Plutarch, Non posse suaviter vivi secundum Epicurum, section 18 1:

(플루타르코스, Non posse suaviter vivi secundum Epicurum, section 18 1:)

"εἰ τοίνυν, ὥσπερ λέγουσι, τὸ μεμνῆσθαι τῶν προτέρων ἀγαθῶν μέγιστόν ἐστι πρὸσ τὸ ἡδέωσ ζῆν, Ἐπικούρῳ μὲν οὐδ’ ἂν εἷσ ἡμῶν πιστεύσειεν ὅτι ταῖσ μεγίσταισ ἀλγηδόσι καὶ νόσοισ ἐναποθνήσκων ἀντιπαρεπέμπετο τῇ μνήμῃ τῶν ἐναπολελαυσμένων πρότερον ἡδονῶν εἰκόνα γὰρ ὄψεωσ; "ἐν βυθῷ συνταραχθέντι καὶ κλύδωνι μᾶλλον ἄν τισ ἢ μνήμην ἡδονῆσ διαμειδιῶσαν ἐν σφυγμῷ τοσούτῳ καὶ σπαραγμῷ σώματοσ ἐπινοήσειε. "τὰσ δὲ τῶν πράξεων μνήμασ οὐδεὶσ ἂν οὐδὲ βουληθεὶσ ἐκστήσειεν ἑαυτοῦ. πότερον γὰρ ἢ πῶσ οἱο͂̀ν τ’ ἦν ἐπιλαθέσθαι τῶν Ἀρβήλων τὸν Ἀλέξανδρον ἢ τοῦ Λεοντιάδου τὸν Πελοπίδαν ἢ τῆσ Σαλαμῖνοσ τὸν Θεμιστοκλέα; "τὴν μὲν γὰρ ἐν Μαραθῶνι μάχην ἄχρι νῦν Ἀθηναῖοι καὶ τὴν ἐν Λεύκτροισ Θηβαῖοι καὶ νὴ Δί’ ἡμεῖσ τὴν Δαϊφάντου περὶ Υἅμπολιν ἑορτάζομεν, ὡσ ἴστε, καὶ θυσιῶν καὶ τιμῶν ἡ Φωκὶσ ἐμπέπλησται· "καὶ οὐδεὶσ ἔστιν ἡμῶν, ἐφ’ οἷσ αὐτὸσ βέβρωκεν ἢ πέπωκεν οὕτωσ ἡδόμενοσ ὡσ ἐφ’ οἷσ ἐκεῖνοι κατώρθωσαν. "ἐννοεῖν οὖν πάρεστι, πόση τισ εὐφροσύνη καὶ χαρὰ καὶ γηθοσύνη συνεβίωσεν αὐτοῖσ τοῖσ τούτων δημιουργοῖσ, ὧν ἐν ἔτεσι πεντακοσίοισ καὶ πλείοσιν οὐκ ἀποβέβληκεν ἡ μνήμη τὸ εὐφραῖνον. "καὶ μὴν ἀπὸ δόξησ γίγνεσθαι τινασ ἡδονὰσ Ἐπίκουροσ ὡμολόγει. "τί δ’ οὐκ ἔμελλεν αὐτὸσ οὕτω σπαργῶν περιμανῶσ καὶ σφαδάζων πρὸσ δόξαν, ὥστε μὴ μόνον ἀπολέγεσθαι τοὺσ καθηγητὰσ μηδὲ Δημοκρίτῳ τῷ τὰ δόγματα ῥήμασιν αὐτοῖσ ἀφαιρουμένῳ ζυγομαχεῖν περὶ συλλαβῶν καὶ κεραιῶν, σοφὸν δὲ μηδένα φάναι πλὴν αὑτοῦ γεγονέναι καὶ τῶν μαθητῶν· "ἀλλὰ καὶ γράφειν ὡσ Κωλώτησ μὲν αὐτὸν φυσιολογοῦντα προσκυνήσειε γονάτων ἁψάμενοσ, Νεοκλῆσ δ’ ὁ ἀδελφὸσ εὐθὺσ ἐκ παίδων ἀποφαίνοιτο μηδένα σοφώτερον Ἐπικούρου γεγονέναι μηδ’ εἶναι· "ἡ δὲ μήτηρ ἀτόμουσ ἔσχεν ἐν ἑαυτῇ τοσαύτασ, οἱαῖ συνελθοῦσαι σοφὸν ἂν ἐγέννησαν; "εἶτ’ οὐχ ὥσπερ Καλλικρατίδασ ἔλεγε τὸν Κόνωνα μοιχεύειν τὴν θάλασσαν, οὕτωσ ἄν τισ εἴποι τὸν Ἐπίκουρον αἰσχρῶσ καὶ κρύφα πειρᾶν καὶ παραβιάζεσθαι τὴν δόξαν, οὐ τυγχάνοντα φανερῶσ ἀλλ’ ἐρῶντα καὶ κατατεινόμενον; "ὥσπερ γὰρ λιμοῦ τὰ σώματα τροφῆσ μὴ παρούσησ ἀναγκάζεται παρὰ φύσιν ὑφ’ αὑτῶν τρέφεσθαι, τοιοῦτον ἡ φιλοδοξία ποιεῖ κακὸν ἐν ταῖσ ψυχαῖσ, ὅταν ἐπαίνων πεινῶντεσ παρ’ ἑτέρων μὴ τυγχάνωσιν, αὐτοὺσ ἑαυτοὺσ ἐπαινεῖν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION