Plutarch, Quaestiones Convivales, book 7, Διὰ τί τοῖσ πάλαι Ῥωμαίοισ ἔθοσ ἦν μήτε τράπεζαν αἰρομένην περιορᾶν κενὴν μήτε λύχνον σβεννύμενον. 6:

δύο γὰρ εἶναι φθοράσ, ὥσπερ ἀνθρώπου, τὴν μὲν βίαιον σβεννυμένου, τὴν δ’ ὥσπερ κατὰ φύσιν ἀπομαραινομένου· τῷ μὲν οὖν ἱερῷ πρὸσ ἀμφοτέρασ ἀρήγειν, ἀεὶ τρέφοντασ καὶ φυλάττοντασ· τὸ δ’ ἄλλο δι’ αὑτοῦ περιορᾶν μαραινόμενον αὐτοὺσ μηδὲ βιάζεσθαι μηδὲ φθονεῖν, ὥσπερ θρέμματοσ ἀφαιρουμένουσ τὸ ζῆν, ἵνα μὴ μάτην τρέφοιτο.