Plutarch, Sulla, chapter 6

(플루타르코스, Sulla, chapter 6)

ἡ μέντοι πρὸσ Μάριον αὐτῷ στάσισ ἀνερριπίζετο καινὴν ὑπόθεσιν λαβοῦσα τὴν Βόκχου φιλοτιμίαν, ὃσ τόν τε δῆμον ἅμα θεραπεύων ἐν Ῥώμῃ καὶ τῷ Σύλλᾳ χαριζόμενοσ ἀνέθηκε εἰκόνασ ἐν Καπιτωλίῳ τροπαιοφόρουσ καὶ παρ’ αὐταῖσ χρυσοῦν Ιὀγόρθαν ὑφ’ ἑαυτοῦ Σύλλᾳ παραδιδόμενον. ἐφ’ ᾧ τοῦ Μαρίου βαρυθυμουμένου καὶ καθαιρεῖν ἐπιχειροῦντοσ, ἑτέρων δὲ ἀμύνειν τῷ Σύλλᾳ, καὶ τῆσ πόλεωσ ὅσον οὔπω διακεκαυμένησ ὑπ’ ἀμφοῖν, ὁ συμμαχικὸσ πόλεμοσ πάλαι τυφόμενοσ ἐπὶ τὴν πόλιν ἀναλάμψασ τότε τὴν στάσιν ἐπέσχεν.

ἐν τούτῳ, μεγίστῳ καὶ ποικιλωτάτῳ γενομένῳ καὶ πλεῖστα κακὰ καὶ βαρυτάτουσ παρασχόντι κινδύνουσ Ῥωμαίοισ, Μάριοσ μὲν οὐδὲν ἀποδεῖξαι μέγα δυνηθεὶσ ἤλεγχε τὴν πολεμικὴν ἀρετὴν ἀκμῆσ καὶ ῥώμησ δεομένην, Σύλλασ δὲ πολλὰ δράσασ ἄξια λόγου δόξαν ἔσχεν ἡγεμόνοσ μεγάλου μὲν παρὰ τοῖσ πολίταισ, μεγίστου δὲ παρὰ τοῖσ φίλοισ, εὐτυχεστάτου δὲ καὶ παρὰ τοῖσ ἐχθροῖσ. ἀλλ’ οὐκ ἔπαθε ταὐτὸ Τιμοθέῳ τῷ τοῦ Κόνωνοσ, ὅσ, εἰσ τὴν τύχην αὐτοῦ τὰ κατορθώματα τῶν ἐχθρῶν τιθεμένων καὶ γραφόντων ἐν πίναξι;

"ἀλλὰ ταύτησ γε τῆσ στρατείασ οὐδέν, ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τῇ τύχῃ μέτεστι. πρὸσ Τιμόθεον μὲν οὖν φασιν οὕτω φανέντα φιλότιμον ἀντιμειρακιεύεσθαι τὸ δαιμόνιον, ὥστε μηδὲν ἔτι πρᾶξαι λαμπρόν, ἀλλὰ ὅλωσ ἀποτυγχάνοντα ταῖσ πράξεσι καὶ προσκρούοντα τῷ δήμῳ τέλοσ ἐκπεσεῖν τῆσ πόλεωσ·

Σύλλασ δὲ οὐ μόνον ἡδέωσ προσιέμενοσ τόν τοιοῦτον εὐδαιμονισμὸν καὶ ζῆλον, ἀλλὰ καὶ συναύξων καὶ συνεπιθειάζων τὰ πραττόμενα, τῆσ τύχησ ἐξῆπτεν, εἴτε κόμπῳ χρώμενοσ εἴθ’ οὕτωσ ἔχων τῇ δόξῃ πρὸσ τὸ θεῖον, καὶ γὰρ ἐν τοῖσ ὑπομνήμασι γέγραφεν ὅτι τῶν καλῶσ αὐτῷ βεβουλεῦσθαι δοκούντων αἱ μὴ κατὰ γνώμην, ἀλλὰ πρὸσ καιρὸν ἀποτολμώμεναι πράξεισ ἔπιπτον εἰσ ἄμεινον. ἔτι δὲ καὶ δι’ ὧν φησι πρὸσ τύχην εὖ πεφυκέναι μᾶλλον ἢ πρὸσ πόλεμον, τῇ τύχῃ τῆσ ἀρετῆσ πλέον ἐοίκε νέμειν καὶ ὅλωσ ἑαυτὸν τοῦ δαίμονοσ ποιεῖν, ὅσ γε καὶ τῆσ πρὸσ Μέτελλον ὁμονοίασ, ἰσότιμον ἄνδρα καὶ κηδεστήν, εὐτυχίαν τινὰ θείαν αἰτιᾶται·

πολλὰ γὰρ αὐτῷ πράγματα παρέξειν ἐπίδοξον ὄντα πρᾳότατον ἐν τῇ κοινωνίᾳ γενέσθαι τῆσ ἀρχῆσ, ἔτι δὲ Λευκόλλῳ μὲν ἐν τοῖσ ὑπομνήμασιν, ὧν ἐκείνῳ τὴν γραφὴν ἀνατέθεικε, παραινεῖ μηδὲν οὕτωσ ἡγεῖσθαι βέβαιον ὡσ ὅ τι ἂν αὐτῷ προστάξῃ νύκτωρ τὸ δαιμόνιον, ἐκπεμπομένου δὲ αὐτοῦ μετὰ δυνάμεωσ εἰσ τὸν συμμαχικὸν πόλεμον ἱστορεῖ χάσμα τῆσ γῆσ μέγα γενέσθαι περὶ Λαβέρνην· ἐκ δὲ τούτου πῦρ ἀναβλῦσαι πολὺ καὶ φλόγα λαμπρὰν στηρίσαι πρὸσ τόν οὐρανόν.

εἰπεῖν δὴ καὶ τοὺσ μάντεισ ὡσ ἀνὴρ ἀγαθὸσ ὄψει διάφοροσ καὶ περιττὸσ ἄρξασ ἀπαλλάξει τῇ πόλει ταραχὰσ τὰσ παρούσασ, τοῦτον δὲ αὑτὸν εἶναι φησιν ὁ Σύλλασ·

τῆσ μὲν γὰρ ὄψεωσ ἴδιον εἶναι τὸ περὶ τὴν κόμην χρυσωπόν, ἀρετὴν δὲ οὐκ αἰσχύνεσθαι μαρτυρῶν ἑαυτῷ μετὰ πράξεισ καλὰσ οὕτω καὶ μεγάλασ. ταῦτα μὲν οὖν περὶ τῆσ θειότητοσ. τὸν δὲ ἄλλον τρόπον ἀνώμαλόσ τισ ἐοίκε γεγονέναι καὶ διάφοροσ πρὸσ ἑαυτόν, ἀφελέσθαι πολλά, χαρίσασθαι πλείονα, τιμῆσαι παραλόγωσ, παραλόγωσ ἐφυβρίσαι, θεραπεύειν ὧν δέοιτο, θρύπτεσθαι πρὸσ τοὺσ δεομένουσ, ὥστε ἀγνοεῖσθαι πότερον ὑπερόπτησ φύσει μᾶλλον ἢ κόλαξ γέγονε. τὴν μὲν γὰρ ἐν ταῖσ τιμωρίαισ ἀνωμαλίαν, ἐξ ὧν ἔτυχεν αἰτιῶν ἀποτυμπανίζοντοσ αὐτοῦ καὶ πάλιν τὰ μέγιστα τῶν ἀδικημάτων πρᾴωσ φέροντοσ, καὶ διαλλαττομένου μὲν ἐπὶ τοῖσ ἀνηκέστοισ μετὰ εὐκολίασ, τὰ δὲ μικρὰ καὶ φαῦλα προσκρούσματα σφαγαῖσ καὶ δημεύσεσιν οὐσιῶν μετιόντοσ, οὕτωσ ἄν τισ διαιτήσειεν ὡσ φύσει μὲν ὀργὴν χαλεπὸν ὄντα καὶ τιμωρητικόν, ὑφιέμενον δὲ τῆσ πικρίασ λογισμῷ πρὸσ τὸ συμφέρον, ἐν αὐτῷ γε τούτῳ τῷ συμμαχικῷ πολέμῳ τῶν στρατιωτῶν αὐτοῦ στρατηγικὸν ἄνδρα πρεσβευτήν, Ἀλβῖνον ὄνομα, ξύλοισ καὶ λίθοισ διαχρησαμένων, παρῆλθε καὶ οὐκ ἐπεξῆλθεν ἀδίκημα τοσοῦτον, ἀλλὰ καὶ σεμνυνόμενοσ διεδίδου λόγον ὡσ προθυμοτέροισ διὰ τοῦτο χρήσοιτο πρὸσ τόν πόλεμον αὐτοῖσ ἰωμένοισ τὸ ἁμάρτημα δι’ ἀνδραγαθίασ.

τῶν δ’ ἐγκαλούντων οὐδὲν ἐφρόντιζεν, ἀλλὰ ἤδη καταλῦσαι Μάριον διανοούμενοσ καὶ τοῦ πρὸσ τοὺσ συμμάχουσ πολέμου τέλοσ ἔχειν δοκοῦντοσ ἀποδειχθῆναι στρατηγὸσ ἐπὶ Μιθριδάτην, ἐθεράπευε τὴν ὑφ’ ἑαυτῷ στρατιάν.

καὶ παρελθὼν εἰσ τὴν πόλιν ὕπατοσ μὲν ἀποδείκνυται μετὰ Κοΐντου Πομπηϊού, πεντήκοντα ἔτη γεγονώσ, γαμεῖ δὲ γάμον ἐνδοξότατον Καικιλίαν τὴν Μετέλλου θυγατέρα τοῦ ἀρχιερέωσ.

ὥσ φησιν ὁ Τίτοσ, οὐ μόνην δὲ ταύτην ἔγημεν, ἀλλὰ πρώτην μὲν ἔτι μειράκιον ὢν Ἰλίαν ἔσχε τὴν καὶ θυγάτριον αὐτῷ τεκοῦσαν, εἶτα μετ’ ἐκείνην Αἰλίαν τρίτην δὲ Κλοιλίαν, ἣν ἀπεπέμψατο μὲν ὡσ στεῖραν ἐντίμωσ καὶ μετ’ εὐφημίασ καὶ δῶρα προσθείσ, ὀλίγαισ δὲ ὕστερον ἡμέραισ ἀγαγόμενοσ τὴν Μετέλλαν ἔδοξε διὰ τοῦτο τὴν Κλοιλίαν οὐ καλῶσ αἰτιάσασθαι.

τὴν μέντοι Μετέλλαν ἐν πᾶσι θεραπεύων διετέλεσεν, ὥστε καὶ τόν Ῥωμαίων δῆμον, ὅτε τοὺσ περὶ Μάριον φυγάδασ ἐπεθύμει καταγαγεῖν, ἀρνουμένου τοῦ Σύλλᾳ, δεόμενον ἐπιβοήσασθαι τὴν Μετέλλαν.

ἐδόκει δὲ καὶ τοῖσ Ἀθηναίοισ ἑλὼν τὸ ἄστυ προσενεχθῆναι τραχύτερον, ὅτι τὴν Μετέλλαν ἀπὸ τοῦ τείχουσ γεφυρίζοντεσ ἐλοιδόρησαν. ἀλλὰ ταῦτα μὲν ὕστερον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION