Plutarch, Sulla, chapter 7

(플루타르코스, Sulla, chapter 7)

τότε δὲ τὴν ὑπατείαν πρὸσ τὰ μέλλοντα μικρὸν ἡγούμενοσ, ἐπτόητο τῇ γνώμῃ πρὸσ τὸν Μιθριδατικὸν πόλεμον. ἀντανίστατο δὲ αὐτῷ Μάριοσ ὑπὸ δοξομανίασ καὶ φιλοτιμίασ, ἀγηράτων παθῶν, ἀνὴρ τῷ τε σώματι βαρὺσ καὶ ταῖσ ἔναγχοσ ἀπειρηκὼσ στρατείαισ διὰ γῆρασ ἐκδήμων καὶ διαποντίων πολέμων ἐφιέμενοσ. καὶ τοῦ Σύλλα πρὸσ τὰσ ἐπιλιπεῖσ πράξεισ ὁρμήσαντοσ εἰσ τὸ στρατόπεδον, αὐτὸσ οἰκουρῶν ἐτεκταίνετο τὴν ὀλεθριωτάτην ἐκείνην καὶ ὅσα σύμπαντεσ οἱ πόλεμοι τὴν Ῥώμην οὐκ ἔβλαψαν ἀπεργασαμένην στάσιν, ὡσ καὶ τὸ δαιμόνιον αὐτοῖσ προεσήμηνε.

πῦρ μὲν γὰρ αὐτόματον ἐκ τῶν τὰ σημεῖα δοράτων ὑποφερόντων ἀνέλαμψε καὶ κατεσβέσθη μόλισ, κόρακεσ δὲ τρεῖσ τοὺσ νεοσσοὺσ εἰσ τὴν ὁδὸν προαγαγόντεσ κατέφαγον, τὰ δὲ λείψανα πάλιν εἰσ τὴν νεοσσιὰν ἀνήνεγκαν. καὶ μυῶν δὲ ἐν ἱερῷ χρυσὸν ἀνακείμενον διαφαγόντων μίαν οἱ ζάκοροι πάγῃ θήλειαν λαμβάνουσιν, ἡ δὲ ἐν αὐτῇ τῇ πάγῃ τεκοῦσα πέντε κατανάλωσε τὰ τρία.

τὸ δὲ πάντων μέγιστον, ἐξ ἀνεφέλου καὶ διαίθρου τοῦ περιέχοντοσ ἤχησε φωνὴ σάλπιγγοσ ὀξὺν ἀποτείνουσα καὶ θρηνώδη φθόγγον, ὥστε πάντασ ἔκφρονασ γενέσθαι καὶ καταπτῆξαι διὰ τὸ μέγεθοσ. εἶναι μὲν γὰρ ὀκτὼ τὰ σύμπαντα γένη, διαφέροντα τοῖσ βίοισ καὶ τοῖσ ἤθεσιν ἀλλήλων, ἑκάστῳ δὲ ἀφωρίσθαι χρόνων ἀριθμὸν ὑπὸ τοῦ θεοῦ συμπεραινόμενον ἐνιαυτοῦ μεγάλου περιόδῳ.

καὶ ὅταν αὕτη σχῇ τέλοσ, ἑτέρασ ἐνισταμένησ κινεῖσθαί τι σημεῖον ἐκ γῆσ ἢ οὐρανοῦ θαυμάσιον, ὡσ δῆλον εἶναι τοῖσ πεφροντικόσι τὰ τοιαῦτα καὶ μεμαθηκόσιν εὐθὺσ ὅτι καὶ τρόποισ ἄλλοισ καὶ βίοισ ἄνθρωποι χρώμενοι γεγόνασι, καὶ θεοῖσ ἧττον ἢ μᾶλλον τῶν προτέρων μέλοντεσ. τά τε γὰρ ἄλλα φασὶν ἐν τῇ τῶν γενῶν ἀμείψει λαμβάνειν μεγάλασ καινοτομίασ, καὶ τὴν μαντικὴν ποτὲ μὲν αὔξεσθαι τῇ τιμῇ καὶ κατατυγχάνειν ταῖσ προαγορεύσεσι, καθαρὰ καὶ φανερὰ σημεῖα τοῦ δαιμονίου προπέμποντοσ, αὖθισ δ’ ἐν ἑτέρῳ γένει ταπεινὰ πράττειν, αὐτοσχέδιον οὖσαν τὰ πολλὰ καὶ δι’ ἀμυδρῶν καὶ σκοτεινῶν ὀργάνων τοῦ μέλλοντοσ ἁπτομένην.

ταῦτα μὲν οὖν οἱ λογιώτατοι Τυρρηνῶν καὶ πλέον τι τῶν ἄλλων εἰδέναι δοκοῦντεσ ἐμυθολόγουν. τῆσ δὲ συγκλήτου τοῖσ μάντεσι περὶ τούτων σχολαζούσησ καὶ καθημένησ ἐν τῷ ναῷ τῆσ Ἐνυοῦσ, στρουθὸσ εἰσέπτη πάντων ὁρώντων τέττιγα φέρων τῷ στόματι, καὶ τὸ μὲν ἐκβαλὼν μέροσ αὐτοῦ κατέλιπε, τὸ δὲ ἔχων ἀπῆλθεν.

ὑφεωρῶντο δὴ στάσιν οἱ τερατοσκόποι καὶ διαφορὰν τῶν κτηματικῶν πρὸσ τὸν ἀστικὸν ὄχλον καὶ ἀγοραῖον φωνάεντα γὰρ τοῦτον εἶναι καθάπερ τέττιγα, τοὺσ δὲ χωρίτασ ἀρουραίουσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION