Plutarch, Agesilaus, chapter 7

(플루타르코스, Agesilaus, chapter 7)

ἐπεὶ δὲ ἧκεν εἰσ Ἔφεσον, εὐθὺσ ἀξίωμα μέγα καὶ δύναμισ ἦν ἐπαχθὴσ καὶ βαρεῖα περὶ τὸν Λύσανδρον, ὄχλου φοιτῶντοσ ἐπὶ τὰσ θύρασ ἑκάστοτε καὶ πάντων παρακολουθούντων καὶ θεραπευόντων ἐκεῖνον, ὡσ ὄνομα μὲν καὶ σχῆμα τῆσ στρατηγίασ τὸν Ἀγησίλαον ἔχοντα, διὰ τὸν νόμον, ἔργῳ δὲ κύριον ὄντα ἁπάντων καὶ δυνάμενον καὶ πράττοντα πάντα τὸν Λύσανδρον. οὐδεὶσ γὰρ δεινότεροσ οὐδὲ φοβερώτεροσ ἐκείνου τῶν εἰσ τὴν Ἀσίαν ἀποσταλέντων ἐγένετο στρατηγῶν, οὐδὲ μείζονα τοὺσ φίλουσ ἀνὴρ ἄλλοσ εὐεργέτησεν οὐδὲ κακὰ τηλικαῦτα τοὺσ ἐχθροὺσ ἐποίησεν.

ὧν ἔτι προσφάτων ὄντων οἱ ἄνθρωποι μνημονεύοντεσ, ἄλλωσ δὲ τὸν μὲν Ἀγησίλαον ἀφελῆ καὶ λιτὸν ἐν ταῖσ ὁμιλίαισ καὶ δημοτικὸν ὁρῶντεσ, ἐκείνῳ δὲ τὴν αὐτὴν ὁμοίωσ σφοδρότητα καὶ τραχύτητα καὶ βραχυλογίαν παροῦσαν, ὑπέπιπτον αὐτῷ παντάπασι καὶ μόνῳ προσεῖχον. ἐκ δὲ τούτου πρῶτον μὲν οἱ λοιποὶ Σπαρτιᾶται χαλεπῶσ ἔφερον ὑπηρέται Λυσάνδρου μᾶλλον ἢ σύμβουλοι βασιλέωσ ὄντεσ ἔπειτα δ’ αὐτὸσ ὁ Ἀγησίλαοσ, εἰ καὶ μὴ φθονερὸσ ἦν μηδὲ ἤχθετο τοῖσ τιμωμένοισ, ἀλλὰ φιλότιμοσ ὢν σφόδρα καὶ φιλόνεικοσ, ἐφοβεῖτο μή, κἂν ἐνέγκωσί τι λαμπρὸν αἱ πράξεισ, τοῦτο Λυσάνδρου γένηται διὰ τὴν δόξαν.

οὕτωσ οὖν ἐποίει. πρῶτον ἀντέκρουε ταῖσ συμβουλίαισ αὐτοῦ, καὶ πρὸσ ἃσ ἐκεῖνοσ ἐσπουδάκει μάλιστα πράξεισ ἐῶν χαίρειν καὶ παραμελῶν, ἕτερα πρὸ ἐκείνων ἔπραττεν ἔπειτα τῶν ἐντυγχανόντων καὶ δεομένων οὓσ αἴσθοιτο Λυσάνδρῳ μάλιστα πεποιθότασ, ἀπράκτουσ ἀπέπεμπε·

καὶ περὶ τὰσ κρίσεισ ὁμοίωσ οἷσ ἐκεῖνοσ ἐπηρεάζοι, τούτουσ ἔδει πλέον ἔχοντασ ἀπελθεῖν, καὶ τοὐναντίον οὓσ φανερὸσ γένοιτο προθυμούμενοσ ὠφελεῖν, χαλεπὸν ἦν μὴ καὶ ζημιωθῆναι. γινομένων δὲ τούτων οὐ κατὰ.

τύχην, ἀλλ’ οἱο͂ν ἐκ παρασκευῆσ καὶ ὁμαλῶσ, αἰσθόμενοσ τὴν αἰτίαν ὁ Λύσανδροσ οὐκ ἀπεκρύπτετο πρὸσ τοὺσ φίλουσ, ἀλλ’ ἔλεγεν ὡσ δι’ αὐτὸν ἀτιμάζοιντο, καὶ παρεκάλει θεραπεύειν ἰόντασ τὸν βασιλέα καὶ τοὺσ μᾶλλον αὐτοῦ δυναμένουσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION