Plutarch, De curiositate, section 6

(플루타르코스, De curiositate, section 6)

ἀλλ’ ἐοίκεν ἡ πολυπραγμοσύνη μὴ χαίρειν ἑώλοισ κακοῖσ ἀλλὰ θερμοῖσ καὶ προσφάτοισ· καὶ καινὰσ τραγῳδίασ ἡδέωσ θεᾶσθαι, τοῖσ δὲ κωμικοῖσ καὶ ἱλαρωτέροισ πράγμασιν οὐ μάλα προθύμωσ ὁμιλεῖν. διὸ γάμον μέν τινοσ ἢ θυσίαν ἢ προπομπὴν διεξιόντοσ ἀμελὴσ ὁ πολυπράγμων καὶ ῥᾴθυμοσ ἀκροατήσ ἐστι, καὶ προακηκοέναι τὰ πλεῖστά φησι καὶ κελεύει ταῦτα συντέμνειν καὶ παρέρχεσθαι τὸν διηγούμενον ἂν δ’ ἢ φθοράν τισ παρθένου παρακαθήμενοσ ἢ μοιχείαν γυναικὸσ ἢ δίκησ παρασκευὴν ἢ στάσιν ἀδελφῶν διηγῆται, οὔτε νυστάζει οὔτ’ ἀσχολεῖται ἄλλα τε δίζηται ἐπέων παρὰ τ’ οὐάτα βάλλει. καὶ τὸ οἴμοι, τὸ κακὸν τῆσ εὐτυχίασ ὡσ μᾶλλον ἐσ οὖσ φέρεται θνητῶν ἐπὶ τῶν πολυπραγμόνων ἐστὶν ἀληθῶσ εἰρημένον. ὡσ γὰρ αἱ σικύαι τὸ χείριστον ἐκ τῆσ σαρκὸσ ἕλκουσιν, οὕτω τὰ τῶν πολυπραγμόνων ὦτα τοὺσ φαυλοτάτουσ λόγουσ ἐπισπᾶται.

μᾶλλον δ’, ὥσπερ αἱ πόλεισ ἔχουσί τινασ πύλασ ἀποφράδασ καὶ σκυθρωπάσ, δι’ ὧν ἐξάγουσι τοὺσ θανατουμένουσ καὶ τὰ λύματα καὶ τοὺσ καθαρμοὺσ ἐκβάλλουσιν, εὐαγὲσ δ’ οὐδὲν οὐδ’ ἱερὸν εἴσεισι οὐδ’ ἔξεισι δι’ αὐτῶν οὕτω καὶ τὰ τῶν πολυπραγμόνων ὦτα χρηστὸν οὐδὲν οὐδ’ ἀστεῖον ἀλλ’ οἱ φονικοὶ λόγοι διέρχονται καὶ τρίβουσιν ἐν, ἐκθύσιμα καὶ μιαρὰ διηγήματα παρακομίζοντεσ. ἀεὶ δ’ ἀοιδῶν μοῦνοσ ἐν στέγαισ ἐμαῖσ κωκυτὸσ ἐμπέπτωκεν· τοῦθ’ ἥδιστον ἀκουσμάτων αὐτοῖσ.

ἔστι γὰρ ἡ πολυπραγμοσύνη φιλοπευστία τῶν ἐν ἀποκρύψει καὶ λανθανόντων· οὐδεὶσ δ’ ἀγαθὸν ἀποκρύπτει κεκτημένοσ, ὅπου καὶ τὰ μὴ ὄντα προσποιοῦνται. κακῶν οὖν ἱστορίασ ὁ πολυπράγμων ὀρεγόμενοσ, ἐπιχαιρεκακίασ συνέχεται πάθει, φθόνου καὶ βασκανίασ ἀδελφῷ. φθόνοσ μὲν γάρ ἐστι λύπη ἐπ’ ἀλλοτρίοισ ἀγαθοῖσ, ἐπιχαιρεκακία δ’ ἡδονὴ ἐπ’ ἀλλοτρίοισ κακοῖσ· ἀμφότερα δ’ ἐκ πάθουσ ἀνημέρου καὶ θηριώδουσ γεγένηται τῆσ κακοηθείασ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION