Plutarch, De curiositate, section 2 2:

πυθόμενοσ δὲ τοῦτο πρόσ τε ταύτην ἔτρεψεν αὑτόν, καὶ τὰσ ἄλλασ γυναῖκασ ἀνέκρινε, τίσ ἡ Τυρὼ καὶ τίσ ἡ καλὴ Χλωρὶσ καὶ διὰ τί ἡ Ἐπικάστη ἀπέθανεν ἁψαμένη βρόχον αἰπὺν ἀφ’ ὑψηλοῖο μελάθρου. ἡμεῖσ δὲ τὰ καθ’ αὑτοὺσ ἐν πολλῇ ῥᾳθυμίᾳ καὶ ἀγνοίᾳ θέμενοι καὶ ἀμελήσαντεσ ἑτέρουσ γενεαλογοῦμεν ὅτι τοῦ γείτονοσ ὁ πάπποσ ἦν Σύροσ, Θρᾷττα δ’ ἡ τήθη, ὁ δεῖνα δ’ ὀφείλει τάλαντα τρία καὶ τοὺσ τόκουσ οὐκ ἀποδέδωκεν. ἐξετάζομεν δὲ καὶ τὰ τοιαῦτα, πόθεν ἡ γυνὴ τοῦ δεῖνοσ ἐπανήρχετο, τί δ’ ὁ δεῖνα καὶ ὁ δεῖνα καθ’ ἑαυτοὺσ ἐν τῇ γωνίᾳ διελέγοντο.