Plutarch, Non posse suaviter vivi secundum Epicurum, section 7

(플루타르코스, Non posse suaviter vivi secundum Epicurum, section 7)

"οὐ μόνον τοίνυν ἄπιστον καὶ ἀβέβαιον ἀρχὴν λαμβάνουσι τοῦ ἡδέωσ ζῆν ἀλλὰ καὶ παντάπασιν εὐκαταφρόνητον καὶ μικράν, εἴπερ αὐτοῖσ κακῶν ἀποφυγὴ τὸ χαρτόν ἐστι καὶ τἀγαθόν, ἄλλο δ’ οὐδὲν διανοεῖσθαί φασιν, οὐδ’ ὅλωσ τὴν φύσιν ἔχειν ὅποι τεθήσεται τἀγαθόν, εἰ μὴ μόνον, ὅθεν ἐξελαύνεται τὸ κακὸν αὐτῆσ ὥσ φησι Μητρόδωροσ ἐν τοῖσ πρὸσ τοὺσ Σοφιστάσ· "ὥστε τοῦτ’ αὐτὸ τἀγαθόν ἐστι, τὸ φυγεῖν τὸ κακόν· "ἔνθα γὰρ τεθήσεται τἀγαθόν, οὐκ ἔστιν, ὅταν μηθὲν ἔτι ὑπεξίῃ μήτ’ ἀλγεινὸν μήτε λυπηρόν ὅμοια δὲ καὶ τὰ Ἐπικούρου, λέγοντοσ τὴν τἀγαθοῦ φύσιν ἐξ αὐτῆσ τῆσ φυγῆσ τοῦ κακοῦ καὶ τῆσ μνήμησ καὶ ἐπιλογίσεωσ καὶ χάριτοσ, ὅτι τοῦτο συμβέβηκεν αὐτῷ, γεννᾶσθαι· "τὸ γὰρ ποιοῦν, φησίν, ἀνυπέρβλητον γῆθοσ τὸ παρ’ αὑτοῦ πεφυγμένον, μέγα κακόν· φεῦ τῆσ μεγάλησ ἡδονῆσ τῶν ἀνδρῶν καὶ μακαριότητοσ, ἣν καρποῦνται χαίροντεσ ἐπὶ τῷ μὴ κακοπαθεῖν μηδὲ λυπεῖσθαι μηδὲ ἀλγεῖν.

καὶ ἰσοθέουσ ἀποκαλοῦντεσ αὑτοὺσ καὶ δι’ ὑπερβολὰσ καὶ ἀκρότητασ ἀγαθῶν εἰσ βρόμουσ καὶ ὀλολυγμοὺσ ἐκβακχεύοντεσ ὑπὸ τῆσ ἡδονῆσ, ὅτι τῶν ἄλλων περιφρονοῦντεσ ἐξευρήκασι μόνοι θεῖον ἀγαθὸν καὶ μέγα τὸ μηδὲν ἔχειν κακόν;

ὥστε μήτε συῶν ἀπολείπεσθαι μήτε προβάτων εὐδαιμονίᾳ, τὸ τῇ σαρκὶ καὶ τῇ ψυχῇ περὶ τῆσ σαρκὸσ ἱκανῶσ ἔχειν μακάριον τιθεμένουσ.

ἐπεὶ τοῖσ γε κομψοτέροισ καὶ γλαφυρωτέροισ τῶν ζῴων οὐκ ἔστι φυγὴ κακοῦ τέλοσ· ἀλλὰ καὶ πρὸσ ᾠδὰσ ὑπὸ κόρου τρέπεται καὶ νήξεσι χαίρει καὶ πτήσεσι καὶ ἀπομιμεῖσθαι παίζοντα φωνάσ τε παντοδαπὰσ καὶ ψόφουσ ὑφ’ ἡδονῆσ;

καὶ γαυρότητοσ ἐπιχειρεῖ· καὶ πρὸσ ἄλληλα χρῆται φιλοφροσύναισ καὶ σκιρτήσεσιν, ὅταν ἐκφύγῃ τὸ κακόν, τἀγαθὸν πεφυκότα ζητεῖν·

μᾶλλον δ’ ὅλωσ πᾶν τὸ ἀλγεινὸν καὶ τἀλλότριον ὡσ ἐμποδὼν ὄντα τῇ διώξει τοῦ οἰκείου καὶ κρείττονοσ ἐξωθοῦντα τῆσ φύσεωσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION