Plutarch, De curiositate, section 5

(플루타르코스, De curiositate, section 5)

τίσ οὖν ἡ φυγή; περισπασμόσ, ὡσ εἴρηται, καὶ μεθολκὴ τῆσ πολυπραγμοσύνησ μάλιστα μὲν ἐπὶ τὰ βελτίω καὶ τὰ ἡδίω τρέψαντι τὴν ψυχήν. τὰ ἐν οὐρανῷ πολυπραγμόνει, τὰ ἐν γῇ, τὰ ἐν ἀέρι, τὰ ἐν θαλάττῃ. μικρῶν πέφυκασ ἢ μεγάλων φιλοθεάμων; εἰ μεγάλων, ἥλιον πολυπραγμόνει ποῦ κάτεισι καὶ πόθεν ἄνεισι· ζήτει τὰσ ἐν σελήνῃ καθάπερ ἐν ἀνθρώπῳ μεταβολάσ, ποῦ τοσοῦτον κατανήλωσε φῶσ, πόθεν αὖθισ ἐκτήσατο, πῶσ ἐξ ἀδήλου πρῶτον ἔρχεται νέα πρόσωπα καλλύνουσα καὶ πληρουμένη· χὤταν περ αὑτῆσ εὐγενεστάτη φανῇ, πάλιν διαρρεῖ κἀπὶ μηδὲν ἔρχεται. καὶ ταῦτ’ ἀπόρρητ’ ἐστὶ φύσεωσ, ἀλλ’ οὐκ ἄχθεται τοῖσ ἐλέγχουσιν. ἀλλὰ τῶν μεγάλων ἀπέγνωκασ; πολυπραγμόνει τὰ μικρότερα, πῶσ τῶν φυτῶν τὰ μὲν ἀεὶ τέθηλε καὶ χλοάζει καὶ ἀγάλλεται παντὶ καιρῷ τὸν ἑαυτῶν ἐπιδεικνύμενα πλοῦτον, τὰ δὲ νῦν μέν ἐστιν ὅμοια τούτοισ, νῦν δ’ ὥσπερ ἀνοικονόμητοσ ἄνθρωποσ ἐκχέαντ’ ἀθρόωσ τὴν περιουσίαν γυμνὰ καὶ πτωχὰ καταλείπεται· διὰ τί δὲ τὰ μὲν προμήκεισ τὰ δὲ γωνιώδεισ τὰ δὲ στρογγύλουσ καὶ περιφερεῖσ ἐκδίδωσι καρπούσ.

ἴσωσ δὲ ταῦτ’ οὐ πολυπραγμονήσεισ, ὅτι τούτοισ οὐδὲν κακὸν ἔνεστιν. ἀλλ’ εἰ δεῖ πάντωσ τὸ περίεργον ἐν φαύλοισ τισίν, ὥσπερ ἑρπετὸν ἐν θανασίμοισ ὕλαισ, ἀεὶ νέμεσθαι καὶ διατρίβειν, ἐπὶ τὰσ ἱστορίασ ἀγάγωμεν αὐτὸ καὶ παραβάλωμεν ἀφθονίαν κακῶν καὶ περιουσίαν· ἐνταῦθα γὰρ ἔνεισι πεσήματ’ ἀνδρῶν κἀπολακτισμοὶ βίων, φθοραὶ γυναικῶν, ἐπιθέσεισ οἰκετῶν, διαβολαὶ φίλων, παρασκευαὶ φαρμάκων, φθόνοι, ζηλοτυπίαι, ναυάγι’ οἴκων, ἐκπτώσεισ ἡγεμονιῶν· ἐμπίπλασο καὶ τέρπε σαυτὸν, ἐνοχλῶν μηδενὶ τῶν συνόντων μηδὲ λυπῶν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION