινα, εἰ ἀπιστεῖσ, ἔφη, καὶ γνώσῃ οὐδὲν ἐνδέουσάν με τῶν ἀνδρῶν· ἔχω γάρ τι ἀντὶ τοῦ ἀνδρείου. ἀλλὰ πάρεχε, ὄψει γάρ. παρέσχον, ὦ Κλωνάριον, ἱκετευούσησ πολλὰ καὶ ὁρ́μον τινά μοι δούσησ τῶν πολυτελῶν καὶ ὀθόνασ τῶν λεπτῶν. εἶτ̓ ἐγὼ μὲν ὥσπερ ἄνδρα περιελάμβανον, ἡ δὲ ἐφίλει τε καὶ ἐποίει καὶ ἤσθμαινε καὶ ἐδόκει μοι ἐσ ὑπερβολὴν ἥδεσθαι. τί ἐποίει, ὦ Λέαινα, ἢ τίνα τρόπον; τοῦτο γὰρ μάλιστα εἰπέ. μὴ ἀνάκρινε ἀκριβῶσ, αἰσχρὰ γάρ· ὥστε μὰ τὴν οὐρανίαν οὐκ ἄν εἴποιμι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION