Plutarch, Sulla, chapter 14

(플루타르코스, Sulla, chapter 14)

ἐν δὲ τούτῳ λέγεταί τινασ ἐν Κεραμεικῷ πρεσβυτῶν ἀκούσαντασ διαλεγομένων πρὸσ ἀλλήλουσ καὶ κακιζόντων τὸν τύραννον, ὡσ μὴ φυλάττοντα τοῦ τείχουσ τὴν περὶ τὸ Ἑπτάχαλκον ἔφοδον καὶ προσβολήν, ᾗ μόνῃ δυνατὸν εἶναι καὶ ῥᾴδιον ὑπερβῆναι τοὺσ πολεμίουσ, ἀπαγγεῖλαι ταῦτα πρὸσ τὸν Σύλλαν. ὁ δὲ οὐ κατεφρόνησεν, ἀλλὰ ἐπελθὼν νυκτὸσ καὶ θεασάμενοσ τὸν τόπον ἁλώσιμον εἴχετο τοῦ ἔργου, λέγει δὲ αὐτόσ ὁ Σύλλασ ἐν τοῖσ ὑπομνήμασι τὸν πρῶτον ἐπιβάντα τοῦ τείχουσ Μάρκον Ἀτήϊον ἀντιστάντοσ αὐτῷ πολεμίου δόντα πληγὴν ἐκ καταφορᾶσ τῷ κράνει περικλάσαι τὸ ξίφοσ, οὐ μὴν ὑφέσθαι τῆσ χώρασ, ἀλλὰ μεῖναι καὶ κατασχεῖν.

κατελήφθη μὲν οὖν ἡ πόλισ ἐκεῖθεν, ὡσ Ἀθηναίων οἱ πρεσβύτατοι διεμνημόνευον. αὐτόσ δὲ Σύλλασ τὸ μεταξὺ τῆσ Πειραϊκῆσ πύλησ καὶ τῆσ ἱερᾶσ κατασκάψασ καὶ συνομαλύνασ, περὶ μέσασ νύκτασ εἰσήλαυνε, φρικώδησ ὑπό τε σάλπιγξι καὶ κέρασι πολλοῖσ, ἀλαλαγμῷ καὶ κραυγῇ τῆσ δυνάμεωσ ἐφ’ ἁρπαγὴν καὶ φόνον ἀφειμένησ ὑπ’ αὐτοῦ, καὶ φερομένησ διὰ τῶν στενωπῶν ἐσπασμένοισ τοῖσ ξίφεσιν, ὥστε ἀριθμὸν μηδένα γενέσθαι τῶν ἀποσφαγέντων, ἀλλὰ τῷ τόπῳ τοῦ ῥυέντοσ αἵματοσ ἔτι νῦν μετρεῖσθαι τὸ πλῆθοσ.

ἄνευ γὰρ τῶν κατὰ τὴν ἄλλην πόλιν ἀναιρεθέντων ὁ περὶ τὴν ἀγορὰν φόνοσ ἐπέσχε πάντα τὸν ἐντὸσ τοῦ Διπύλου Κεραμεικόν πολλοῖσ δὲ λέγεται καὶ διὰ πυλῶν κατακλύσαι τὸ προάστειον.

ἀλλὰ τῶν οὕτωσ ἀποθανόντων, τοσούτων γενομένων, οὐκ ἐλάσσονεσ ἦσαν οἱ σφᾶσ αὐτοὺσ διαφθείροντεσ οἴκτῳ καὶ πόθῳ τῆσ πατρίδοσ ὡσ ἀναιρεθησομένησ. τοῦτο γὰρ ἀπογνῶναι καὶ φοβηθῆναι τὴν σωτηρίαν ἐποίησε τοὺσ βελτίστουσ, οὐδὲν ἐν τῷ Σύλλᾳ φιλάνθρωπον οὐδὲ μέτριον ἐλπίσαντασ. ἀλλὰ γὰρ τοῦτο μὲν Μειδίου καὶ Καλλιφῶντοσ τῶν φυγάδων δεομένων καὶ προκυλινδουμένων αὐτοῦ, τοῦτο δὲ τῶν συγκλητικῶν, ὅσοι συνεστράτευον, ἐξαιτουμένων τὴν πόλιν, αὐτόσ τε μεστὸσ ὢν ἤδη τῆσ τιμωρίασ, ἐγκώμιόν τι τῶν παλαιῶν Ἀθηναίων ὑπειπὼν ἔφη χαρίζεσθαι πολλοῖσ μὲν ὀλίγουσ, ζῶντασ δὲ τεθνηκόσιν.

ἑλεῖν δὲ τὰσ Ἀθήνασ αὐτόσ φησιν ἐν τοῖσ ὑπομνήμασι Μαρτίαισ καλάνδαισ, ἥτισ ἡμέρα μάλιστα συμπίπτει τῇ νουμηνίᾳ τοῦ Ἀνθεστηριῶνοσ μηνόσ, ἐν ᾧ κατὰ τύχην ὑπομνήματα πολλὰ τοῦ διὰ τὴν ἐπομβρίαν ὀλέθρου καὶ τῆσ φθορᾶσ ἐκείνησ δρῶσιν, ὡσ τότε καὶ περὶ τὸν χρόνον ἐκεῖνόν μάλιστα τοῦ κατακλυσμοῦ συμπεσόντοσ, ἑαλωκότοσ δὲ τοῦ ἄστεοσ ὁ μὲν τύραννοσ εἰσ τὴν ἀκρόπολιν καταφυγὼν ἐπολιορκεῖτο, Κουρίωνοσ ἐπὶ τούτῳ τεταγμένου·

καὶ χρόνον ἐγκαρτερήσασ συχνὸν αὐτόσ ἑαυτὸν ἐνεχείρισε δίψει πιεσθείσ, καὶ τὸ δαιμόνιον εὐθὺσ ἐπεσήμηνε·

τῆσ γὰρ αὐτῆσ ἡμέρασ τε καὶ ὡρ́ασ ἐκεῖνόν τε Κουρίων κατῆγε, καὶ νεφῶν ἐξ αἰθρίασ συνδραμόντων πλῆθοσ ὄμβρου καταρραγὲν ἐπλήρωσεν ὕδατοσ τὴν ἀκρόπολιν. εἷλε δὲ καὶ τὸν Πειραιᾶ μετ’ οὐ πολὺν χρόνον ὁ Σύλλασ, καὶ τὰ πλεῖστα κατέκαυσεν, ὧν ἦν καὶ ἡ Φίλωνοσ ὁπλοθήκη, θαυμαζόμενον ἔργον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION