Plutarch, Non posse suaviter vivi secundum Epicurum, section 10

(플루타르코스, Non posse suaviter vivi secundum Epicurum, section 10)

"ἐννόει γάρ, ὡσ δακνόμενοι τὸν Πλάτωνοσ ἀναγιγνώσκομεν Ἀτλαντικὸν καὶ τὰ τελευταῖα τῆσ Ἰλιάδοσ, οἱο͂ν ἱερῶν κλειομένων ἢ θεάτρων ἐπιποθοῦντεσ τοῦ μύθου τὸ λειπόμενον. "αὐτῆσ δὲ τῆσ ἀληθείασ ἡ μάθησισ οὕτωσ ἐράσμιόν ἐστι καὶ ποθεινόν, ὡσ τὸ ζῆν καὶ τὸ εἶναι διὰ τὸ γιγνώσκειν· "τοῦ δὲ θανάτου τὰ σκυθρωπότατα λήθη καὶ ἄγνοια καὶ σκότοσ ᾗ. καὶ νὴ Δία μάχονται τοῖσ φθείρουσι τῶν ἀποθανόντων τὴν αἴσθησιν ὀλίγου δεῖν ἅπαντεσ, ὡσ ἐν μόνῳ τῷ αἰσθανομένῳ καὶ γιγνώσκοντι τῆσ ψυχῆσ τιθέμενοι τὸ ζῆν καὶ τὸ εἶναι καὶ τὸ χαίρειν. "ἔστι γὰρ καὶ τοῖσ ἀνιῶσι τὸ μεθ’ ἡδονῆσ τινοσ ἀκούεσθαι· "καὶ ταραττόμενοι πολλάκισ ὑπὸ τῶν λεγομένων καὶ κλαίοντεσ ὅμωσ λέγειν κελεύομεν, ὥσπερ οὗτοσ ἀλλὰ τοῦτο μὲν ἐοίκε τῆσ περὶ τὸ πάντα γιγνώσκειν ἡδονῆσ ἀκρασία τισ εἶναι καὶ ῥύσισ ἐκβιαζομένη τὸν λογισμόν· "ὅταν δὲ μηδὲν ἔχουσα βλαβερὸν ἢ λυπηρὸν ἱστορία καὶ διήγησισ ἐπὶ πράξεσι καλαῖσ καὶ μεγάλαισ προσλάβῃ λόγον ἔχοντα δύναμιν καὶ χάριν, ὡσ τῶν Ἡροδότου τὰ Ἑλληνικὰ καὶ τὰ Περσικὰ τῶν Ξενοφῶντοσ ὅσσα θ’ Ὅμηροσ ἐθέσπισε θέσκελα εἰδώσ ἢ τὰσ γῆσ Περιόδουσ Εὔδοξοσ ἢ Κτίσεισ καὶ Πολιτείασ Ἀριστοτέλησ ἢ Βίουσ ἀνδρῶν Ἀριστόξενοσ ἔγραψεν, οὐ μόνον μέγα καὶ πολὺ τὸ εὐφραῖνον ἀλλὰ καὶ καθαρὸν καὶ ἀμεταμέλητόν ἐστι. "τίσ δ’ ἂν φάγοι πεινῶν καὶ πίοι διψῶν τὰ Φαιάκων ἥδιον ἢ διέλθοι τὸν Ὀδυσσέωσ ἀπόλογον τῆσ πλάνησ; "τίσ δ’ ἂν ἡσθείη συναναπαυσάμενοσ τῇ καλλίστῃ γυναικὶ μᾶλλον προσαγρυπνήσασ οἷσ γέγραφε περὶ Πανθείασ Ξενοφῶν ἢ περὶ Τιμοκλείασ Ἀριστόβουλοσ ἢ Θήβησ Θεόπομποσ;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION