Plato, Epistles, Letter 6

(플라톤, Epistles, Letter 6)

Πλάτων Ἑρμείᾳ καὶ Ἐράστῳ καὶ Κορίσκῳ εὖ πράττειν. ἐμοὶ φαίνεται θεῶν τισ ὑμῖν τύχην ἀγαθήν, ἂν εὖ δέξησθε, εὐμενῶσ καὶ ἱκανῶσ παρασκευάζειν·

οἰκεῖτε γὰρ δὴ γείτονέσ τε ὑμῖν αὐτοῖσ καὶ χρείαν ἔχοντεσ ὥστε ἀλλήλουσ εἰσ τὰ μέγιστα ὠφελεῖν. Ἑρμείᾳ μὲν γὰρ οὔτε ἵππων πλῆθοσ οὔτε ἄλλησ πολεμικῆσ συμμαχίασ οὐδ’ αὖ χρυσοῦ προσγενομένου γένοιτ’ ἂν μείζων εἰσ τὰ πάντα δύναμισ, ἢ φίλων βεβαίων τε καὶ ἦθοσ ἐχόντων ὑγιέσ· Ἐράστῳ δὲ καὶ Κορίσκῳ, πρὸσ τῇ τῶν εἰδῶν σοφίᾳ τῇ καλῇ ταύτῃ, φήμ’ ἐγώ, καίπερ γέρων ὤν, προσδεῖν σοφίασ τῆσ περὶ τοὺσ πονηροὺσ καὶ ἀδίκουσ φυλακτικῆσ καί τινοσ ἀμυντικῆσ δυνάμεωσ.

ἄπειροι γάρ εἰσι διὰ τὸ μεθ’ ἡμῶν μετρίων ὄντων καὶ οὐ κακῶν συχνὸν διατετριφέναι τοῦ βίου·

διὸ δὴ τούτων προσδεῖν εἶπον, ἵνα μὴ ἀναγκάζωνται τῆσ ἀληθινῆσ μὲν ἀμελεῖν σοφίασ, τῆσ δὲ ἀνθρωπίνησ τε καὶ ἀναγκαίασ ἐπιμελεῖσθαι μειζόνωσ ἢ δεῖ. ταύτην δ’ αὖ τὴν δύναμιν Ἑρμείασ μοι φαίνεται φύσει τε, ὅσα μήπω συγγεγονότι, καὶ τέχνῃ δι’ ἐμπειρίασ εἰληφέναι. τί οὖν δὴ λέγω;

σοὶ μέν, Ἑρμεία, πεπειραμένοσ Ἐράστου καὶ Κορίσκου πλέονα ἢ σύ, φημὶ καὶ μηνύω καὶ μαρτυρῶ μὴ ῥᾳδίωσ εὑρήσειν σε ἀξιοπιστότερα ἤθη τούτων τῶν γειτόνων· ἔχεσθαι δὴ παντὶ συμβουλεύω δικαίῳ τρόπῳ τούτων τῶν ἀνδρῶν, μὴ πάρεργον ἡγουμένῳ. Κορίσκῳ δὲ καὶ Ἐράστῳ πάλιν Ἑρμείου ἀντέχεσθαι σύμβουλόσ εἰμι καὶ πειρᾶσθαι ταῖσ ἀνθέξεσιν ἀλλήλων εἰσ μίαν ἀφικέσθαι φιλίασ συμπλοκήν. ἂν δέ τισ ὑμῶν ἄρα ταύτην πῃ λύειν δοκῇ ‐ τὸ γὰρ ἀνθρώπινον οὐ παντάπασιν βέβαιον ‐ δεῦρο παρ’ ἐμὲ καὶ τοὺσ ἐμοὺσ πέμπετε μομφῆσ κατήγορον ἐπιστολήν· οἶμαι γὰρ δίκῃ τε καὶ αἰδοῖ τοὺσ παρ’ ἡμῶν ἐντεῦθεν ἐλθόντασ λόγουσ, εἰ μή τι τὸ λυθὲν μέγα τύχοι γενόμενον, ἐπῳδῆσ ἡστινοσοῦν μᾶλλον ἂν συμφῦσαι καὶ συνδῆσαι πάλιν εἰσ τὴν προϋπάρχουσαν φιλότητά τε καὶ κοινωνίαν, ἣν ἂν μὲν φιλοσοφῶμεν ἅπαντεσ ἡμεῖσ τε καὶ ὑμεῖσ, ὅσον ἂν δυνώμεθα καὶ ἑκάστῳ παρείκῃ, κύρια τὰ νῦν κεχρησμῳδημένα ἔσται.

τὸ δὲ ἂν μὴ δρῶμεν ταῦτα οὐκ ἐρῶ·

φήμην γὰρ ἀγαθὴν μαντεύομαι, καὶ φημὶ δὴ ταῦθ’ ἡμᾶσ πάντ’ ἀγαθὰ ποιήσειν, ἂν θεὸσ ἐθέλῃ. καὶ νόμῳ κυρίῳ, ὅ ἐστιν δίκαιον, ἐπομνύντασ σπουδῇ τε ἅμα μὴ ἀμούσῳ καὶ τῇ τῆσ σπουδῆσ ἀδελφῇ παιδιᾷ, καὶ τὸν τῶν πάντων θεὸν ἡγεμόνα τῶν τε ὄντων καὶ τῶν μελλόντων, τοῦ τε ἡγεμόνοσ καὶ αἰτίου πατέρα κύριον ἐπομνύντασ, ὅν, ἂν ὄντωσ φιλοσοφῶμεν, εἰσόμεθα πάντεσ σαφῶσ εἰσ δύναμιν ἀνθρώπων εὐδαιμόνων.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION