Plutarch, De curiositate, section 2

(플루타르코스, De curiositate, section 2)

νῦν δ’ ὥσπερ ἐν τῷ μύθῳ τὴν Λάμιαν λέγουσιν οἴκοι μὲν εὕδειν τυφλήν, ἐν ἀγγείῳ τινὶ τοὺσ ὀφθαλμοὺσ ἔχουσαν ἀποκειμένουσ, ἔξω δὲ προϊοῦσαν ἐντίθεσθαι καὶ βλέπειν, οὕτωσ ἡμῶν ἕκαστοσ ἔξω καὶ πρὸσ ἑτέρουσ τῇ κακονοίᾳ τὴν περιεργίαν ὥσπερ ὀφθαλμὸν ἐντίθησι, τοῖσ δ’ ἑαυτῶν ἁμαρτήμασι καὶ κακοῖσ πολλάκισ περιπταίομεν ὑπ’ ἀγνοίασ, ὄψιν ἐπ’ αὐτὰ καὶ φῶσ οὐ ποριζόμενοι. διὸ καὶ τοῖσ ἐχθροῖσ ὠφελιμώτερόσ ἐστιν ὁ πολυπράγμων· τὰ γὰρ ἐκείνων ἐλέγχει καὶ προφέρεται καὶ δείκνυσιν αὐτοῖσ ἃ δεῖ φυλάξασθαι καὶ διορθῶσαι, τῶν δ’ οἴκοι τὰ πλεῖστα παρορᾷ διὰ τὴν περὶ τὰ ἔξω πτόησιν. ὁ μὲν γὰρ Ὀδυσσεὺσ οὐδὲ τῇ μητρὶ διαλεχθῆναι πρότερον ὑπέμεινεν ἢ πυθέσθαι παρὰ τοῦ μάντεωσ, ὧν ἕνεκ’ ἦλθεν εἰσ Αἵδου· πυθόμενοσ δὲ τοῦτο πρόσ τε ταύτην ἔτρεψεν αὑτόν, καὶ τὰσ ἄλλασ γυναῖκασ ἀνέκρινε, τίσ ἡ Τυρὼ καὶ τίσ ἡ καλὴ Χλωρὶσ καὶ διὰ τί ἡ Ἐπικάστη ἀπέθανεν ἁψαμένη βρόχον αἰπὺν ἀφ’ ὑψηλοῖο μελάθρου.

ἡμεῖσ δὲ τὰ καθ’ αὑτοὺσ ἐν πολλῇ ῥᾳθυμίᾳ καὶ ἀγνοίᾳ θέμενοι καὶ ἀμελήσαντεσ ἑτέρουσ γενεαλογοῦμεν ὅτι τοῦ γείτονοσ ὁ πάπποσ ἦν Σύροσ, Θρᾷττα δ’ ἡ τήθη, ὁ δεῖνα δ’ ὀφείλει τάλαντα τρία καὶ τοὺσ τόκουσ οὐκ ἀποδέδωκεν. ἐξετάζομεν δὲ καὶ τὰ τοιαῦτα, πόθεν ἡ γυνὴ τοῦ δεῖνοσ ἐπανήρχετο, τί δ’ ὁ δεῖνα καὶ ὁ δεῖνα καθ’ ἑαυτοὺσ ἐν τῇ γωνίᾳ διελέγοντο. Σωκράτησ δὲ περιῄει διαπορῶν τί Πυθαγόρασ λέγων ἔπειθε·

καὶ Ἀρίστιπποσ Ὀλυμπίασιν Ἰσχομάχῳ συμβαλὼν ἠρώτα τί Σωκράτησ διαλεγόμενοσ οὕτω τοὺσ νέουσ διατίθησι· καὶ μίκρ’ ἄττα τῶν λόγων αὐτοῦ σπέρματα καὶ δείγματα λαβὼν οὕτωσ ἐμπαθῶσ ἔσχεν ὥστε τῷ σώματι συμπεσεῖν καὶ γενέσθαι παντάπασιν ὠχρὸσ καὶ ἰσχνόσ· ἄχρισ οὗ πλεύσασ Ἀθήναζε διψῶν καὶ διακεκαυμένοσ ἠρύσατο τῆσ πηγῆσ, καὶ τὸν ἄνδρα καὶ τοὺσ λόγουσ αὐτοῦ καὶ τὴν φιλοσοφίαν ἱστόρησεν, ἧσ ἦν τέλοσ ἐπιγνῶναι τὰ ἑαυτοῦ κακὰ καὶ ἀπαλλαγῆναι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION