Plutarch, Quaestiones Convivales, book 7, Εἰ καλῶσ ἐποίουν βουλευόμενοι παρὰ πότον.

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 7, Εἰ καλῶσ ἐποίουν βουλευόμενοι παρὰ πότον.)

ταῦτα τοῦ Γλαυκίου διεξελθόντοσ, ἔδοξαν ἡμῖν ἐπιεικῶσ οἱ θορυβώδεισ ἐκεῖνοι κατακεκοιμίσθαι λόγοι, καὶ ὅπωσ ἔτι μᾶλλον αὐτῶν ἀμνηστία γένοιτο, ζήτησιν ἑτέραν ἐπάγων Νικόστρατοσ ἔφη πρότερον οὐ πάνυ μέλειν αὐτῷ Περσικοῦ τοῦ πράγματοσ εἶναι δοκοῦντοσ· ἐπεὶ δὲ νῦν Ἑλληνικὸν εἶναι πεφώραται, δεῖσθαι λόγου βοηθοῦντοσ αὐτῷ πρὸσ τὴν αὐτόθεν φαινομένην ἀτοπίαν. "ὅ τε γὰρ λογισμόσ, ὥσπερ ὀφθαλμὸσ ἐν ὑγρῷ σάλον ἔχοντι, δυσκίνητον ἡμῖν καὶ δύσεργόν ἐστι τά τε πάθη πανταχόθεν ὥσπερ ἑρπετὰ πρὸσ ἥλιον σαλευόμενα πρὸσ τὸν οἶνον καὶ ἀναδυόμενα τὴν γνώμην ἐπισφαλῆ ποιεῖ καὶ ἀκατάστατον.

"ὅθεν ὥσπερ ἡ κλίνη τοῖσ πίνουσι τῆσ καθέδρασ ἀμείνων, ὅτι τὸ σῶμα κατέχει καὶ ἀπολύει κινήσεωσ ἁπάσησ, οὕτωσ ἔχειν ἀτρέμα τὴν ψυχὴν ἄριστον· "εἰ δὲ μή, δοτέον, ὥσπερ παισὶν ἀτρεμεῖν μὴ δυναμένοισ, οὐ δόρυ καὶ ξίφοσ, ἀλλὰ πλαταγὴν καὶ σφαῖραν, ὥσπερ ὁ θεὸσ τὸν νάρθηκα τοῖσ μεθύουσιν ἐνεχείρισε κουφότατον βέλοσ καὶ μαλακώτατον ἀμυντήριον, ὅπωσ, ἐπεὶ τάχιστα παίουσιν, ἥκιστα βλάπτωσι· "δεῖ γὰρ γελοῖα τὰ σφάλματα τοῖσ μεθύουσι ποιεῖν, οὐκ οἰκτρὰ καὶ τραγικὰ καὶ μεγάλασ ἀποτεύξεισ ἔχοντα. "καὶ μήν, ὅπερ ἐστὶ μέγιστον ἐν ταῖσ περὶ τῶν μεγίστων σκέψεσι, τὸν ἐνδεᾶ νοῦ καὶ πραγμάτων ἄπειρον ἕπεσθαι τοῖσ φρονοῦσι καὶ τῶν ἐμπείρων ἀκούειν, ἀφαιρεῖται τοὺσ μεθύοντασ ὁ οἶνοσ· "ὥστε καὶ τοὔνομα γενέσθαι φησὶν ὁ Πλάτων ὅτι οἰέσθαι νοῦν ἔχειν ποιεῖ τοὺσ πίνοντασ· "οὔτε γὰρ ἐλλόγιμοσ οὔτε καλὸσ οὔτε πλούσιοσ οὕτωσ οἰέται, καίπερ οἰόμενοσ, εἶναι τῶν πινόντων ἕκαστοσ, ὡσ φρόνιμοσ· "διὸ καὶ πολύφωνοσ ὁ οἶνόσ ἐστι καὶ λαλιᾶσ ἀκαίρου καὶ φρονήματοσ ἡγεμονικοῦ καταπίμπλησιν, ὡσ οὐκ ἀκούειν ἀλλ’ ἀκούεσθαι μᾶλλον ἡμῖν καὶ ἄγειν οὐχ ἕπεσθαι προσῆκον. "τὰ μὲν εἰσ τοῦτο ῥᾳδίωσ ἄν τισ συναγάγοι·

"δῆλα γάρ ἐστι· "τῶν δ’ ἐναντίων ἀκουστέον, εἴ τισ ἢ νέοσ προσέστηκεν ἢ πρεσβύτεροσ. "τινὰ τοὺσ ἐνδεχομένουσ λόγουσ εὑρεῖν ἐν τῷ παρόντι καιρῷ πρὸσ τὸ πρόβλημα;

"περὶ τούτων μὲν οἰεί καὶ σεαυτὸν ἱκανῶσ ἂν εἰπεῖν πρὸσ ἡμᾶσ, πρὸσ δὲ πραγματικὴν καὶ πολιτικὴν σκέψιν ἀθέτωσ ἔχειν διὰ τὸν οἶνον;

"ἢ τοῦθ’ ὅμοιόν ἐστι τῷ νομίζειν ὅτι ταῖσ ὄψεσιν ὁ πίνων γὰρ εὖ μεταβλέπει, αὖθισ δὲ τοῖσ ὠσὶ παρακούει τῶν ἐντυγχανόντων καὶ διαλεγομένων, τῶν δ’ ᾀδόντων καὶ αὐλούντων ἀκριβῶσ ἀκούει; "ὡσ γὰρ ἐνταῦθα μᾶλλον εἰκόσ ἐστι τῶν γλαφυρῶν τὰ χρειώδη τὴν αἴσθησιν ἐπιστρέφειν, οὕτω καὶ τὴν διάνοιαν. "οὐ θαυμάσαιμί δ̓ ἄν, εἴ τι τῶν φιλοσόφων καὶ περιττῶν ἐκφύγοι παρ’ οἶνον εἰσ δὲ πραγματικὰσ σκέψεισ ἀγομένην, πυκνοῦσθαι καὶ συνίστασθαι τῷ φρονεῖν εἰκόσ ἐστιν ὥσπερ ὁ Φίλιπποσ ἐν Χαιρωνείᾳ πολλὰ ληρῶν ὑπὸ μέθησ καὶ καταγέλαστοσ ὤν, ἅμα τῷ προσπεσεῖν αὐτῷ περὶ σπονδῶν καὶ εἰρήνησ λόγον, ἔστησε τὸ πρόσωπον καὶ συνήγαγε τὰσ ὀφρῦσ, καὶ τὸ ῥεμβῶδεσ καὶ ἀκόλαστον ἐκσοβήσασ εὖ μάλα βεβουλευμένην καὶ νήφουσαν ἔδωκε τοῖσ Ἀθηναίοισ ἀπόκρισιν. "καίτοι τὸ πίνειν τοῦ μεθύειν διαφέρει, καὶ τοὺσ μεθύοντασ ὥστε ληρεῖν οἰόμεθα δεῖν ἀπιόντασ καθεύδειν οἴνῳ δὲ χρωμένουσ ἐπὶ πλέον καὶ διαπίνοντασ, ἄλλωσ νοῦν ἔχοντασ ἄνδρασ, οὐκ ἄξιον δεδιέναι μὴ σφαλῶσι τῷ λογισμῷ καὶ τὴν ἐμπειρίαν ἀποβάλωσιν, ὁρῶντασ ὀρχηστάσ τε καὶ κιθαριστὰσ οὐδέν τι χεῖρον ἐν συμποσίοισ ἢ θεάτροισ πράττοντασ. "ἡ γὰρ ἐμπειρία παροῦσα καὶ τὸ σῶμα ταῖσ,· "ἐνεργείαισ ὀρθούμενον παρέχει καὶ συγκινούμενον ἀσφαλῶσ· "πολλοῖσ δ’ ἰταμότητα θάρσουσ συνεργὸν ὁ ἄκρατοσ, οὐ βδελυρὰν οὐδ’ ἄκρατον ἀλλ’ εὔχαριν καὶ πιθανὴν, προστίθησιν ὥσπερ καὶ τὸν Αἰσχύλον ἱστοροῦσι τὰσ τραγῳδίασ ἐμπίνοντα ποιεῖν, καὶ οὐχ, ὡσ Γοργίασ εἶπεν, ἓν τῶν δραμάτων αὐτοῦ μεστὸν Ἄρεοσ εἶναι, τοὺσ ἕπτ’ ἐπὶ Θήβασ, ἀλλὰ πάντα Διονύσου. "θερμαντικόσ γὰρ ὢν κατὰ τὸν Πλάτωνα τῆσ ψυχῆσ μετὰ τοῦ σώματοσ ὁ οἶνοσ εὔδρομον τὸ σῶμα ποιεῖ καὶ πόρουσ ῥήγνυσι φαντασιῶν ἐφελκομένων μετὰ τοῦ θαρρεῖν τὸν λόγον· "ἔνιοι γὰρ εὑρετικὴν φύσιν ἔχοντεσ, ἐν δὲ τῷ νήφειν ἀτολμοτέραν καὶ πεπηγυῖαν, ὅταν εἰσ τὸ πίνειν ἔλθωσιν, ὥσπερ ὁ λιβανωτόσ, ὑπὸ θερμότητοσ ἀναθυμιῶνται. "τὸν δὲ δὴ φόβον οὐδενὸσ ἧττον ἐμποδὼν ὄντα βουλευομένοισ ἐξελαύνει, καὶ πολλὰ τῶν ἄλλων παθῶν ἀφιλότιμα καὶ ἀγεννῆ κατασβέννυσι, καὶ τὸ κακόηθεσ καὶ τὸ ὓπουλον ὥσπερ τινὰσ διπλόασ ἀναπτύσσει τῆσ ψυχῆσ, καὶ παντὸσ ἤθουσ καὶ πάθουσ ποιεῖ καταφάνειαν ἐν τοῖσ λόγοισ· "ἔστι δὲ παρρησίασ καὶ δι’ αὐτὴν ἀληθείασ γονιμώτατοσ. "ἧσ μὴ παρούσησ, οὐδὲν ἐμπειρίασ οὐδ’ ἀγχινοίασ ὄφελοσ. "ἀλλὰ πολλοὶ τῷ ἐπιόντι χρώμενοι μᾶλλον κατορθοῦσιν ἢ εἰ κρύπτουσιν ἐπιβούλωσ καὶ πανούργωσ τὸ παριστάμενον. "οὐδὲν οὖν δεῖ δεδιέναι κινοῦντα τὰ πάθη τὸν οἶνον· "κινεῖ γὰρ οὐ τὰ φαυλότατα, πλὴν ἐν τοῖσ κακίστοισ, ὧν οὐδέποτε νήφει τὸ βουλευόμενον· "ἀλλ’ ὥσπερ τὰ κουρεῖα Θεόφραστοσ εἰώθει καλεῖν ἀοίνα συμπόσια διὰ τὴν λαλιάν, οὕτωσ ἀοίνοσ ἀεὶ μέθη καὶ σκυθρωπὴ ταῖσ τῶν ἀπαιδεύτων ἐνοικεῖ ψυχαῖσ, ἐπιταραττομένη ὑπ’ ὀργῆσ τινοσ ἢ δυσμενείασ ἢ φιλονεικίασ ἢ ἀνελευθερίασ· "ὧν ὁ οἶνοσ ἀμβλύνων τὰ πολλὰ μᾶλλον ἢ παροξύνων οὐκ ἄφρονασ οὐδ’ ἠλιθίουσ ἀλλ’ ἁπλοῦσ ποιεῖ καὶ ἀπανούργουσ, οὐδὲ παρορατικοὺσ τοῦ συμφέροντοσ ἀλλὰ τοῦ καλοῦ προαιρετικούσ. οἱ δὲ τὴν πανουργίαν δεινότητα καὶ φρόνησιν ἡγούμενοι τὴν ψευδοδοξίαν καὶ ἀνελευθερίαν, εἰκότωσ ἀβελτέρουσ ἀποφαίνουσι τοὺσ ἐν οἴνῳ λέγοντασ ἀφελῶσ καὶ ἀδόλωσ τὸ φαινόμενον. "τοὐναντίον δ’ οἱ παλαιοὶ τὸν θεὸν Ἐλευθερᾶ καὶ Λύσιον ἐκάλουν καὶ μαντικῆσ πολλὴν ἔχειν ἡγοῦντο μοῖραν, οὐ διὰ τὸ βακχεύσιμον καὶ μανιῶδεσ ὥσπερ Εὐριπίδησ εἶπεν, ἀλλ’ ὅτι τὸ δουλοπρεπὲσ καὶ περιδεὲσ καὶ ἄπιστον ἐξαιρῶν καὶ ἀπολύων τῆσ ψυχῆσ ἀληθείᾳ καὶ παρρησίᾳ χρῆσθαι πρὸσ ἀλλήλουσ δίδωσιν.

상위

Quaestiones Convivales

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION