헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Νονποσσ́03́0́00́

(플루타르코스, Non posse suaviter vivi secundum Epicurum, section 3)

"ἂν δόξῃ, τοῦ λόγου προϊόντοσ ἀναθησόμεθα· "νῦν δὲ χρησόμεθα τοῖσ διδομένοισ ὑπ’ αὐτῶν. οἰόνται δὲ περὶ γαστέρα τἀγαθὸν εἶναι καὶ τοὺσ ἄλλουσ πόρουσ τῆσ σαρκὸσ ἅπαντασ, δι’ ὧν ἡδονὴ καὶ μὴ ἀλγηδὼν ἐπεισέρχεται· "καὶ πάντα τὰ καλὰ καὶ σοφὰ ἐξευρήματα τῆσ περὶ γαστέρα ἡδονῆσ ἕνεκα γεγονέναι καὶ τῆσ ὑπὲρ ταύτησ ἐλπίδοσ ἀγαθῆσ, ὡσ ὁ σοφὸσ εἴρηκε Μητρόδωροσ. "αὐτόθεν μὲν οὖν, ὦ ἑταῖρε, φαίνονται γλίσχρον τι καὶ σαπρὸν καὶ οὐ βέβαιον αἴτιον τἀγαθοῦ λαμβάνοντεσ, ἀλλὰ τοῖσ πόροισ τούτοισ, δι’ ὧν ἡδονὰσ; "ἐπεισάγονται, καὶ πρὸσ ἀλγηδόνασ ὁμοίωσ κατατετρημένον, μᾶλλον δ’ ἡδονὴν μὲν ὀλίγοισ ἀλγηδόνα δὲ πᾶσι τοῖσ μορίοισ δεχόμενον. "πᾶσα γὰρ ἡδονὴ περὶ ἄρθρα καὶ νεῦρα καὶ πόδασ καὶ χεῖρασ, οἷσ ἐνοικίζεται τὰ δεινὰ πάθη καὶ σχέτλια, ποδαγρικὰ καὶ ῥευματικὰ καὶ φαγεδαινικὰ καὶ διαβρώσεισ καὶ ἀποσήψεισ· "ὀσμῶν δὲ καὶ χυμῶν τὰ ἣδιστα προσαγαγὼν τῷ σώματι μικρὸν εὑρήσεισ χωρίον ἐν αὐτῷ παντάπασι τὸ κινούμενον λείωσ καὶ προσηνῶσ, τὰ δ’ ἄλλα πολλάκισ δυσχεραίνει καὶ ἀγανακτεῖ· "πυρὶ δὲ καὶ σιδήρῳ καὶ δήγματι καὶ ὑστριχίσιν οὐδὲν ἀπαθὲσ οὐδ’ ἀναίσθητον ἀλγηδόνοσ, ἀλλὰ καὶ καῦμα καὶ ῥῖγοσ εἰσ ἅπαντα καταδύεται καὶ πυρετόσ· "αἱ δ’ ἡδοναὶ καθάπερ αὖραι πρὸσ ἑτέραισ ἕτεραι τοῦ σώματοσ ἄκραισ ἐπιγελῶσαι διαχέονται, καὶ ὁ χρόνοσ ὁ μὲν τούτων οὐ πολὺσ ἀλλ’ ὥσπερ οἱ διᾴττοντεσ ἔξαψιν ἅμα καὶ σβέσιν ἐν τῇ σαρκὶ λαμβάνουσιν εἷσ δὲ τοῦ πόνου μάρτυσ ὁ Αἰσχύλου Φιλοκτήτησ ἱκανόσ· "οὐ γὰρ ὁ δράκων, φησίν, ἀνῆκεν ἀλλ’ ἐνῴκισε δεινὴν στομάτων ἔκφυσιν, ποδὸσ λαβεῖν. ὀλισθείη ἀλγηδὼν οὐχ ἕτερα τοιαῦτα κινοῦσα καὶ γαργαλίζουσα τοῦ σώματοσ· "ἀλλ’ ὥσπερ τὸ τῆσ μηδικῆσ σπέρμα πολυκαμπὲσ καὶ σκαληνὸν ἐμφύεται τῇ γῇ καὶ διαμένει πολὺν χρόνον ὑπὸ τραχύτητοσ, οὕτωσ ὁ πόνοσ ἄγκιστρα καὶ ῥίζασ διασπείρων καὶ συμπλεκόμενοσ τῇ σαρκὶ καὶ παραμένων οὐχ ἡμέρασ οὐδὲ νύκτασ μόνον ἀλλὰ καὶ ὡρ́ασ ἐτῶν ἐνίοισ καὶ περιόδουσ ὀλυμπιακὰσ, μόλισ ὑπ’ ἄλλων πόνων ὥσπερ ἥλων σφοδροτέρων ἐκκρουόμενοσ ἀπαλλάττεται. "τίσ γὰρ ἔπιε χρόνον τοσοῦτον ἢ ἔφαγεν, ὅσον διψῶσιν οἱ πυρέττοντεσ καὶ πεινῶσιν οἱ πολιορκούμενοι; "ποῦ δ’ ἔστιν ἄνεσισ καὶ κοινωνία μετὰ φίλων, ἐφ’ ὅσον κολάζουσι καὶ στρεβλοῦσι τύραννοι; "καὶ γὰρ τοῦτο τῆσ τοῦ σώματοσ φαυλότητοσ καὶ ἀφυϊάσ πρὸσ τὸ ἡδέωσ ζῆν ἐστιν, ὅτι τοὺσ πόνουσ ὑπομένει μᾶλλον ἢ τὰσ ἡδονὰσ καὶ πρὸσ ἐκείνουσ ἔχει ῥώμην καὶ δύναμιν, ἐν δὲ ταύταισ ἀσθενὲσ ἐστι καὶ ἁψίκορον. "τὸ δ’ ἡδέωσ ζῆν ἂν ἅπτωνται πλείονα περὶ τούτου λέγειν οὐκ ἐῶσιν ἡμᾶσ, ὁμολογοῦντεσ αὐτοὶ μικρὸν εἶναι τὸ τῆσ σαρκὸσ ἡδύ, μᾶλλον δ’ ἀκαρέσ, εἴ γε δὴ μὴ κενολογοῦσι μηδ’ ἀλαζονεύονται, Μητρόδωροσ μὲν λέγων ὅτι πολλάκισ προσεπτύσαμεν ταῖσ τοῦ σώματοσ ἡδοναῖσ, Ἐπίκουροσ δὲ καὶ γελᾶν φησι ταῖσ ὑπερβολαῖσ τοῦ περὶ τὸ σῶμα νοσήματοσ πολλάκισ κάμνοντα τὸν σοφόν οἷσ οὖν οἱ πόνοι τοῦ σώματοσ οὕτωσ εἰσὶν ἐλαφροὶ καὶ ῥᾴδιοι, πῶσ ἔνεστί τι ταῖσ ἡδοναῖσ ἀξιόλογον; "καὶ γὰρ εἰ μὴ χρόνῳ μηδὲ μεγέθει τῶν πόνων ἀποδέουσιν, ἀλλὰ περὶ πόνουσ ἔχουσι, καὶ πέρασ αὐταῖσ κοινὸν Ἐπίκουροσ τὴν παντὸσ τοῦ ἀλγοῦντοσ ὑπεξαίρεσιν ἐπιτέθεικεν, ὡσ τῆσ φύσεωσ ἄχρι τοῦ λῦσαι τὸ ἀλγεινὸν αὐξούσησ τὸ ἡδύ, περαιτέρω δὲ μὴ ἐώσησ προελθεῖν κατὰ τὸ μέγεθοσ, ἀλλὰ ποικιλμοὺσ τινασ οὐκ ἀναγκαίουσ, ὅταν ἐν τῷ μὴ πονεῖν γένηται, δεχομένησ ἡ δ’ ἐπὶ τοῦτο μετ’ ὀρέξεωσ πορεία, μέτρον ἡδονῆσ οὖσα, κομιδῇ βραχεῖα καὶ σύντομοσ ὅθεν αἰσθόμενοι τῆσ ἐνταῦθα γλισχρότητοσ ὥσπερ ἐκ χωρίου λυπροῦ τοῦ σώματοσ μεταφέρουσι τὸ τέλοσ εἰσ τὴν ψυχήν, ὡσ ἐκεῖ νομὰσ καὶ λειμῶνασ ἀμφιλαφεῖσ ἡδονῶν ἕξοντεσ ἐν δ’ Ἰθάκῃ οὔτ’ ἂρ δρόμοι εὐρέεσ οὔτε τι λειμών οὔτε λείη περὶ τὸ σαρκίδιον ἡ ἀπόλαυσισ ἀλλὰ τραχεῖα, μεμιγμένη πρὸσ πολὺ τὸ ἀλλότριον καὶ σφυγματῶδεσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plutarch, Non posse suaviter vivi secundum Epicurum, section 3

(플루타르코스, Non posse suaviter vivi secundum Epicurum, section 3)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION