Plutarch, Non posse suaviter vivi secundum Epicurum, section 26

(플루타르코스, Non posse suaviter vivi secundum Epicurum, section 26)

"τοῖσ δὲ πολλοῖσ καὶ ἄνευ φόβου περὶ τῶν ἐν Αἵδου ἡ παρὰ τὸ μυθῶδεσ τῆσ ἀιδιότητοσ; "ἐλπίσ καὶ ὁ πόθοσ τοῦ εἶναι, πάντων ἐρώτων πρεσβύτατοσ ὢν καὶ μέγιστοσ, ἡδονῇ θ’ ὑπερβάλλει καὶ γλυκυθυμίᾳ τὸ παιδικὸν ἐκεῖνο δέοσ. "ᾗ καὶ τέκνα καὶ γυναῖκασ καὶ φίλουσ ἀποβάλλοντεσ; "εἶναί που μᾶλλον ἐθέλουσι καὶ διαμένειν κακοπαθοῦντασ ἢ παντάπασιν ἐξῃρῆσθαι καὶ διεφθάρθαι καὶ γεγονέναι τὸ μηδέν· "ἡδέωσ δὲ τῶν ὀνομάτων τοῦ μεθίστασθαι τὸν θνήσκοντα καὶ μεταλλάττειν καὶ ὅσα δηλοῖ μεταβολὴν ὄντα τῆσ ψυχῆσ οὐ φθορὰν τὸν θάνατον ἀκροῶνται καὶ λέγουσιν οὕτωσ αὐτὰρ ἐγὼ κἀκεῖθι φίλου μεμνήσομ’ ἑταίρου καί τί σοι πρὸσ Ἕκτορ’ ἢ γέροντ’ εἴπω πόσιν; "ἐκ δὲ τούτου παρατροπῆσ γενομένησ, καὶ ὅπλα καὶ σκεύη καὶ ἱμάτια συνήθη τοῖσ τεθνηκόσι καὶ ὡσ ὁ Μίνωσ τῷ Γλαύκῳ Κρητικοὺσ αὐλοὺσ θανούσησ κῶλα ποικίλησ νεβροῦ συνθάπτοντεσ ἥδιον ἔχουσι. "κἄν τι δόξωσιν. "αἰτεῖν καὶ ποθεῖν ἐκείνουσ, χαίρουσιν ἐπιδιδόντεσ ὥσπερ ὁ Περίανδροσ τῇ γυναικὶ τὸν κόσμον, ὡσ δεομένῃ καὶ ῥιγοῦν λεγούσῃ, συγκατέκαυσεν. "οἱ δ’ Αἰακοὶ καὶ Ἀσκάλαφοι καὶ Ἀχέροντεσ οὐ πάνυ διαταράττουσιν, οἷσ γε καὶ χοροὺσ καὶ θέατρα καὶ μοῦσαν ἡδομένοισ παντοδαπὴν γενομένου δεδώκασιν. "ἀλλ’ ἐκεῖνο τοῦ θανάτου τὸ πρόσωπον ὡσ φοβερὸν καὶ σκυθρωπὸν καὶ σκοτεινὸν ἅπαντεσ ὑποδειμαίνουσι, τὸ τῆσ ἀναισθησίασ καὶ λήθησ καὶ ἀγνοίασ· "καὶ πρὸσ τὸ ἀπόλωλε καὶ τὸ ἀνῄρηται καὶ τὸ οὐκ ἔστι ταράσσονται καὶ δυσανασχετοῦσι τούτων λεγομένων, ὡσ τὸ ἔπειτα κείσεται βαθυδένδρῳ ἐν χθονὶ συμποσίων τε καὶ λυρᾶν ἄμοιροσ ἰαχᾶσ τε παντερπέοσ αὐλῶν· "καί ἀνδρὸσ δὲ ψυχὴ πάλιν ἐλθεῖν οὔτε λεϊστὴ οὔτε ἑλετή, ἐπεὶ ἄρ κεν ἀμείψεται ἑρ́κοσ ὀδόντων.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION