헬라어 문장 검색 - ΠλατόΕπιστλέ13́

(플라톤, Epistles, Letter 13)

Πλάτων Διονυσίῳ τυράννῳ Συρακουσῶν εὖ πράττειν. ἀρχή σοι τῆσ ἐπιστολῆσ ἔστω καὶ ἅμα σύμβολον ὅτι παρ’ ἐμοῦ ἐστιν·

τοὺσ Λοκρούσ ποθ’ ἑστιῶν νεανίσκουσ, πόρρω κατακείμενοσ ἀπ’ ἐμοῦ, ἀνέστησ παρ’ ἐμὲ καὶ φιλοφρονούμενοσ εἶπεσ εὖ τι ῥῆμα ἔχον, ὡσ ἔμοιγε ἐδόκεισ καὶ τῷ παρακατακειμένῳ ‐ ἦν δ’ οὗτοσ τῶν καλῶν τισ ‐ ὃσ τότε εἶπεν· "ἦ που πολλά, ὦ Διονύσιε, εἰσ σοφίαν ὠφελῇ ὑπὸ Πλάτωνοσ·

σὺ δ’ εἶπεσ· "καὶ εἰσ ἄλλα πολλά, ἐπεὶ καὶ ἀπ’ αὐτῆσ τῆσ μεταπέμψεωσ, ὅτι μετεπεμψάμην αὐτόν, δι’ αὐτὸ τοῦτο εὐθὺσ ὠφελήθην. " τοῦτ’ οὖν διασωστέον, ὅπωσ ἂν αὐξάνηται ἀεὶ ἡμῶν ἡ ἀπ’ ἀλλήλων ὠφελία. καὶ ἐγὼ νῦν τοῦτ’ αὐτὸ παρασκευάζων, τῶν τε Πυθαγορείων πέμπω σοι καὶ τῶν διαιρέσεων, καὶ ἄνδρα, ὥσπερ ἐδόκει ἡμῖν τότε, ᾧ γε σὺ καὶ Ἀρχύτησ, εἴπερ ἥκει παρά σε Ἀρχύτησ, χρῆσθαι δύναισθ’ ἄν. ἔστι δὲ ὄνομα μὲν Ἑλίκων, τὸ δὲ γένοσ ἐκ Κυζίκου, μαθητὴσ δὲ Εὐδόξου καὶ περὶ πάντα τὰ ἐκείνου πάνυ χαριέντωσ ἔχων· ἔτι δὲ καὶ τῶν Ἰσοκράτουσ μαθητῶν τῳ συγγέγονεν καὶ Πολυξένῳ τῶν Βρύσωνόσ τινι ἑταίρων.

ὃ δὲ σπάνιον ἐπὶ τούτοισ, οὔτε ἄχαρίσ ἐστιν ἐντυχεῖν οὔτε κακοήθει ἐοίκεν, ἀλλὰ μᾶλλον ἐλαφρὸσ καὶ εὐήθησ δόξειεν ἂν εἶναι. δεδιὼσ δὲ λέγω ταῦτα, ὅτι ὑπὲρ ἀνθρώπου δόξαν ἀποφαίνομαι, οὐ φαύλου ζῴου ἀλλ’ εὐμεταβόλου, πλὴν πάνυ ὀλίγων τινῶν καὶ εἰσ ὀλίγα·

ἐπεὶ καὶ περὶ τούτου φοβούμενοσ καὶ ἀπιστῶν ἐσκόπουν αὐτόσ τε ἐντυγχάνων καὶ ἐπυνθανόμην τῶν πολιτῶν αὐτοῦ, καὶ οὐδεὶσ οὐδὲν φλαῦρον ἔλεγεν τὸν ἄνδρα. σκόπει δὲ καὶ αὐτὸσ καὶ εὐλαβοῦ. μάλιστα μὲν οὖν, ἂν καὶ ὁπωστιοῦν σχολάζῃσ, μάνθανε παρ’ αὐτοῦ καὶ τἆλλα φιλοσόφει· εἰ δὲ μή, ἐκδίδαξαί τινα, ἵνα κατὰ σχολὴν μανθάνων βελτίων γίγνῃ καὶ εὐδοξῇσ, ὅπωσ τὸ δι’ ἐμὲ ὠφελεῖσθαί σοι μὴ ἀνιῇ.

καὶ ταῦτα μὲν δὴ ταύτῃ. περὶ δὲ ὧν ἐπέστελλέσ μοι ἀποπέμπειν σοι, τὸν μὲν Ἀπόλλω ἐποιησάμην τε καὶ ἄγει σοι Λεπτίνησ, νέου καὶ ἀγαθοῦ δημιουργοῦ·

ὄνομα δ’ ἔστιν αὐτῷ Λεωχάρησ. ἕτερον δὲ παρ’ αὐτῷ ἔργον ἦν πάνυ κομψόν, ὡσ ἐδόκει· ἐπριάμην οὖν αὐτὸ βουλόμενόσ σου τῇ γυναικὶ δοῦναι, ὅτι μου ἐπεμελεῖτο καὶ ὑγιαίνοντοσ καὶ ἀσθενοῦντοσ ἀξίωσ ἐμοῦ τε καὶ σοῦ. δὸσ οὖν αὐτῇ, ἂν μή τι σοὶ ἄλλο δόξῃ. πέμπω δὲ καὶ οἴνου γλυκέοσ δώδεκα σταμνία τοῖσ παισὶ καὶ μέλιτοσ δύο. ἰσχάδων δὲ ὕστερον ἤλθομεν τῆσ ἀποθέσεωσ, τὰ δὲ μύρτα ἀποτεθέντα κατεσάπη·

ἀλλ’ αὖθισ βέλτιον ἐπιμελησόμεθα. περὶ δὲ φυτῶν Λεπτίνησ σοι ἐρεῖ. ἀργύριον δ’ εἰσ ταῦτα ἕνεκά τε τούτων καὶ εἰσφορῶν τινων εἰσ τὴν πόλιν ἔλαβον παρὰ Λεπτίνου, λέγων ἅ μοι ἐδόκει εὐσχημονέστατα ἡμῖν εἶναι καὶ ἀληθῆ λέγειν, ὅτι ἡμέτερον εἰή ὃ εἰσ τὴν ναῦν ἀναλώσαμεν τὴν Λευκαδίαν, σχεδὸν ἑκκαίδεκα μναῖ·

τοῦτ’ οὖν ἔλαβον, καὶ λαβὼν αὐτόσ τε ἐχρησάμην καὶ ὑμῖν ταῦτα ἀπέπεμψα. τὸ δὴ μετὰ τοῦτο περὶ χρημάτων ἄκουε ὥσ σοι ἔχει, περί τε τὰ σὰ τὰ Ἀθήνησιν καὶ περὶ τὰ ἐμά.

ἐγὼ τοῖσ σοῖσ χρήμασιν, ὥσπερ τότε σοι ἔλεγον, χρήσομαι καθάπερ τοῖσ τῶν ἄλλων ἐπιτηδείων, χρῶμαι δὲ ὡσ ἂν δύνωμαι ὀλιγίστοισ, ὅσα ἀναγκαῖα ἢ δίκαια ἢ εὐσχήμονα ἐμοί τε δοκεῖ καὶ παρ’ οὗ ἂν λαμβάνω. ἐμοὶ δὴ τοιοῦτον νῦν συμβέβηκεν. εἰσί μοι ἀδελφιδῶν θυγατέρεσ τῶν ἀποθανουσῶν τότε ὅτ’ ἐγὼ οὐκ ἐστεφανούμην, σὺ δ’ ἐκέλευεσ, τέτταρεσ, ἡ μὲν νῦν ἐπίγαμοσ, ἡ δὲ ὀκταέτισ, ἡ δὲ σμικρὸν πρὸσ τρισὶν ἔτεσιν, ἡ δὲ οὔπω ἐνιαυσία. ταύτασ ἐκδοτέον ἐμοί ἐστιν καὶ τοῖσ ἐμοῖσ ἐπιτηδείοισ, αἷσ ἂν ἐγὼ ἐπιβιῶ· αἷσ δ’ ἂν μή, χαιρόντων.

καὶ ὧν ἂν γένωνται οἱ πατέρεσ αὐτῶν ἐμοῦ πλουσιώτεροι, οὐκ ἐκδοτέον· τὰ δὲ νῦν αὐτῶν ἐγὼ εὐπορώτατοσ, καὶ τὰσ μητέρασ δὲ αὐτῶν ἐγὼ ἐξέδωκα καὶ μετ’ ἄλλων καὶ μετὰ Δίωνοσ. ἡ μὲν οὖν Σπευσίππῳ γαμεῖται, ἀδελφῆσ οὖσα αὐτῷ θυγάτηρ.

δεῖ δὴ ταύτῃ οὐδὲν πλέον ἢ τριάκοντα μνῶν· μέτριαι γὰρ αὗται ἡμῖν προῖκεσ. ἔτι δὲ ἐὰν ἡ μήτηρ τελευτήσῃ ἡ ἐμή, οὐδὲν αὖ πλείονοσ ἢ δέκα μνῶν δέοι ἂν εἰσ τὴν οἰκοδομίαν τοῦ τάφου. καὶ περὶ ταῦτα τὰ μὲν ἐμὰ ἀναγκαῖα σχεδόν τι ἐν τῷ νῦν ταῦτά ἐστιν· ἀνάλωμα, ὃ δ’ ἂν μὴ δύνωμαι, σὴν εἶναι τὴν δαπάνην.

τὸ δὴ μετὰ ταῦτα λέγω περὶ τῶν σῶν αὖ χρημάτων τῶν Ἀθήνησιν τῆσ ἀναλώσεωσ, ὅτι πρῶτον μὲν ἐάν τι δέῃ ἐμὲ ἀναλίσκειν εἰσ χορηγίαν ἤ τι τοιοῦτον, οὐκ ἔστι σοι ξένοσ οὐδεὶσ ὅστισ δώσει, ὡσ ᾠόμεθα, ἔπει<τα> καὶ ἄν τι σοὶ αὐτῷ διαφέρῃ μέγα, ὥστε ἀναλωθὲν μὲν ἤδη ὀνῆσαι, μὴ ἀναλωθὲν δὲ ἀλλ’ ἐγχρονισθὲν ἑώσ ἄν τισ παρὰ σοῦ ἔλθῃ, βλάψαι, πρὸσ τῷ χαλεπῷ τὸ τοιοῦτόν σοί ἐστιν καὶ αἰσχρόν.

ἐγὼ γὰρ δὴ ταῦτά γε ἐξήτασα, παρ’ Ἀνδρομήδη τὸν Αἰγινήτην πέμψασ Ἔραστον, παρ’ οὗ ἐκέλευεσ τοῦ ὑμετέρου ξένου, εἴ τι δεοίμην, λαμβάνειν, βουλόμενοσ καὶ ἄλλα μείζονα ἃ ἐπέστελλεσ πέμπειν. ὁ δὲ εἶπεν εἰκότα καὶ ἀνθρώπινα, ὅτι καὶ πρότερον ἀναλώσασ τῷ πατρί σου μόλισ κομίσαιτο, καὶ νῦν σμικρὰ μὲν δοίη ἄν, πλείω δὲ οὔ.

οὕτω δὴ παρὰ Λεπτίνου ἔλαβον· καὶ τοῦτό γε ἄξιον ἐπαινέσαι Λεπτίνην, οὐχ ὅτι ἔδωκεν, ἀλλ’ ὅτι προθύμωσ, καὶ τὰ ἄλλα περὶ σὲ καὶ λέγων καὶ πράττων, ὅτι οἱο͂́σ τ’ ἦν ἐπιτήδειοσ, φανερὸσ ἦν. χρὴ γὰρ δὴ καὶ τὰ τοιαῦτα καὶ τἀναντία τούτων ἐμὲ ἀπαγγέλλειν, ὁποῖόσ τισ ἂν ἕκαστοσ ἐμοὶ φαίνηται περὶ σέ. τὸ δ’ οὖν περὶ τῶν χρημάτων ἐγώ σοι παρρησιάσομαι· δίκαιον γάρ, καὶ ἅμα ἐμπείρωσ ἔχων τῶν παρὰ σοὶ λέγοιμ’ ἄν.

οἱ προσαγγέλλοντεσ ἑκάστοτέ σοι, ὅτι ἂν οἰώνται ἀνάλωμα εἰσαγγέλλειν, οὐκ ἐθέλουσιν προσαγγέλλειν, ὡσ δὴ ἀπεχθησόμενοι· ἔθιζε οὖν αὐτοὺσ καὶ ἀνάγκαζε φράζειν καὶ ταῦτα καὶ τὰ ἄλλα·

σὲ γὰρ δεῖ εἰδέναι τε τὰ πάντα κατὰ δύναμιν καὶ κριτὴν εἶναι καὶ μὴ φεύγειν τὸ εἰδέναι. πάντων γὰρ ἄριστόν σοι ἔσται πρὸσ τὴν ἀρχήν· τὰ γὰρ ἀναλώματα ὀρθῶσ ἀναλισκόμενα καὶ ὀρθῶσ ἀποδιδόμενα πρόσ τε τἆλλα καὶ πρὸσ αὐτὴν τὴν τῶν χρημάτων κτῆσιν καὶ σὺ δὴ φῂσ ἀγαθὸν εἶναι καὶ φήσεισ. μὴ οὖν σε διαβαλλόντων πρὸσ τοὺσ ἀνθρώπουσ οἱ κήδεσθαί σου φάσκοντεσ· εἶναι.

τὰ μετὰ ταῦτα περὶ Δίωνοσ λέγοιμ’ ἄν.

τὰ μὲν ἄλλ’ οὔπω ἔχω λέγειν, πρὶν ἂν παρὰ σοῦ ἔλθωσιν αἱ ἐπιστολαί, ὥσπερ ἔφησ· περὶ μέντοι ἐκείνων ὧν οὐκ εἰάσ μεμνῆσθαι πρὸσ αὐτόν, οὔτε ἐμνήσθην οὔτε διελέχθην, ἐξεπειρώμην δὲ εἴτε χαλεπῶσ εἴτε ῥᾳδίωσ οἴσει γιγνομένων, καί μοι ἐδόκει οὐκ ἠρέμα ἂν ἄχθεσθαι εἰ γίγνοιτο. τὰ δὲ ἄλλα περὶ σὲ καὶ λόγῳ καὶ ἔργῳ μέτριόσ μοι δοκεῖ εἶναι δίων. Κρατίνῳ τῷ Τιμοθέου μὲν ἀδελφῷ, ἐμῷ δ’ ἑταίρῳ, θώρακα δωρησώμεθα ὁπλιτικὸν τῶν μαλακῶν τῶν πεζῶν, καὶ ταῖσ κέβητοσ θυγατράσι χιτώνια τρία ἑπταπήχη, μὴ τῶν πολυτελῶν τῶν Ἀμοργίνων, ἀλλὰ τῶν Σικελικῶν τῶν λινῶν.

ἐπιεικῶσ δὲ γιγνώσκεισ τοὔνομα κέβητοσ· γεγραμμένοσ γάρ ἐστιν ἐν τοῖσ Σωκρατείοισ λόγοισ μετὰ Σιμμίου Σωκράτει διαλεγόμενοσ ἐν τῷ περὶ ψυχῆσ λόγῳ, ἀνὴρ πᾶσιν ἡμῖν οἰκεῖόσ τε καὶ εὔνουσ. περὶ δὲ δὴ τοῦ συμβόλου τοῦ περὶ τὰσ ἐπιστολάσ, ὅσασ τε ἂν ἐπιστέλλω σπουδῇ καὶ ὅσασ ἂν μή, οἶμαι μέν σε μεμνῆσθαι, ὅμωσ δ’ ἐννόει καὶ πάνυ πρόσεχε τὸν νοῦν·

πολλοὶ γὰρ οἱ κελεύοντεσ γράφειν, οὓσ οὐ ῥᾴδιον φανερῶσ διωθεῖσθαι. τῆσ μὲν γὰρ σπουδαίασ ἐπιστολῆσ θεὸσ ἄρχει, θεοὶ δὲ τῆσ ἧττον. οἱ πρέσβεισ καὶ ἐδέοντο ἐπιστέλλειν σοι, καὶ εἰκόσ·

πάνυ γὰρ προθύμωσ σὲ πανταχοῦ καὶ ἐμὲ ἐγκωμιάζουσιν, καὶ οὐχ ἥκιστα Φίλαγροσ, ὃσ τότε τὴν χεῖρα ἠσθένει. καὶ φιλαίδησ παρὰ βασιλέωσ ἥκων τοῦ μεγάλου ἔλεγεν περὶ σοῦ· εἰ δὲ μὴ πάνυ μακρᾶσ ἐπιστολῆσ ἦν, ἔγραψα ἂν ἃ ἔλεγεν, νῦν δὲ Λεπτίνου πυνθάνου.

ἂν τὸν θώρακα ἢ ἄλλο τι ὧν ἐπιστέλλω πέμπῃσ, ἂν μὲν αὐτόσ τῳ βούλῃ, εἰ δὲ μή, Τηρίλλῳ δόσ·

ἔστι δὲ τῶν ἀεὶ πλεόντων, ἡμέτεροσ ἐπιτήδειοσ καὶ τὰ ἄλλα καὶ περὶ φιλοσοφίαν χαρίεισ. Τείσωνοσ δ’ ἔστιν κηδεστήσ, ὃσ τότε ὅθ’ ἡμεῖσ ἀπεπλέομεν ἐπολιανόμει. ἔρρωσο καὶ φιλοσόφει καὶ τοὺσ ἄλλουσ προτρέπου τοὺσ νεωτέρουσ, καὶ τοὺσ συσφαιριστὰσ ἀσπάζου ὑπὲρ ἐμοῦ, καὶ πρόσταττε τοῖσ τε ἄλλοισ καὶ Ἀριστοκρίτῳ, ἐάν τισ παρ’ ἐμοῦ λόγοσ ἢ ἐπιστολὴ ἰῄ παρὰ σέ, ἐπιμελεῖσθαι ὅπωσ ὡσ τάχιστα σὺ αἴσθῃ, καὶ ὑπομιμνῄσκειν σε ἵνα ἐπιμελῇ τῶν ἐπισταλέντων.

καὶ νῦν Λεπτίνῃ τῆσ ἀποδόσεωσ τοῦ ἀργυρίου μὴ ἀμελήσῃσ, ἀλλ’ ὡσ τάχιστα ἀπόδοσ, ἵνα καὶ οἱ ἄλλοι πρὸσ τοῦτον ὁρῶντεσ προθυμότεροι ὦσιν ἡμῖν ὑπηρετεῖν.

Ιἀτροκλῆσ, ὁ μετὰ Μυρωνίδου τότε ἐλεύθεροσ ἀφεθεὶσ ὑπ’ ἐμοῦ, πλεῖ νῦν μετὰ τῶν πεμπομένων παρ’ ἐμοῦ·

ἔμμισθον οὖν που αὐτὸν κατάστησον ὡσ ὄντα σοι εὔνουν, καὶ ἄν τι βούλῃ, αὐτῷ χρῷ. καὶ τὴν ἐπιστολὴν ἢ αὐτὴν ἢ ὑπόμνημα αὐτῆσ σῷζέ τε, καὶ ὁ αὐτὸσ ἴσθι.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plato, Epistles, Letter 13

(플라톤, Epistles, Letter 13)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION