Plutarch, Sulla, chapter 2

(플루타르코스, Sulla, chapter 2)

τοῦ δὲ σώματοσ αὐτοῦ τὸ μὲν ἄλλο εἶδοσ ἐπὶ τῶν ἀνδριάντων φαίνεται, τὴν δὲ τῶν ὀμμάτων γλαυκότητα δεινῶσ πικρὰν καὶ ἄκρατον οὖσαν ἡ χρόα τοῦ προσώπου φοβερωτέραν ἐποίει προσιδεῖν. ἐξήνθει γὰρ τὸ ἐρύθημα τραχὺ καὶ σποράδην καταμεμιγμένον τῇ λευκότητι· πρὸσ ὃ καὶ τοὔνομα λέγουσιν αὐτῷ γενέσθαι τῆσ χρόασ ἐπίθετον, καὶ τῶν Ἀθήνησι γεφυριστῶν ἐπέσκωψέ τισ εἰσ τοῦτο ποιήσασ· συκάμινόν ἐσθ’ ὁ Σύλλασ ἀλφίτῳ πεπασμένον. τοῖσ δὲ τοιούτοισ τῶν τεκμηρίων οὐκ ἄτοπόν ἐστι χρῆσθαι περὶ ἀνδρόσ, ὃν οὕτω φιλοσκώμμονα φύσει γεγονέναι λέγουσιν, ὥστε νέον μὲν ὄντα καὶ ἄδοξον ἔτι μετὰ μίμων καὶ γελωτοποιῶν διαιτᾶσθαι καὶ συνακολασταίνειν, ἐπεὶ δὲ κύριοσ ἁπάντων κατέστη, συναγαγόντα τῶν ἀπὸ σκηνῆσ καὶ θεάτρου τοὺσ ἰταμωτάτουσ ὁσημέραι πίνειν καὶ διαπληκτίζεσθαι τοῖσ σκώμμασι, τοῦ τε γήρωσ ἀωρότερα πράττειν δοκοῦντα καὶ πρὸσ τῷ καταισχύνειν τὸ ἀξίωμα τῆσ ἀρχῆσ πολλὰ τῶν δεομένων ἐπιμελείασ προϊέμενον.

οὐ γὰρ ἦν τῷ Σύλλᾳ περὶ δεῖπνον ὄντι χρήσασθαι σπουδαῖον οὐδέν, ἀλλ’ ἐνεργὸσ ὢν καὶ σκυθρωπότεροσ παρὰ τὸν ἄλλον χρόνον, ἀθρόαν ἐλάμβανε μεταβολὴν ὁπότε πρῶτον ἑαυτὸν εἰσ συνουσίαν καταβάλοι καὶ πότον, ὥστε μιμῳδοῖσ καὶ ὀρχησταῖσ τιθασὸσ εἶναι καὶ πρὸσ πᾶσαν ἔντευξιν ὑποχείριοσ καὶ κατάντησ.

ταύτησ δὲ τῆσ ἀνέσεωσ ἐοίκε γεγονέναι νόσημα καὶ ἡ πρὸσ τοὺσ ἔρωτασ εὐχέρεια καὶ ῥύσισ αὐτοῦ τῆσ φιληδονίασ, ἧσ οὐδὲ γηράσασ ἐπαύσατο, Μητροβίου δὲ τῶν ἀπὸ σκηνῆσ τινοσ ἐρῶν διετέλεσεν ἔτι νέοσ ὤν. καὶ συνήντησεν αὐτῷ τὸ τοιοῦτον ἀρξάμενοσ γὰρ ἐρᾶν κοινῆσ μέν, εὐπόρου δὲ γυναικόσ, ὄνομα Νικοπόλεωσ, καὶ διὰ συνήθειαν καὶ χάριν, ἣν ἀφ’ ὡρ́ασ εἶχεν, εἰσ ἐρωμένου σχῆμα περιελθών, ἀπελείφθη κληρονόμοσ ὑπὸ τῆσ ἀνθρώπου τελευτώσησ. ἐκληρονόμησε δὲ καὶ τὴν μητρυιάν, ἀγαπηθεὶσ ὥσπερ υἱὸσ ὑπ’ αὐτῆσ·

καὶ μετρίωσ μὲν ἀπὸ τούτων εὐπόρησεν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION