Plutarch, Mulierum virtutes, Χιομάρα 2:

ὡσ δὲ διαβάντεσ οἱ Γαλάται τὸ χρυσίον ἔδωκαν αὐτῷ καὶ παρελάμβανον τὴν Χιομάραν, ἡ μὲν ἀπὸ νεύματοσ προσέταξεν ἑνὶ παῖσαι τὸν Ῥωμαῖον ἀσπαζόμενον αὐτὴν καὶ φιλοφρονούμενον ἐκείνου δὲ πεισθέντοσ καὶ τὴν κεφαλὴν ἀποκόψαντοσ, ἀραμένη καὶ περιστείλασα τοῖσ κόλποισ ἀπήλαυνεν. "ἀλλὰ κάλλιον ἕνα μόνον ζῆν ἐμοὶ συγγεγενημένον. ταύτῃ μὲν ὁ Πολύβιόσ φησι διὰ λόγων ἐν Σάρδεσι γενόμενοσ θαυμάσαι τό τε φρόνημα καὶ τὴν σύνεσιν.