Plutarch, Galba, chapter 15

οὕτω δὲ τοῦ Νυμφιδίου καταστρέψαντοσ ὁ Γάλβασ πυθόμενοσ, καί τῶν συνωμοτῶν αὐτοῦ κελεύσασ ἀποθανεῖν ὅσοι μὴ δι’ αὑτῶν εὐθὺσ ἀπέθανον, ἐν οἷσ ἦν καί Κιγγώνιοσ ὁ τὸν λόγον γράψασ καί Μιθριδάτησ ὁ Ποντικόσ, ἔδοξε μὴ νομίμωσ, εἰ καί δικαίωσ, μηδὲ δημοτικῶσ ἀνῃρηκέναι πρὸ κρίσεωσ ἄνδρασ οὐκ ἀσήμουσ, ἕτερον γὰρ ἡγεμονίασ σχῆμα προσεδέχοντο πάντεσ, ἐξαπατώμενοι συνήθωσ ὑπὸ τῶν ἐν ἀρχῇ λεγομένων, ἔτι δὲ μᾶλλον ἠνίασεν αὐτοὺσ ἀνὴρ ὑπατικὸσ καί Νέρωνι πιστὸσ ἀποθανεῖν κελευσθείσ, Πετρώνιοσ Τουρπιλιανόσ. Μάκρον γὰρ ἐν Λιβύῃ διὰ Τρεβωνίου καὶ Φοντήϊον ἐν Γερμανίᾳ διὰ Οὐάλεντοσ ἀνελὼν πρόφασιν εἶχεν ἐν ὅπλοισ καί στρατοπέδοισ ὄντασ φοβηθῆναι. Τουρπιλιανὸν δέ, γέροντα γυμνὸν καί ἄνοπλον, λόγου μεταλαβεῖν οὐδὲν ἐκώλυεν, εἴ τισ ἣν ἐπαγγέλλεται μετριότητα τοῖσ πράγμασιν ἔργῳ φυλάξειν ἔμελλε.

ταῦτα μὲν οὖν τοιαύτασ ἔχει μέμψεισ.

ἐπεὶ δὲ προσιὼν ἀπεῖχε τῆσ πόλεωσ περὶ πέντε καί εἴκοσι σταδίουσ, ἐνετύγχανεν ἀκοσμίᾳ καί θορύβῳ τῶν ἐρετῶν τὴν ὁδὸν προκατεχόντων καὶ περικεχυμένων πανταχόθεν, οὗτοι δὲ ἦσαν οὓσ εἰσ ἓν τάγμα ὁ Νέρων συλλοχίσασ ἀπέφηνε στρατιώτασ· καί τότε παρόντεσ ἐκβεβαιώσασθαι τὴν στρατείαν οὔτ’ ὀφθῆναι τοῖσ ἀπαντῶσιν οὔτ’ ἀκουσθῆναι παρίεσαν τὸν αὐτοκράτορα, ἀλλ’ ἐθορύβουν βοῇ σημεῖα τῷ τάγματι καί χώραν αἰτοῦντεσ, ἐκείνου δὲ ὑπερτιθεμένου καί πάλιν εἰπεῖν κελεύσαντοσ, ἀρνήσεωσ σχῆμα τὴν ἀναβολὴν εἶναι φάσκοντεσ ἠγανάκτουν καί παρείποντο μὴ φειδόμενοι βοῆσ.

ἐνίων δὲ καί τὰσ μαχαίρασ σπασαμένων, ἐκέλευσε τοὺσ ἱππεῖσ ἐμβαλεῖν αὐτοῖσ ὁ Γάλβασ. ὑπέστη δὲ οὐδεὶσ ἐκείνων, ἀλλ’ οἱ μὲν εὐθὺσ ἀνατραπέντεσ, οἱ δὲ φεύγοντεσ διεφθάρησαν, οὐ χρηστὸν οὐδὲ αἴσιον ποιοῦντεσ τῷ Γάλβᾳ τὸν οἰωνὸν εἰσιόντι διὰ πολλοῦ φόνου καί νεκρῶν τοσούτων εἰσ τὴν πόλιν. ἀλλ’ εἰ καί τισ αὐτοῦ κατεφρόνει πρότερον ἀσθενοῦσ καί γέροντοσ ὁρωμένου, τότε πᾶσι φρικώδησ καί φοβερὸσ ἐγένετο.