Plutarch, Mulierum virtutes, γυναικῶν ἀρετά 3:

(플루타르코스, Mulierum virtutes, γυναικῶν ἀρετά 3:)

ἐγὼ μὲν οὐκ οἶμαι. τί δέ; ἐὰν ποιητικὴν πάλιν ἢ μαντικὴν ἀποφαίνοντεσ οὐχ ἑτέραν μὲν ἀνδρῶν ἑτέραν δὲ γυναικῶν οὖσαν, ἀλλὰ τὴν αὐτήν, τὰ Σαπφοῦσ μέλη τοῖσ Ἀνακρέοντοσ ἢ τὰ Σιβύλλησ λόγια τοῖσ Βάκιδοσ ἀντιπαραβάλλωμεν, ἕξει τισ αἰτιάσασθαι δικαίωσ τὴν ἀπόδειξιν, ὅτι χαίροντα καὶ τερπόμενον ἐπάγει τῇ πίστει τὸν ἀκροατήν; οὐδὲ τοῦτ’ ἂν εἴποισ. καὶ μὴν οὐκ ἔστιν ἀρετῆσ γυναικείασ καὶ ἀνδρείασ ὁμοιότητα καὶ διαφορὰν ἂλλοθεν καταμαθεῖν μᾶλλον, ἢ βίουσ βίοισ καὶ πράξεσι πράξεισ ὥσπερ ἔργα μεγάλησ τέχνησ παρατιθέντασ ἅμα καὶ σκοποῦντασ, εἰ τὸν αὐτὸν ἔχει χαρακτῆρα καὶ τύπον ἡ Σεμιράμεωσ μεγαλοπραγμοσύνη τῇ Σεσώστριοσ ἢ ἡ Τανακυλλίδοσ σύνεσισ τῇ Σερουίου τοῦ βασιλέωσ, ἢ τὸ Πορκίασ φρόνημα τῷ Βρούτου καὶ τὸ Πελοπίδου τῷ Τιμοκλείασ, κατὰ τὴν κυριωτάτην κοινότητα καὶ δύναμιν·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION