Xenophon, Memorabilia, Ἀπομνημονευμάτων Γ, chapter 10

(크세노폰, Memorabilia, Ἀπομνημονευμάτων Γ, chapter 10)

ἀλλὰ μὴν καὶ εἴ ποτε τῶν τὰσ τέχνασ ἐχόντων καὶ ἐργασίασ ἕνεκα χρωμένων αὐταῖσ διαλέγοιτό τινι, καὶ τούτοισ ὠφέλιμοσ ἦν. εἰσελθὼν μὲν γάρ ποτε πρὸσ Παρράσιον τὸν ζωγράφον καὶ διαλεγόμενοσ αὐτῷ, ἆρα, ἔφη, ὦ Παρράσιε, γραφική ἐστιν εἰκασία τῶν ὁρωμένων; τὰ γοῦν κοῖλα καὶ τὰ ὑψηλὰ καὶ τὰ σκοτεινὰ καὶ τὰ φωτεινὰ καὶ τὰ σκληρὰ καὶ τὰ μαλακὰ καὶ τὰ τραχέα καὶ τὰ λεῖα καὶ τὰ νέα καὶ τὰ παλαιὰ σώματα διὰ τῶν χρωμάτων ἀπεικάζοντεσ ἐκμιμεῖσθε. ἀληθῆ λέγεισ, ἔφη.

καὶ μὴν τά γε καλὰ εἴδη ἀφομοιοῦντεσ, ἐπειδὴ οὐ ῥᾴδιον ἑνὶ ἀνθρώπῳ περιτυχεῖν ἄμεμπτα πάντα ἔχοντι, ἐκ πολλῶν συνάγοντεσ τὰ ἐξ ἑκάστου κάλλιστα οὕτωσ ὅλα τὰ σώματα καλὰ ποιεῖτε φαίνεσθαι. ποιοῦμεν γάρ, ἔφη, οὕτωσ.

τί γάρ; ἔφη, τὸ πιθανώτατον καὶ ἥδιστον καὶ φιλικώτατον καὶ ποθεινότατον καὶ ἐρασμιώτατον ἀπομιμεῖσθε τῆσ ψυχῆσ ἦθοσ; ἢ οὐδὲ μιμητόν ἐστι τοῦτο; πῶσ γὰρ ἄν, ἔφη, μιμητὸν εἰή, ὦ Σώκρατεσ, ὃ μήτε συμμετρίαν μήτε χρῶμα μήτε ὧν σὺ εἶπασ ἄρτι μηδὲν ἔχει μηδὲ ὅλωσ ὁρατόν ἐστιν; ἆρ’ οὖν, ἔφη, γίγνεται ἐν ἀνθρώπῳ τό τε φιλοφρόνωσ καὶ τὸ ἐχθρῶσ βλέπειν πρόσ τινασ;

ἔμοιγε δοκεῖ, ἔφη. οὐκοῦν τοῦτό γε μιμητὸν ἐν τοῖσ ὄμμασι; καὶ μάλα, ἔφη. ἐπὶ δὲ τοῖσ τῶν φίλων ἀγαθοῖσ καὶ τοῖσ κακοῖσ ὁμοίωσ σοι δοκοῦσιν ἔχειν τὰ πρόσωπα οἵ τε φροντίζοντεσ καὶ οἱ μή; μὰ Δί’ οὐ δῆτα, ἔφη· ἐπὶ μὲν γὰρ τοῖσ ἀγαθοῖσ φαιδροί, ἐπὶ δὲ τοῖσ κακοῖσ σκυθρωποὶ γίγνονται. οὐκοῦν, ἔφη, καὶ ταῦτα δυνατὸν ἀπεικάζειν; καὶ μάλα, ἔφη.

ἀλλὰ μὴν καὶ τὸ μεγαλοπρεπέσ τε καὶ ἐλευθέριον καὶ τὸ ταπεινόν τε καὶ ἀνελεύθερον καὶ τὸ σωφρονικόν τε καὶ φρόνιμον καὶ τὸ ὑβριστικόν τε καὶ ἀπειρόκαλον καὶ διὰ τοῦ προσώπου καὶ διὰ τῶν σχημάτων καὶ ἑστώτων καὶ κινουμένων ἀνθρώπων διαφαίνει. ἀληθῆ λέγεισ, ἔφη. οὐκοῦν καὶ ταῦτα μιμητά; καὶ μάλα, ἔφη. πότερον οὖν, ἔφη, νομίζεισ ἥδιον ὁρᾶν τοὺσ ἀνθρώπουσ δι’ ὧν τὰ καλά τε κἀγαθὰ καὶ ἀγαπητὰ ἤθη φαίνεται ἢ δι’ ὧν τὰ αἰσχρά τε καὶ πονηρὰ καὶ μισητά; πολὺ νὴ Δί’, ἔφη, διαφέρει, ὦ Σώκρατεσ. πρὸσ δὲ Κλείτωνα τὸν ἀνδριαντοποιὸν εἰσελθών ποτε καὶ διαλεγόμενοσ αὐτῷ, ὅτι μέν, ἔφη, ὦ Κλείτων, καλοὶ οὓσ ποιεῖσ δρομέασ τε καὶ παλαιστὰσ καὶ πύκτασ καὶ παγκρατιαστάσ, ὁρῶ τε καὶ οἶδα·

ὃ δὲ μάλιστα ψυχαγωγεῖ διὰ τῆσ ὄψεωσ τοὺσ ἀνθρώπουσ, τὸ ζωτικὸν φαίνεσθαι, πῶσ τοῦτο ἐνεργάζῃ τοῖσ ἀνδριᾶσιν; ἐπεὶ δὲ ἀπορῶν ὁ Κλείτων οὐ ταχὺ ἀπεκρίνατο, ἆρ’, ἔφη, τοῖσ τῶν ζώντων εἴδεσιν ἀπεικάζων τὸ ἔργον ζωτικωτέρουσ ποιεῖσ φαίνεσθαι τοὺσ ἀνδριάντασ;

καὶ μάλα, ἔφη. οὐκοῦν τά τε ὑπὸ τῶν σχημάτων κατασπώμενα καὶ τἀνασπώμενα ἐν τοῖσ σώμασι καὶ τὰ συμπιεζόμενα καὶ τὰ διελκόμενα καὶ τὰ ἐντεινόμενα καὶ τὰ ἀνιέμενα ἀπεικάζων ὁμοιότερά τε τοῖσ ἀληθινοῖσ καὶ πιθανώτερα ποιεῖσ φαίνεσθαι; πάνυ μὲν οὖν, ἔφη.

τὸ δὲ καὶ τὰ πάθη τῶν ποιούντων τι σωμάτων ἀπομιμεῖσθαι οὐ ποιεῖ τινα τέρψιν τοῖσ θεωμένοισ; εἰκὸσ γοῦν, ἔφη. οὐκοῦν καὶ τῶν μὲν μαχομένων ἀπειλητικὰ τὰ ὄμματα ἀπεικαστέον, τῶν δὲ νενικηκότων εὐφραινομένων ἡ ὄψισ μιμητέα; σφόδρα γ’, ἔφη. δεῖ ἄρα, ἔφη, τὸν ἀνδριαντοποιὸν τὰ τῆσ ψυχῆσ ἔργα τῷ εἴδει προσεικάζειν. πρὸσ δὲ Πιστίαν τὸν θωρακοποιὸν εἰσελθών, ἐπιδείξαντοσ αὐτοῦ τῷ Σωκράτει θώρακασ εὖ εἰργασμένουσ, νὴ τὴν Ἥραν, ἔφη, καλόν γε, ὦ Πιστία, τὸ εὑρ́ημα τὸ τὰ μὲν δεόμενα σκέπησ τοῦ ἀνθρώπου σκεπάζειν τὸν θώρακα, ταῖσ δὲ χερσὶ μὴ κωλύειν χρῆσθαι.

ἀτάρ, ἔφη, λέξον μοι, ὦ Πιστία, διὰ τί οὔτ’ ἰσχυροτέρουσ οὔτε πολυτελεστέρουσ τῶν ἄλλων ποιῶν τοὺσ θώρακασ πλείονοσ πωλεῖσ;

ὅτι, ἔφη, ὦ Σώκρατεσ, εὐρυθμοτέρουσ ποιῶ. τὸν δὲ ῥυθμόν, ἔφη, πότερα μέτρῳ ἢ σταθμῷ ἀποδεικνύων πλείονοσ τιμᾷ; οὐ γὰρ δὴ ἴσουσ γε πάντασ οὐδὲ ὁμοίουσ οἶμαί σε ποιεῖν, εἴ γε ἁρμόττοντασ ποιεῖσ. ἀλλὰ νὴ Δί’, ἔφη, ποιῶ· οὐδὲν γὰρ ὄφελόσ ἐστι θώρακοσ ἄνευ τούτου. οὐκοῦν, ἔφη, σώματά γε ἀνθρώπων τὰ μὲν εὔρυθμά ἐστι, τὰ δὲ ἄρρυθμα;

πάνυ μὲν οὖν, ἔφη. πῶσ οὖν, ἔφη, τῷ ἀρρύθμῳ σώματι ἁρμόττοντα τὸν θώρακα εὔρυθμον ποιεῖσ; ὥσπερ καὶ ἁρμόττοντα, ἔφη· ὁ ἁρμόττων γάρ ἐστιν εὔρυθμοσ.

δοκεῖσ μοι, ἔφη ὁ Σωκράτησ, τὸ εὔρυθμον οὐ καθ’ ἑαυτὸ λέγειν, ἀλλὰ πρὸσ τὸν χρώμενον, ὥσπερ ἂν εἰ φαίησ ἀσπίδα, ᾧ ἂν ἁρμόττῃ, τούτῳ εὔρυθμον εἶναι, καὶ χλαμύδα, καὶ τἆλλα ὡσαύτωσ ἐοίκεν ἔχειν τῷ σῷ λόγῳ. ἴσωσ δὲ καὶ ἄλλο τι οὐ μικρὸν ἀγαθὸν τῷ ἁρμόττειν πρόσεστι.

δίδαξον, ἔφη, ὦ Σώκρατεσ, εἴ τι ἔχεισ. ἧττον, ἔφη, τῷ βάρει πιέζουσιν οἱ ἁρμόττοντεσ τῶν ἀναρμόστων τὸν αὐτὸν σταθμὸν ἔχοντεσ. οἱ μὲν γὰρ ἀνάρμοστοι ἢ ὅλοι ἐκ τῶν ὤμων κρεμάμενοι ἢ καὶ ἄλλο τι τοῦ σώματοσ σφόδρα πιέζοντεσ δύσφοροι καὶ χαλεποὶ γίγνονται· οἱ δὲ ἁρμόττοντεσ, διειλημμένοι τὸ βάροσ τὸ μὲν ὑπὸ τῶν κλειδῶν καὶ ἐπωμίδων, τὸ δ’ ὑπὸ τῶν ὤμων, τὸ δὲ ὑπὸ τοῦ στήθουσ, τὸ δὲ ὑπὸ τοῦ νώτου, τὸ δὲ ὑπὸ τῆσ γαστρόσ, ὀλίγου δεῖν οὐ φορήματι, ἀλλὰ προσθήματι ἐοίκασιν. εἴρηκασ, ἔφη, αὐτὸ δι’ ὅπερ ἔγωγε τὰ ἐμὰ ἔργα πλείστου ἄξια νομίζω εἶναι.

ἔνιοι μέντοι τοὺσ ποικίλουσ καὶ τοὺσ ἐπιχρύσουσ θώρακασ μᾶλλον ὠνοῦνται. ἀλλὰ μήν, ἔφη, εἴ γε διὰ ταῦτα μὴ ἁρμόττοντασ ὠνοῦνται, κακὸν ἔμοιγε δοκοῦσι ποικίλον τε καὶ ἐπίχρυσον ὠνεῖσθαι. ἀτάρ, ἔφη, τοῦ σώματοσ μὴ μένοντοσ, ἀλλὰ τοτὲ μὲν κυρτουμένου, τοτὲ δὲ ὀρθουμένου, πῶσ ἂν ἀκριβεῖσ θώρακεσ ἁρμόττοιεν;

οὐδαμῶσ, ἔφη. λέγεισ, ἔφη, ἁρμόττειν οὐ τοὺσ ἀκριβεῖσ, ἀλλὰ τοὺσ μὴ λυποῦντασ ἐν τῇ χρείᾳ. αὐτόσ, ἔφη, τοῦτο λέγεισ, ὦ Σώκρατεσ, καὶ πάνυ ὀρθῶσ ἀποδέχῃ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION