Plutarch, Non posse suaviter vivi secundum Epicurum, section 28

(플루타르코스, Non posse suaviter vivi secundum Epicurum, section 28)

διὸ τῇ δόξῃ τῆσ ἀθανασίασ συναναιροῦσι τὰσ ἡδίστασ ἐλπίδασ καὶ μεγίστασ τῶν πολλῶν. τί δῆτα τῶν ἀγαθῶν οἰόμεθα καὶ βεβιωκότων ὁσίωσ καὶ δικαίωσ, οἳ κακὸν μὲν οὐδὲν ἐπεῖ τὰ δὲ κάλλιστα καὶ θειότατα προσδοκῶσι; πρῶτον μὲν γὰρ ἀθληταὶ στέφανον οὐκ ἀγωνιζόμενοι λαμβάνουσιν ἀλλ’ ἀγωνισάμενοι καὶ νικήσαντεσ· οὕτωσ ἡγούμενοι τοῖσ ἀγαθοῖσ τὰ νικητήρια τοῦ βίου μετὰ τὸν βίον ὑπάρχειν θαυμάσιον οἱο͂ν φρονοῦσι τῇ ἀρετῇ πρὸσ ἐκείνασ τὰσ ἐλπίδασ· ἐν αἷσ ἐστι καὶ τοὺσ νῦν ὑβρίζοντασ ὑπὸ πλούτου καὶ δυνάμεωσ καὶ καταγελῶντασ ἀνοήτωσ τῶν κρειττόνων ἐπιδεῖν ἀξίαν δίκην τίνοντασ.

ἔπειτα τῆσ ἀληθείασ καὶ θέασ τοῦ ὄντοσ οὐδεὶσ ἐνταῦθα τῶν ἐρώντων ἐνέπλησεν ἑαυτὸν ἱκανῶσ, οἱο͂ν δι’ ὁμίχλησ ἢ νέφουσ τοῦ σώματοσ ὑγρῷ καὶ ταραττομένῳ τῷ λογισμῷ χρώμενοσ, ἀλλ’ ὄρνιθοσ δίκην ἂνω βλέποντεσ ὡσ ἐκπτησόμενοι τοῦ σώματοσ εἰσ μέγα τι καὶ λαμπρόν, εὐσταλῆ καὶ ἐλαφρὰν ποιοῦσι τὴν ψυχὴν ἀπὸ τῶν θνητῶν, τῷ φιλοσοφεῖν μελέτῃ χρώμενοι τοῦ ἀποθνήσκειν.

οὐχ ὕπαρ νῦν ζῶσαν ἀλλ’ ὀνείρασιν ὅμοια πάσχουσαν.

δέχεσθαι καὶ θηρεύειν, οἷσ οὔτε νοῦσ ἐστιν οὔτ’ αἴσθησισ, αὐτοῖσ δὲ συνέσεσθαι πάλιν ἀληθῶσ καὶ τὸν φίλον πατέρα καὶ τὴν φίλην μητέρα καί που γυναῖκα χρηστὴν ὄψεσθαι μὴ προσδοκῶντεσ, μηδ’ ἔχοντεσ ἐλπίδα τῆσ ὁμιλίασ ἐκείνησ καὶ φιλοφροσύνησ, ἣν ἔχουσιν οἱ ταὐτὰ Πυθαγόρᾳ καὶ Πλάτωνι καὶ Ὁμήρῳ περὶ ψυχῆσ δοξάζοντεσ.

φησί, καὶ τὸ εἴδωλον μεθέμενοι περιέσχον αὐτόν.

οὐκοῦν καὶ ἡμεῖσ, τοῦ λόγου δεικνύοντοσ, ὡσ ἔστιν ἐντυχεῖν ἀληθῶσ τοῖσ τεθνεῶσι καὶ τῷ φιλοῦντι τοῦ φρονοῦντοσ αὐτοῦ καὶ φιλοῦντοσ ἅψασθαι καὶ συγγενέσθαι · μὴ δυναμένουσ μηδ’ ἀπορρῖψαι τὰ εἴδωλα πάντα καὶ τοὺσ φλοιούσ, ἐν οἷσ ὀδυρόμενοι καὶ κεινοπαθοῦντεσ διατελοῦσιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION