Plutarch, Mulierum virtutes, Πολυκπίτη

(플루타르코스, Mulierum virtutes, Πολυκπίτη)

Ναξίοισ καὶ Μιλησίοισ συνέστη πόλεμοσ διὰ τὴν Ὑψικρέοντοσ τοῦ Μιλησίου γυναῖκα Νέαιραν. αὕτη ψὰρ ἠράσθη Προμέδοντοσ Ναξίου καὶ συνέπλευσεν, ὃσ ἦν μὲν ξένοσ τοῦ Ὑψικρέοντοσ, ἐρασθείσῃ δὲ τῇ Νεαίρᾳ συνῆλθε, καὶ τὸν ἄνδρα φοβουμένην ἀπαγαγὼν εἰσ Νάξον ἱκέτιν τῆσ Ἑστίασ ἐκάθισεν. τῶν δὲ Ναξίων οὐκ ἐκδιδόντων χάριν τοῦ Προμέδοντοσ, ἄλλωσ δὲ ποιουμένων πρόφασιν τὴν ἱκετείαν, ὁ πόλεμοσ συνέστη. τοῖσ δὲ Μιλησίοισ ἄλλοι τε πολλοὶ καὶ προθυμότατα τῶν Ιὤνων Ἐρυθραῖοι συνεμάχουν, καὶ μῆκοσ ἔσχε καὶ συμφορὰσ ἤνεγκε μεγάλασ ὁ πόλεμοσ·

εἶτ’ ἐπαύσατο δι’ ἀρετὴν γυναικόσ, ὡσ συνέστη διὰ μοχθηρίαν. Διόγνητοσ γὰρ ὁ τῶν Ἐρυθραίων στρατηγὸσ ἔχων καὶ πεπιστευμένοσ ἔρυμα κατὰ τῆσ Ναξίων πόλεωσ εὖ πεφυκὸσ καὶ κατεσκευασμένον, ἠλάσατο λείαν τῶν Ναξίων πολλὴν καὶ γυναῖκασ ἐλευθέρασ καὶ παρθένουσ ἔλαβεν ὧν μιᾶσ Πολυκρίτησ ἐρασθεὶσ εἶχεν αὐτὴν οὐχ ὡσ αἰχμάλωτον ἀλλ’ ἐν τάξει γαμετῆσ γυναικόσ. ἑορτῆσ δὲ τοῖσ Μιλησίοισ καθηκούσησ ἐν τῇ στρατιᾷ καὶ πρὸσ πόσιν ἁπάντων καὶ συνουσίασ τραπομένων, ἠρώτησε τὸν Διόγνητον ἡ Πολυκρίτη μή τι κωλύοι πεμμάτων μερίδασ ἀποπέμψαι τοῖσ ἀδελφοῖσ αὑτῆσ. ἐπιτρέψαντοσ δ’ ἐκείνου καὶ κελεύσαντοσ, ἐνέβαλε μολίβδινον γραμματίδιον εἰσ πλακοῦντα, κελεύσασα φράσαι τὸν κομίζοντα τοῖσ ἀδελφοῖσ ὅπωσ αὐτοὶ μόνοι καταναλώσωσιν ἃ ἔπεμψε. οἱ δ’ ἐντυχόντεσ τῷ μολίβδῳ καὶ τὰ γράμματα τῆσ Πολυκρίτησ ἀναγνόντεσ, κελευούσησ νυκτὸσ ἐπιθέσθαι τοῖσ πολεμίοισ, ὡσ ὑπὸ μέθησ διὰ τὴν ἑορτὴν ἐξημελημένων πάντων, προσήγγειλαν τοῖσ στρατηγοῖσ καὶ παρώρμησαν ἐξελθεῖν μετ’ αὐτῶν.

ἁλόντοσ δὲ τοῦ χωρίου καὶ πολλῶν διαφθαρέντων, ἐξῃτήσατο τὸν Διόγνητον ἡ Πολυκρίτη παρὰ τῶν πολιτῶν καὶ διέσῳσεν. αὐτὴ δὲ πρὸσ ταῖσ πύλαισ γενομένη πρὸσ τοὺσ πολίτασ ἀπαντῶντασ αὐτῇ, μετὰ χαρᾶσ καὶ στεφάνων ὑποδεχομένουσ καὶ θαυμάζοντασ, οὐκ ἤνεγκε τὸ μέγεθοσ τῆσ χαρᾶσ, ἀλλ’ ἀπέθανεν αὐτοῦ πεσοῦσα παρὰ τὴν πύλην·

ὅπου τέθαπται, καὶ καλεῖται βασκάνου τάφοσ, ὡσ βασκάνῳ τινὶ τύχῃ τὴν Πολυκρίτην φθονηθεῖσαν ἀπολαῦσαι τῶν τιμῶν. οὕτω μὲν οἱ Ναξίων συγγραφεῖσ ἱστοροῦσιν ὁ δ’ Ἀριστοτέλησ φησὶν οὐδ’ ἁλούσησ τῆσ Πολυκρίτησ, ἄλλωσ δέ πωσ ἰδόντα τὸν Διόγνητον ἐρασθῆναι καὶ πάντα διδόναι καὶ ποιεῖν ἕτοιμον εἶναι ’ τὴν δ’ ὁμολογεῖν ἀφίξεσθαι πρὸσ αὐτόν, ἑνὸσ μόνου τυχοῦσαν, περὶ οὗ τὸν Διόγνητον, ὥσ φησιν ὁ φιλόσοφοσ, ὁρ́κον ᾔτησεν· ἐπεὶ δ’ ὤμοσεν, ἠξίου τὸ Δήλιον αὐτῇ δοθῆναι Δήλιον γὰρ ἐκαλεῖτο τὸ χωρίον, ἄλλωσ δ’ οὐκ ἂν ἔφη συνελθεῖν.

ὁ δὲ καὶ διὰ τὴν ἐπιθυμίαν καὶ διὰ τὸν ὁρ́κον ἐξέστη καὶ παρέδωκε τῇ Πολυκρίτῃ τὸν τόπον, ἐκείνη δὲ τοῖσ πολίταισ. ἐκ δὲ τούτου πάλιν εἰσ ἴσον καταστάντεσ, ἐφ’ οἷσ ἐβούλοντο πρὸσ τοὺσ Μιλησίουσ διελύθησαν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION