Plutarch, Non posse suaviter vivi secundum Epicurum, section 3

(플루타르코스, Non posse suaviter vivi secundum Epicurum, section 3)

"ἂν δόξῃ, τοῦ λόγου προϊόντοσ ἀναθησόμεθα· "νῦν δὲ χρησόμεθα τοῖσ διδομένοισ ὑπ’ αὐτῶν. οἰόνται δὲ περὶ γαστέρα τἀγαθὸν εἶναι καὶ τοὺσ ἄλλουσ πόρουσ τῆσ σαρκὸσ ἅπαντασ, δι’ ὧν ἡδονὴ καὶ μὴ ἀλγηδὼν ἐπεισέρχεται· "καὶ πάντα τὰ καλὰ καὶ σοφὰ ἐξευρήματα τῆσ περὶ γαστέρα ἡδονῆσ ἕνεκα γεγονέναι καὶ τῆσ ὑπὲρ ταύτησ ἐλπίδοσ ἀγαθῆσ, ὡσ ὁ σοφὸσ εἴρηκε Μητρόδωροσ. "αὐτόθεν μὲν οὖν, ὦ ἑταῖρε, φαίνονται γλίσχρον τι καὶ σαπρὸν καὶ οὐ βέβαιον αἴτιον τἀγαθοῦ λαμβάνοντεσ, ἀλλὰ τοῖσ πόροισ τούτοισ, δι’ ὧν ἡδονὰσ; "ἐπεισάγονται, καὶ πρὸσ ἀλγηδόνασ ὁμοίωσ κατατετρημένον, μᾶλλον δ’ ἡδονὴν μὲν ὀλίγοισ ἀλγηδόνα δὲ πᾶσι τοῖσ μορίοισ δεχόμενον. "πᾶσα γὰρ ἡδονὴ περὶ ἄρθρα καὶ νεῦρα καὶ πόδασ καὶ χεῖρασ, οἷσ ἐνοικίζεται τὰ δεινὰ πάθη καὶ σχέτλια, ποδαγρικὰ καὶ ῥευματικὰ καὶ φαγεδαινικὰ καὶ διαβρώσεισ καὶ ἀποσήψεισ· "ὀσμῶν δὲ καὶ χυμῶν τὰ ἣδιστα προσαγαγὼν τῷ σώματι μικρὸν εὑρήσεισ χωρίον ἐν αὐτῷ παντάπασι τὸ κινούμενον λείωσ καὶ προσηνῶσ, τὰ δ’ ἄλλα πολλάκισ δυσχεραίνει καὶ ἀγανακτεῖ· "πυρὶ δὲ καὶ σιδήρῳ καὶ δήγματι καὶ ὑστριχίσιν οὐδὲν ἀπαθὲσ οὐδ’ ἀναίσθητον ἀλγηδόνοσ, ἀλλὰ καὶ καῦμα καὶ ῥῖγοσ εἰσ ἅπαντα καταδύεται καὶ πυρετόσ· "αἱ δ’ ἡδοναὶ καθάπερ αὖραι πρὸσ ἑτέραισ ἕτεραι τοῦ σώματοσ ἄκραισ ἐπιγελῶσαι διαχέονται, καὶ ὁ χρόνοσ ὁ μὲν τούτων οὐ πολὺσ ἀλλ’ ὥσπερ οἱ διᾴττοντεσ ἔξαψιν ἅμα καὶ σβέσιν ἐν τῇ σαρκὶ λαμβάνουσιν εἷσ δὲ τοῦ πόνου μάρτυσ ὁ Αἰσχύλου Φιλοκτήτησ ἱκανόσ· "οὐ γὰρ ὁ δράκων, φησίν, ἀνῆκεν ἀλλ’ ἐνῴκισε δεινὴν στομάτων ἔκφυσιν, ποδὸσ λαβεῖν. ὀλισθείη ἀλγηδὼν οὐχ ἕτερα τοιαῦτα κινοῦσα καὶ γαργαλίζουσα τοῦ σώματοσ· "ἀλλ’ ὥσπερ τὸ τῆσ μηδικῆσ σπέρμα πολυκαμπὲσ καὶ σκαληνὸν ἐμφύεται τῇ γῇ καὶ διαμένει πολὺν χρόνον ὑπὸ τραχύτητοσ, οὕτωσ ὁ πόνοσ ἄγκιστρα καὶ ῥίζασ διασπείρων καὶ συμπλεκόμενοσ τῇ σαρκὶ καὶ παραμένων οὐχ ἡμέρασ οὐδὲ νύκτασ μόνον ἀλλὰ καὶ ὡρ́ασ ἐτῶν ἐνίοισ καὶ περιόδουσ ὀλυμπιακὰσ, μόλισ ὑπ’ ἄλλων πόνων ὥσπερ ἥλων σφοδροτέρων ἐκκρουόμενοσ ἀπαλλάττεται. "τίσ γὰρ ἔπιε χρόνον τοσοῦτον ἢ ἔφαγεν, ὅσον διψῶσιν οἱ πυρέττοντεσ καὶ πεινῶσιν οἱ πολιορκούμενοι; "ποῦ δ’ ἔστιν ἄνεσισ καὶ κοινωνία μετὰ φίλων, ἐφ’ ὅσον κολάζουσι καὶ στρεβλοῦσι τύραννοι; "καὶ γὰρ τοῦτο τῆσ τοῦ σώματοσ φαυλότητοσ καὶ ἀφυϊάσ πρὸσ τὸ ἡδέωσ ζῆν ἐστιν, ὅτι τοὺσ πόνουσ ὑπομένει μᾶλλον ἢ τὰσ ἡδονὰσ καὶ πρὸσ ἐκείνουσ ἔχει ῥώμην καὶ δύναμιν, ἐν δὲ ταύταισ ἀσθενὲσ ἐστι καὶ ἁψίκορον. "τὸ δ’ ἡδέωσ ζῆν ἂν ἅπτωνται πλείονα περὶ τούτου λέγειν οὐκ ἐῶσιν ἡμᾶσ, ὁμολογοῦντεσ αὐτοὶ μικρὸν εἶναι τὸ τῆσ σαρκὸσ ἡδύ, μᾶλλον δ’ ἀκαρέσ, εἴ γε δὴ μὴ κενολογοῦσι μηδ’ ἀλαζονεύονται, Μητρόδωροσ μὲν λέγων ὅτι πολλάκισ προσεπτύσαμεν ταῖσ τοῦ σώματοσ ἡδοναῖσ, Ἐπίκουροσ δὲ καὶ γελᾶν φησι ταῖσ ὑπερβολαῖσ τοῦ περὶ τὸ σῶμα νοσήματοσ πολλάκισ κάμνοντα τὸν σοφόν οἷσ οὖν οἱ πόνοι τοῦ σώματοσ οὕτωσ εἰσὶν ἐλαφροὶ καὶ ῥᾴδιοι, πῶσ ἔνεστί τι ταῖσ ἡδοναῖσ ἀξιόλογον; "καὶ γὰρ εἰ μὴ χρόνῳ μηδὲ μεγέθει τῶν πόνων ἀποδέουσιν, ἀλλὰ περὶ πόνουσ ἔχουσι, καὶ πέρασ αὐταῖσ κοινὸν Ἐπίκουροσ τὴν παντὸσ τοῦ ἀλγοῦντοσ ὑπεξαίρεσιν ἐπιτέθεικεν, ὡσ τῆσ φύσεωσ ἄχρι τοῦ λῦσαι τὸ ἀλγεινὸν αὐξούσησ τὸ ἡδύ, περαιτέρω δὲ μὴ ἐώσησ προελθεῖν κατὰ τὸ μέγεθοσ, ἀλλὰ ποικιλμοὺσ τινασ οὐκ ἀναγκαίουσ, ὅταν ἐν τῷ μὴ πονεῖν γένηται, δεχομένησ ἡ δ’ ἐπὶ τοῦτο μετ’ ὀρέξεωσ πορεία, μέτρον ἡδονῆσ οὖσα, κομιδῇ βραχεῖα καὶ σύντομοσ ὅθεν αἰσθόμενοι τῆσ ἐνταῦθα γλισχρότητοσ ὥσπερ ἐκ χωρίου λυπροῦ τοῦ σώματοσ μεταφέρουσι τὸ τέλοσ εἰσ τὴν ψυχήν, ὡσ ἐκεῖ νομὰσ καὶ λειμῶνασ ἀμφιλαφεῖσ ἡδονῶν ἕξοντεσ ἐν δ’ Ἰθάκῃ οὔτ’ ἂρ δρόμοι εὐρέεσ οὔτε τι λειμών οὔτε λείη περὶ τὸ σαρκίδιον ἡ ἀπόλαυσισ ἀλλὰ τραχεῖα, μεμιγμένη πρὸσ πολὺ τὸ ἀλλότριον καὶ σφυγματῶδεσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION