Plutarch, De curiositate, section 12 2:

(플루타르코스, De curiositate, section 12 2:)

δεῖ δ’, ὡσ οἶμαι, μὴ καθάπερ θεράπαιναν ἀνάγωγον ἔξω ῥέμβεσθαι τὴν αἴσθησιν, ἀλλ’ ἀποπεμπομένην ὑπὸ τῆσ ψυχῆσ ἐπὶ τὰ πράγματα συντυγχάνειν αὐτοῖσ ταχὺ καὶ διαγγέλλειν εἶτα πάλιν κοσμίωσ ἐντὸσ εἶναι τοῦ λογισμοῦ καὶ προσέχειν αὐτῷ. νῦν δὲ συμβαίνει τὸ τοῦ Σοφοκλέουσ· ἔπειτα δ’ Αἰνιᾶνοσ ἀνδρὸσ ἄστομοι πῶλοι βίᾳ φοροῦσιν· αἱ μὴ τυχοῦσαι παιδαγωγίασ ὥσπερ ἐλέγομεν ὀρθῆσ μηδ’ ἀσκήσεωσ αἰσθήσεισ προεκτρέχουσαι καὶ συνεφελκόμεναι πολλάκισ εἰσ ἃ μὴ δεῖ καταβάλλουσι τὴν διάνοιαν. ὅθεν ἐκεῖνο μὲν ψεῦδόσ ἐστι, τὸ Δημόκριτον ἑκουσίωσ σβέσαι τὰσ ὄψεισ ἀπερεισάμενον εἰσ ἔσοπτρον πυρωθὲν καὶ τὴν ἀπ’ αὐτοῦ ἀνάκλασιν δεξάμενον, ὅπωσ μὴ παρέχωσι θόρυβον τὴν διάνοιαν ἔξω καλοῦσαι πολλάκισ, ἀλλ’ ἐῶσιν ἔνδον οἰκουρεῖν καὶ διατρίβειν πρὸσ τοῖσ νοητοῖσ, ὥσπερ παρόδιοι θυρίδεσ ἐμφραγεῖσαι·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION