Plato, Epistles, Letter 11

(플라톤, Epistles, Letter 11)

Πλάτων Λαοδάμαντι εὖ πράττειν. ἐπέστειλα μέν σοι καὶ πρότερον ὅτι πολὺ διαφέρει πρὸσ ἅπαντα ἃ λέγεισ αὐτὸν ἀφικέσθαι σε Ἀθήναζε·

ἐπειδὴ δὲ σὺ φῂσ ἀδύνατον εἶναι, μετὰ τοῦτο ἦν δεύτερον, εἰ δυνατὸν ἐμὲ ἀφικέσθαι ἢ Σωκράτη, ὥσπερ ἐπέστειλασ. Σωκράτησ μέν ἐστιν περὶ ἀσθένειαν τὴν τῆσ στραγγουρίασ, ἐμὲ δὲ ἀφικόμενον ἐνταῦθα ἄσχημον ἂν εἰή μὴ διαπράξασθαι ἐφ’ ἅπερ σὺ παρακαλεῖσ.

ἐγὼ δὲ ταῦτα γενέσθαι ἂν οὐ πολλὴν ἐλπίδα ἔχω ‐ δι’ ἃ δέ, μακρᾶσ ἑτέρασ δέοιτ’ ἂν ἐπιστολῆσ ἥτισ πάντα διεξίοι ‐ καὶ ἅμα οὐδὲ τῷ σώματι διὰ τὴν ἡλικίαν ἱκανῶσ ἔχω πλανᾶσθαι καὶ κινδυνεύειν κατά τε γῆν καὶ κατὰ θάλατταν οἱᾶ ἀπαντᾷ, καὶ νῦν πάντα κινδύνων ἐν ταῖσ πορείαισ ἐστὶ μεστά. συμβουλεῦσαι μέντοι ἔχω σοί τε καὶ τοῖσ οἰκισταῖσ, ὃ εἰπόντοσ μὲν ἐμοῦ, φησὶν Ἡσίοδοσ, δόξαι ἂν εἶναι φαῦλον, χαλεπὸν δὲ νοῆσαι. εἰ γὰρ οἱο͂́ν τε ὑπὸ νόμων θέσεωσ καὶ ὧντινων εὖ ποτε πολιτείαν κατασκευασθῆναι ἄνευ τοῦ εἶναί τι κύριον ἐπιμελούμενον ἐν τῇ πόλει τῆσ καθ’ ἡμέραν διαίτησ, ὅπωσ ἂν ᾖ σώφρων τε καὶ ἀνδρικὴ δούλων τε καὶ ἐλευθέρων, οὐκ ὀρθῶσ διανοοῦνται.

τοῦτο δ’ αὖ, εἰ μέν εἰσιν ἤδη ἄνδρεσ ἄξιοι τῆσ ἀρχῆσ ταύτησ, γένοιτ’ ἄν· εἰ δ’ ἐπὶ τὸ παιδεῦσαι δεῖ τινοσ, οὔτε ὁ παιδεύσων οὔτε οἱ παιδευθησόμενοι, ὡσ ἐγὼ οἶμαι, εἰσὶν ὑμῖν, ἀλλὰ τὸ λοιπὸν τοῖσ θεοῖσ εὔχεσθε.

καὶ γὰρ σχεδόν τι καὶ αἱ ἔμπροσθεν πόλεισ οὕτω κατεσκευάσθησαν, καὶ ἔπειτα εὖ ᾤκησαν, ὑπὸ συμβάσεων πραγμάτων μεγάλων καὶ κατὰ πόλεμον καὶ κατὰ τὰσ ἄλλασ πράξεισ γενομένων, ὅταν ἐν τοιούτοισ καιροῖσ ἀνὴρ καλόσ τε καὶ ἀγαθὸσ ἐγγένηται μεγάλην δύναμιν ἔχων· τὸ δ’ ἔμπροσθεν αὐτὰ προθυμεῖσθαι μὲν χρὴ καὶ ἀνάγκη, διανοεῖσθαι μέντοι αὐτὰ οἱᾶ λέγω, καὶ μὴ ἀνοηταίνειν οἰομένουσ τι ἑτοίμωσ διαπράξασθαι. εὐτύχει.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION