Plutarch, De curiositate, section 14 1:

καὶ τῆσ γυναικὸσ οὐκ ἐώσησ, ἔτι μᾶλλον ἤλεγχε τὸν συνειδότα γέροντα, πᾶσαν προσφέρων ἀνάγκην. τέλοσ δὲ τοῦ πράγματοσ ἤδη περιφέροντοσ αὐτὸν τῇ ὑπονοίᾳ καὶ τοῦ γέροντοσ ἀναβοήσαντοσ, οἴμοι πρὸσ αὐτῷ γ’ εἰμὶ τῷ δεινῷ λέγειν, ὅμωσ ἐξημμένοσ ὑπὸ τοῦ πάθουσ καὶ σφαδᾴζων ἀποκρίνεται, κἄγωγ’ ἀκούειν ἀλλ’ ὅμωσ ἀκουστέον. οὕτω τίσ ἐστι γλυκύπικροσ καὶ ἀκατάσχετοσ ὁ τῆσ πολυπραγμοσύνησ γαργαλισμόσ, ὥσπερ ἕλκοσ, αἱμάσσων ἑαυτόν, ὅταν ἀμύσσηται.