Plutarch, Non posse suaviter vivi secundum Epicurum, section 13

(플루타르코스, Non posse suaviter vivi secundum Epicurum, section 13)

"καίτοι τἄλλα; "μὲν ἡμῖν ὡσ ἐπῆλθεν εἴρηται μουσικὴν δ’ ὅσασ ἡδονὰσ καὶ χάριτασ οἱάσ φέρουσαν ἀποστρέφονται καὶ φεύγουσι, βουλόμενοσ οὐκ ἄν τισ ἐκλάθοιτο, δι’ ἀτοπίαν ὧν Ἐπίκουροσ λέγει φιλοθέωρον μὲν ἀποφαίνων τὸν σοφὸν ἐν ταῖσ Διαπορίαισ καὶ χαίροντα παρ’ ὁντινοῦν ἕτερον ἀκροάμασι καὶ θεάμασι Διονυσιακοῖσ,, προβλήμασι δὲ μουσικοῖσ καὶ κριτικῶν φιλολόγοισ ζητήμασιν οὐδὲ παρὰ πότον διδοὺσ χώραν, ἀλλὰ καὶ τοῖσ φιλομούσοισ τῶν βασιλέων παραινῶν στρατιωτικὰ διηγήματα καὶ φορτικὰσ βωμολοχίασ ὑπομένειν μᾶλλον ἐν τοῖσ συμποσίοισ ἢ λόγουσ περὶ μουσικῶν καὶ ποιητικῶν προβλημάτων περαινομένουσ. ταυτὶ γὰρ ἐτόλμησε γράφειν ἐν τῷ περὶ Βασιλείασ, ὥσπερ Σαρδαναπάλῳ γράφων ἢ Νανάρῳ τῷ σατραπεύσαντι Βαβυλῶνοσ.

οὐδὲ γὰρ Ιἕρων γ’ ἂν οὐδ’ Ἄτταλοσ οὐδ’ Ἀρχέλαοσ ἐπείσθησαν Εὐριπίδην καὶ Σιμωνίδην καὶ Μελανιππίδην καὶ Κράτητασ καὶ Διοδότουσ ἀναστήσαντεσ ἐκ τῶν συμποσίων κατακλῖναι Κάρδακασ καὶ Ἀγριᾶνασ μεθ’ ἑαυτῶν καὶ Καλλίασ γελωτοποιοὺσ καὶ Θρασωνίδασ τινὰσ καὶ Θρασυλέοντασ, ὀλολυγμοὺσ καὶ κροτοθοβύρουσ ποιοῦντασ.

"τοῖσ Σαμίοισ, ὦ Μοῦσα, τίσ ὁ φθόνοσ;

Ἀθηναίων γὰρ οὐδενὶ πρέπει ταῖσ Μούσαισ οὕτωσ ἀπεχθάνεσθαι καὶ πολεμεῖν, ὅσα δὲ μὴ πεφίληκε Ζεύσ, ἀτύζονται βοὰν Πιερίδων ἀίοντα. τί λέγεισ, ὦ Ἐπίκουρε;

κιθαρῳδῶν καὶ αὐλητῶν ἑώθεν ἀκροασόμενοσ εἰσ τὸ θέατρον βαδίζεισ, ἐν δὲ συμποσίῳ Θεοφράστου περὶ συμφωνιῶν διαλεγομένου καὶ Ἀριστοξένου περὶ μεταβολῶν καὶ Ἀριστοτέλουσ περὶ Ὁμήρου, τὰ ὦτα καταλήψῃ ταῖσ χερσὶ δυσχεραίνων καὶ βδελυττόμενοσ; ἀποφαίνουσι τὸν Σκύθην Ἀτέαν ὅσ, Ἰσμηνίου τοῦ αὐλητοῦ ληφθέντοσ αἰχμαλώτου καὶ παρὰ πότον αὐλήσαντοσ, ὤμοσεν ἥδιον ἀκούειν τοῦ ἵππου χρεμετίζοντοσ;

οὐχ ὁμολογοῦσι δὲ τῷ καλῷ πολεμεῖν τὸν ἄσπονδον καὶ ἀκήρυκτον πόλεμον;

πρόσεστι, τί σεμνὸν καὶ καθάριον νὴ Δί’ ἀσπάζονται καὶ ἀγαπῶσιν;

οὐκ ἦν δὲ πρὸσ τὸ ἡδέωσ ζῆν ἐπιεικέστερον μύρα καὶ θυμιάματα δυσχεραίνειν ὡσ κάνθαροι καὶ γῦπεσ, ἢ κριτικῶν καὶ μουσικῶν λαλιὰν βδελύττεσθαι καὶ φεύγειν;

ποῖοσ γὰρ ἂν αὐλὸσ ἢ κιθάρα διηρμοσμένη πρὸσ ᾠδὴν, ἢ τίσ χορόσ εὐρύοπα κέλαδον ἀκροσόφων ἀγνύμενον διὰ στομάτων φθεγγόμενοσ, οὕτωσ εὔφρανεν Ἐπίκουρον καὶ Μητρόδωρον, ὡσ Ἀριστοτέλη καὶ Θεόφραστον καὶ Δικαίαρχον καὶ Ιἑρώνυμον οἱ περὶ χορῶν λόγοι καὶ διδασκαλιῶν καὶ τὰ δι’ αὐλῶν προβλήματα καὶ ῥυθμῶν καὶ ἁρμονιῶν; οἱο͂ν διὰ τί τῶν ἴσων αὐλῶν ὁ στενότεροσ βαρύτερον φθέγγεται·

καὶ διὰ τί, τῆσ σύριγγοσ ἀνασπωμένησ, πᾶσιν ὀξύνεται τοῖσ φθόγγοισ, κλινομένησ δέ, πάλιν βαρύνει, καὶ συναχθεὶσ πρὸσ τὸν ἕτερον βαρύτερον διαχθεὶσ δ’ ὀξύτερον ἠχεῖ καὶ τί δήποτε τῶν θεάτρων ἂν ἄχυρα τῆσ ὀρχήστρασ κατασκεδάσῃσ ἢ χοῦν, ὁ λαὸσ τυφλοῦται·

καὶ χαλκοῦν Ἀλέξανδρον ἐν Πέλλῃ βουλόμενον ποιῆσαι τὸ προσκήνιον οὐκ εἰάσεν ὁ τεχνίτησ, ὡσ διαφθεροῦντα τῶν ὑποκριτῶν τὴν φωνήν·

καὶ τί δήποτε τῶν γενῶν διαχεῖ τὸ χρωματικόν, ἡ δ’ ἁρμονία συνίστησιν.

ἔχουσαι τὸ τοῦ Ξενοφῶντοσ ἐκεῖνο μοι δοκοῦσι, καὶ τὸν ἐρῶντα ποιεῖν ἐπιλανθάνεσθαι τοσοῦτον ἡδονῇ κρατοῦσαι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION