Plutarch, Mulierum virtutes, Ξενοκπίτη

(플루타르코스, Mulierum virtutes, Ξενοκπίτη)

οὐχ ἧττον δ’ ἄν τισ ἀγάσαιτο τὴν Κυμαίαν Ξενοκρίτην ἐπὶ τοῖσ πραχθεῖσι περὶ Ἀριστόδημον τὸν τύραννον, ᾧ τινεσ Μαλακὸν ἐπίκλησιν οἰόνται γεγονέναι, τὸ ἀληθὲσ ἀγνοοῦντεσ. ἐπεκλήθη γὰρ ὑπὸ τῶν βαρβάρων Μαλακόσ, ὅπερ ἐστὶν ἀντίπαισ, ὅτι μειράκιον ὢν παντάπασι μετὰ τῶν ἡλίκων ἔτι κομώντων οὓσ κορωνιστὰσ ὡσ ἐοίκεν ἀπὸ τῆσ κόμησ ὠνόμαζον ἐν τοῖσ πρὸσ τοὺσ βαρβάρουσ πολέμοισ ἐπιφανὴσ ἦν καὶ λαμπρὸσ οὐ τόλμῃ μόνον οὐδὲ χειρὸσ ἔργοισ, ἀλλὰ καὶ συνέσει καὶ προνοίᾳ φανεὶσ περιττόσ. ὅθεν εἰσ τὰσ μεγίστασ προῆλθεν ἀρχὰσ θαυμαζόμενοσ ὑπὸ τῶν πολιτῶν, καὶ Ῥωμαίοισ ἐπικουρίαν ἄγων ἐπέμφθη πολεμουμένοισ ὑπὸ τῶν Τυρρηνῶν Ταρκύνιον Σούπερβον ἐπὶ τὴν βασιλείαν καταγόντων. ἐν ταύτῃ δὲ τῇ στρατείᾳ μακρᾷ γενομένῃ πάντῃ πρὸσ χάριν ἐνδιδοὺσ τοῖσ στρατευομένοισ τῶν πολιτῶν καὶ δημαγωγῶν μᾶλλον ἢ στρατηγῶν ἔπεισεν αὐτοὺσ συνεπιθέσθαι τῇ βουλῇ καὶ συνεκβαλεῖν τοὺσ ἀρίστουσ καὶ δυνατωτάτουσ.

ἐκ δὲ τούτου γενόμενοσ τύραννοσ ἦν μὲν ἐν ταῖσ περὶ γυναῖκασ καὶ παῖδασ ἐλευθέρουσ ἀδικίαισ αὐτὸσ ἑαυτοῦ μοχθηρότεροσ. ἱστόρηται γὰρ ὅτι τοὺσ μὲν ἄρρενασ παῖδασ ἤσκει κομᾶν καὶ χρυσοφορεῖν, τὰσ δὲ θηλείασ ἠνάγκαζε περιτρόχαλα κείρεσθαι καὶ φορεῖν ἐφηβικὰσ χλαμύδασ καὶ τῶν ἀνακώλων χιτωνίσκων. οὐ μὴν ἀλλ’ ἐξαιρέτωσ ἐρασθεὶσ τῆσ Ξενοκρίτησ εἶχεν αὐτὴν φυγάδοσ οὖσαν πατρόσ, οὐ καταγαγὼν οὐδὲ πείσασ ἐκεῖνον, ἀλλ’ ὁπωσοῦν ἡγούμενοσ ἀγαπᾶν συνοῦσαν αὐτῷ τὴν κόρην, ἅτε δὴ ζηλουμένην καὶ μακαριζομένην ὑπὸ τῶν πολιτῶν.

τὴν δὲ ταῦτα μὲν οὐκ ἐξέπληττεν ἀχθομένη δ’ ἐπὶ τῷ συνοικεῖν ἀνέκδοτοσ καὶ ἀνέγγυοσ οὐδὲν ἧττον ἐπόθει τῶν μισουμένων ὑπὸ τοῦ τυράννου τὴν τῆσ πατρίδοσ ἐλευθερίαν. ἔτυχε δὲ κατ’ ἐκεῖνο καιροῦ τάφρον ἄγων ’κύκλῳ περὶ τὴν χώραν ὁ Ἀριστόδημοσ, οὔτ’ ἀναγκαῖον ἔργον οὔτε χρήσιμον, ἄλλωσ δὲ τρίβειν καὶ ἀποκναίειν πόνοισ καὶ ἀσχολίαισ τοὺσ πολίτασ βουλόμενοσ ἦν γὰρ προστεταγμένον ἑκάστῳ μέτρων τινῶν ἀριθμὸν ἐκφέρειν τῆσ γῆσ. γυνὴ δέ τισ ὡσ εἶδεν ἐπιόντα τὸν Ἀριστόδημον, ἐξέκλινε καὶ παρεκαλύψατο τῷ χιτωνίσκῳ τὸ πρόσωπον. ἀπελθόντοσ οὖν τοῦ Ἀριστοδήμου, σκώπτοντεσ οἱ νεανίσκοι καὶ παίζοντεσ ἠρώτων ὅ τι δὴ μόνον ὑπ’ αἰδοῦσ φύγοι τὸν Ἀριστόδημον, πρὸσ δὲ τοὺσ ἄλλουσ οὐδὲν πάθοι τοιοῦτον·

"Κυμαίων Ἀριστόδημοσ ἀνήρ ἐστι. τοῦτο γὰρ λεχθὲν τὸ ῥῆμα πάντων μὲν ἥψατο, τοὺσ δὲ γενναίουσ καὶ παρώξυνεν αἰσχύνῃ τῆσ ἐλευθερίασ ἀντέχεσθαι. λέγεται δὲ καὶ Ξενοκρίτην ἀκούσασαν εἰπεῖν, ὡσ ἐβούλετ’ ἂν καὶ αὐτὴ γῆν ὑπὲρ τοῦ πατρὸσ φέρειν παρόντοσ ἢ τρυφῆσ συμμετέχειν Ἀριστοδήμῳ καὶ δυνάμεωσ τοσαύτησ.

ἐπέρρωσεν οὖν ταῦτα τοὺσ συνισταμένουσ ἐπὶ τὸν Ἀριστόδημον, ὧν ἡγεῖτο Θυμοτέλησ· καὶ τῆσ Ξενοκρίτησ εἰσόδου παρεχούσησ αὐτοῖσ ἄδειαν καὶ τὸν Ἀριστόδημον ἄνοπλον καὶ ἀφύλακτον, οὐ χαλεπῶσ παρεισπεσόντεσ διαφθείρουσιν αὐτόν. οὕτω μὲν ἡ Κυμαίων πόλισ ἠλευθερώθη δυοῖν ἀρετῇ γυναικῶν, τῆσ μὲν ἐπίνοιαν αὐτοῖσ καὶ ὁρμὴν ἐμβαλούσησ τοῦ ἔργου, τῆσ δὲ πρὸσ τὸ τέλοσ συλλαβομένησ. προτεινομένων ἐάσασα πάσασ ἓν ᾐτήσατο, θάψαι τὸ σῶμα τοῦ Ἀριστοδήμου καὶ τοῦτ’ οὖν ἔδοσαν αὐτῇ καὶ Δήμητροσ ἱέρειαν αὐτὴν εἵλοντο, οὐχ ἧττον οἰόμενοι τῇ θεῷ κεχαρισμένην ἢ πρέπουσαν ἐκείνῃ τιμὴν ἔσεσθαι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION