Plato, Epistles, Letter 12

Πλάτων Ἀρχύτᾳ Ταραντίνῳ εὖ πράττειν.? τὰ μὲν παρὰ σοῦ ἐλθόνθ ὑπομνήματα θαυμαστῶς ὡς ἅσμενοί τε ἐλάβομεν καὶ τοῦ γράψαντος αὐτὰ ἠγάσθημεν ὡς ἔνι μάλιστα, καὶ ἔδοξεν ἡμῖν εἶναι ὁ ἀνὴρ ἄξιος ἐκείνων τῶν πάλαι προγόνων:

λέγονται γὰρ δὴ οἱ ἄνδρες οὗτοι Μύριοι εἶναι - οὗτοι δ ἦσαν τῶν ἐπὶ Λαομέδοντος ἐξαναστάντων Τρώων - ἄνδρες ἀγαθοί, ὡς ὁ παραδεδομένος μῦθος δηλοῖ.

τὰ δὲ παρ ἐμοὶ ὑπομνήματα, περὶ ὧν ἐπέστειλας, ἱκανῶς μὲν οὔπω ἔχει, ὡς δέ ποτε τυγχάνει ἔχοντα, ἀπέσταλκά σοι: περὶ δὲ τῆς φυλακῆς ἀμφότεροι συμφωνοῦμεν, ὥστ οὐδὲν δεῖ παρακελεύεσθαι.

ἀντιλέγεται ὡς οὐ Πλάτωνος.?